neo dinler deniliyor bu kavramlara ve bende açıkcası böyle düşünüyorum.
birincisi daha cool, daha havalı, daha modern duruyor bunları dile getirmek. bir çeşit etiket ve hatta sosyal statü.
ikincisi, daha kolay. inançlıyım diyen birinin gerçekten inançlıysa bütün o ibadetleri ve diğer sosyal hayat düzenlemelerini uygulaması gerekiyor. buna dötü yemeyen, oturduğu yerden enerji alış verişini daha kolay buluyor.
üçüncüsü, çoğu insanın özünde kendilerine güvenleri yok, kendilerine karşı dürüst değiller, hatalarını kabul edecek olgunluğa ulaşamamışlar. böyle şeyler insanları rahatlatıyor. yani şöyle, ben bu yanlış kararı aldığım için bu duruma düştüm demek ve kendinle yüzleşmek yerine, işte 7 nesil önce atalarımın yaptığı bir şey bile benim hayatımı olumsuz etkileyebiliyormuş, regresyon yaptırdım aslında geçmiş hayatımda şuymuşum buymuşum, tüm bunlar ondan demek çok daha basit.
dördüncüsü, psikolog direnci veya önyargısı olan insanlar, bu tarz şeylerle çözüm bulmaya çalışıyorlar. aslında bir problemleri olduğunun farkındalar ama psikolog istemiyorlar. mesela kontrolsüz harcama yapma sorunu olan bir arkadaşım, bununla ilgili terapi almak yerine, geliri giderini karşılamıyor yalanının arkasına sığınıp, nefes seminerlerinde öğretilen bereket duasını uyguluyor her sabah. oysa sıkıntı gelirinde değil, giderinde. bu alışverişler onun ruhsal durumunda neye karşılık geliyor bulsa terapilerde, sorunu çözülecek.
daha çok yazabilirim ama sanırım bunlar yeterince fikir vermiştir.
0