Şu konuşmayı her yere yapıştırıyor olabilirim şu sıra lakin buraya da uygun düştü: youtu.be "Hakikat Şiddeti Doğurur" başlığı.

Kendi hakikat bildiğini sorgulamamak, onu hakikaten hakikat addetmek insanı daima tehlikeli bir yola itebilir.

@guitarissimo, evet kendini vizyonun doğrultusunda iyi/hakikat sahibi/doğru yolun yolcusu tanımlamak dediğiniz kadar temel bir kaç kurala bağlı. sorum da bu idi zaten, bu bakış sakat değil mi sizce? hitler de kendini böyle tanımlıyordu çünkü örneğin. öcalan da. evet.

kendini iyi insan olarak tanımlamak ahlaki bir kusurdur. iyi insan olduğuna kanaat getirmiş kimsenin, kendini haklı ve üstün görerek yaptığı hemen her eylemin hastalıklı sonuçları oluyor. savaşları oturduğumuz yerden sükunetle seyrediyoruz, ya da o savaşın çığırtkanı oluyoruz, ya da savaşa hayır derken yanlışlıkla kutuplaşmayı doğuruyoruz. kurgusal farkındalığımızla övünüyoruz falan filan. kim söylemiş hatırlamıyorum şöyle bir söz biliyorum."dünyanın çektiği acı kötü insanların şiddetinden değil,iyi insanların sessizliğinden."
bende sesli düşündüm sayende.

@j r r tolkien hayrani, sorduğum şey nefret mevzusu/nefret etme potansiyeli değil. sadece hitler ve öcalan örneği kafanızı karıştırmasın. siz veya ben de kendini iyilerin safında görebiliyor olabiliriz. varsayalım "RTE SÜPER BİRİ, REİS" diyelim. ne kadar irrasyonel gerekçelerle temellendirirsek temellendirelim, kendimizi bir kere iyiye/hakikate sahip nitelemesine soktuğumuzda artık önümüzdeki süreçte bizden olmayanlara karşı ister istemez nefret etme sürecine gireceğiz. siyasi olaylardan gelişmelerden bağımsız olarak. bu yüzden genellemeye vurarak diyorum ki "kendini iyi tanımlıyorsan, canavarlaşman, faşizanlaşman an meselesi"

Valla güzel bir konuya değinmişsin hocam. Ben bu konuda hep şunu derim. İyi insan ben iyi insanım demez muhatapları onun iyi olduğunu söyler.

Benim yakınlarım ne der benim için bilmiyorum ama ben kendimi iyi olmaya çalışan bir insan olarak görüyorum. İyiyim dediğimde tehlikeli bir süreç başlayacak benim için diye düşünüyorum.

Kimse kötü insan değildir.

@GODDARD, kimse iyi veya kötü değildir. ahlaki olarak kendimizi nerede gördüğümüzdür mesele. anlamak için sordugum soru da bu yuzden zaten. yoksa ne iyi var ne kötü.

katılıyorum, kendini 'iyi' diye konumlamak başkalarını kötü diye konumlamayı beraberinde getirir. bunun yanı sıra yaptığın şeyleri 'iyilik olsun diye' yaptığını iddia ederek sorumluluktan sıyrılırsın veya kendini haklı çıkarırsın. hitler, hitler'in sağ kolu vb. kişilere sorarsan da büyük ihtimalle iyi olanı değil ama 'gerekli olanı' yaptığını iddia edecektir. bunun altında da son derece siyah/beyaz bir düşünce sistemi yatar.

kendini 'iyi' veya 'haklı' veya 'doğrucu, doğrunun yolunda' olarak tanımlayan insan kendinden şüphe etmeyen insandır. ve bana göre en tehlikeli insan türüdür.

her şeyden önce ilk kendimden şüphe ederim ve kendimi sorgularım. bunun özgüvensizlik veya kendi ahlaki temellerinden şüphe etmekle de alakası yok. sorgulamak bir yaşam biçimi olmalıysa, ki bence olmalı, o zaman sorgulamaya kendi benliğimden başlamam kadar doğal bir şey olamaz.

@j r r tolkien hayrani, nefret potansiyeli dışsal, her koşulda kisiye bagli degil. nefretimi bir noktadan sonra yonetemem. bu yuzden kendimi ne derece iyi gordugumle ilgileniyorum, kisiligimin momentumu bununla belirleniyor cunku bence.

kibir ve egodan daha ziyade kendimi gordugum potansiyel jyilik noktasi bende once bilinc, bu bilincle saskinlik sonra ofke yaratir/ofke duyarim. Kafire karsi silah kullanmaya bu noktada karar veririm cunku. Kendimi hakkaniyet sahibi, yeterli gordugum anda beni fikren yenemezsin artik, ben mezhebim neyse onun neferi oldum. Canavarlastim? Iyi olmasam ve kendimden suphe duysam bu noktaya gelmezdim?

@j r r tolkien hayrani ,yahu hayır, kısır döngüye falan girmedik. sen itkinin nefret olduğunu, ben kendini iyi olarak tanımlama derecesi olduğunu söylemeye devam ediyoruz.
bahsettiğim senaryo bilinçdışı bir senaryo değil, rasyonel akla sahip her ideoloji/fikir sahibinin rahatlıkla tecrübe edeceği bir süreç.
bence fazla felsefi ve bağnaz düşünüyorsun. daha somut düşün lütfen. hitler'i öcalan'ı boşver. iyilik yapma/iyi ideoloji budur mottosu ile yola çıkanlara bak.
stalin'e bak, feministlere bak, akp'ye bak, 20.yy emperyalist devletlerine bak, kızıl ordu fraksiyonu'na bak, muhammed'in mekke'de ilk zamanlarına bak.
hatta potu arttırayım kkk'nin kuruluş zamanlarına bak. hepsi modern ve iyilik vaadeden, iyi bir mesaj/manifesto getirdiklerine inanan insanlardan mütevellittir. ilk manifestolarına fırsatın olursa bak. "BUNLAR İYİLİK ELÇİSİ YAHU" der, toz konduramazsın.
çünkü kötülük (nefret potansiyeli) harekete geçirecek yeterli itkiyi tek başına sağlamaz kitle üzerinde.
senin bahsettiğin zannediyorum linç kültürüne dair çok istisnai (çok ortadoğu işi) şeyler. bu ortadoğu vizyonu dünyaynı ve peşine düştüğüm şeyi anlamlandırmak için yeterli değil.

işi örütlerden bağımsızlaştırıp daha kişisel bakarsak da durum böyle. iyiye/doğruya sahip olduğunu düşündüğün anla nefrete caiz olanı düşündüğün an bir birine zıt.
biri sana roma'yı yaktırır öbürü seni en kötü ihtimalde katil eder. roma'yı yakma sebeplerinin peşindeyim ben.