Notta bahsettiğiniz "absürt yaklaşımlar"a sahibim ancak bir psikolog olarak kaygınızı anlıyorum, ve yazmak istedim.
Bez değiştirmek, banyo yaptırmak gibi bakım süreçlerine babası olarak katılmalısınız, bu aranızdaki bağı kuvvetlendirmek ve eşinizle yapacağınız iş bölümü açısından önemli. Ancak yaşı büyüdükçe (anaokulu döneminden itibaren) kızınız bedenini tanımaya, sorgulamaya başlayacaktır. Bu dönemde ona hakettiği izolasyonu vermelisiniz. Bedeniyle ilgili sorularını ebeveyni olarak yanıtlamalısınız. Tuvalet eğitimini aldıktan sonraki dönemde yavaş yavaş sınırınızı koymaya başlayabilirsiniz: Bir erkek veya babasından öte, bir birey olarak. Bu demek değildir ki ihtiyacı olan durumda yardımına koşmayacaksınız. Ama kişisel sınırlar bu dönemde çizilmeye başlar ve bunu ebeveynleri olarak en başta siz öğreteceksiniz.
Ebeveyn ve çocuğun cinsiyetinden bağımsız olarak dudaktan öpmek, çocuk istemediği halde mıncırmak, sıkıştırmak kişisel sınırların ihlaline girer. Ten teması, dokunarak sevgi paylaşımı çocuk gelişiminde çok önemli. Ancak ebeveynler, akrabalar ve komşular olarak çocuğa, onun isteği haricinde kimsenin bedenine dokunamayacağını öğretmek de biz yetişkinlerin görevi. Hele ki çocuk ile samimi olmayan birinin yeri geldiğinde çocuktan izin alması doğrudur, "seni öpebilir miyim?" gibi.
Kısacası, babası olarak çocuğunuzla sağlıklı ve keyifli bir ilişki kurmak için elbette birbirinize dokunacaksınız, sarılacaksınız; ona banyo yaptıracaksınız, altını değiştireceksiniz. Ve en önemlisi büyüdükçe kendi ve başkalarının bedeni ile ilgili sorularına doğru yanıt vereceksiniz. Onun ipuçlarını iyi takip edin, yüz ifadelerini ve jestlerini okuyun. Hoşlanmadığı temasları en iyi bu şekilde tespit edebilirsiniz.
0