girdiğim gibi çıkıp gitmenin yollarını ararım hiç sevmem

Ben severim. Başta tabi ki biraz zor oluyor ama yeni insanlar tanımak güzel. Olabildiğince çok soru sorarım karşımdakine, rahatsız etmeyecek şekilde tabi ki. Maksat kendisini tanımak, o sorarsa ben de anlatırım ama dinlemeye odaklanırım daha çok.

Göz göze geldiklerime merhaba derim, gülümserim. Havadan sudan muhabbet açarım.

Tek takilir, tek cikarim mekandan. Yuzde 99'u boyle oldu.
Pek ilk tanisma, muhabbet kurma yetenegim yok.

Anammm, çok gerilirim ama milletin durumuna da bağlı. Herkes birbirini tanımıyorsa ne güzel, hemen birleriyle muhabbeti başlatırım, çok süper arkadaş kaynağı olur, fıstık gibi cennet. Herkes birbirini tanıyorsa ya da gruplaşmalar varsa ve ben sonradan gelmişsem, anksiyete tavan yapar. Serengeti düzlüklerinde benim gibi sürünün zayıf antilobunu ararım ya da kimin gözü daha insani bakıyorsa ona yanaşırım. Gruplardan uzak dururum. Bir de parti gibi bir yerse muhtemelen ya dans ederim ya da kaçarım. Çünkü müzikten benimle tanışanı da duymam. Barda veya diskoda milleti duymuyorum hiç. Bir de müzik olunca insanları sallamıyorum ben, müzikle ilgileniyorum. Yanımda bir ikinci kişi varsa kendime çok güvenirim ama tek başıma hacmimin, kapladığım yerin, kollarımın falan çok farkına varıp paniklerin.

Çoğunluğun veya herkesin az çok birbirini tanıdığı bir ortam ise kötü bir durum zira herkesin birbirini tanıyıp senin kimseyi tanımadığın ortamda iletişime geçmek, kimsenin birbirini tanımadığı ve senin de kimseyi tanımadığın bir ortama göre çok daha zor. Böyle durumları da pek sevmem. Tek istisnası da, dediğim gibi kimsenin kimseyi tanımadığı durumlar olabilir. Orada tam bir eşitlik durumu sözkonusu çünkü ve gerisi sana kalmış.

Birinci anlattığım gibi bir ortamdaysam, birkaç defa göz göze geldiğimi fark ettiğim birileri varsa selam verip bir şekilde muhabbet etmeye çalışırım. O da olmadı, biraz vakit geçirip (bar, club tarzı bir ortamsa belki biraz içip dans edebilirim) fazla uzatmadan çıkmaya bakarım.

girmiştim birinde ve hiç zevk almamıştım. üstelik onlardan bazıları birbirini tanıyordu. buna rağmen onların diyalogları bile bana çok samimiyetsiz gelmişti. geçmişin olmayan biriyle ne konuşacaksın ki? ortak nokta bulabilmen için de biraz konuşman lazım.

Herkesin rahat olduğu gülüp eğlendiği ortamlarda sıkıntı yaşamıyorum ve çok seviyorum. Ciddi, resmi bir ortamsa inanılmaz geriliyorum.

İlk seçenek için en sesli gülen gruba doğru yöneliyorum. Çok konuşkan değilim ama tanımadığım insanların yanında saçmalamayı ve o kişileri bir daha görmemeyi severim.

Kimse genel olarak birbirini tanımıyorsa hiç gerilmem aksine iyi ve rahat hissederim. Muhabbet kurmakta zorlanmam. Gruplasmalar varsa yine kotu hissetmem ama bu kez ortama ısınmam zor olur.

Ortama sonradan girmişsem ve gruplar oluşmuşsa, şöyle bir dolaşıp muhabbeti bana en çok uyan gruba dahil olur laflarım. Yeni insanlarla tanışmayı severim ben. Yani çok bayılmam ama pek samimiyetimin olmadığı yarı tanıdıklarla mecburiyetten konuşmaktan daha iyi bence.

Ortamina gore degisir bu. Bazi ortam vardir yabanciya aciktir, bazi ortam da kemiklesmistir, ortada kontrast yapar siritirsin.
Bir sekilde yenilerin gelmesinin normal oldugu ortamlarda gerilmem, akisina birakirim bir sekilde ilerler.
Yerine gore ortamda gruplasma olsun olmasin direkt dalarim ortaya. Bazi ortam vardir disa kapalidir, orada olmasan daha iyidir. O ortamlara da girmem zaten kolay kolay tek basima.

Ortamda insanlarin birbirini taniyor olup olmamasi da degil mesele.
Ornegin okula gidiyor olsam ve okulu degistirip yeni bir sinifa gecsem herkes birbirini taniyor oldugu halde sikinti cekmem, kaynasirim bir sekilde.
Kimi ortamda herkes yeni olsa bile gerilebilirim.

Avrupa'da boyle ortamlarda pek sikinti olmuyor, en kotu ihtimalle ortada mal gibi kalirsin, o durumda da genelde biri gelip bir yerden giriyor, seni muhabbete sokuyor:) Eline telefonu alip ekrana gomulmedigin surece bir sekilde kayniyorsun. Awkward pozisyonda kalma ihtimali tr'ye gore biraz daha dusuk.

Bu konuda - sahsi gozlemlerime gore - uzakdogulular biraz sikinitli. Uzakdogulular kaynasamiyorlar ya da kaynasmiyorlar. Genelde yuz ifadeleri de gayet ciddi oluyor ortamlarda ve kendi aralarinda kaynasiyorlar ya da tek kaliyorlar. En fazla soru soran olursa cevaplayip birakiyorlar, muhabbete girip kaynasma olaylari yok. Genelde de gulumsemezler. Herhangi birini cekip sorsan Dunya'nin dort bir tarafini da gezmistir halbuki. Ulke ulke ayiramayacagim, genel olarak cekik gozlu milletlerden bahsediyorum (no offence). Yine dagittim konuyu:)

Girdiğim ortama bağlı. Sözlük/duyuru vb. ortamların zirvelerinde, gezerken kaldığım hostellerde ve diğer organizasyonlarda bulduğum boşluğa geçip yanımdaki veya karşımdaki kişiyle tanışıp konuşmaya çalışıyorum. Sonra diğer çevredekilere de sıçrıyor. Şansıma hep eğlenceli, sohbeti güzel insanların yanına düştüm. Bir arkadaş grubunun ortamına yabancı biri olarak girdiysem de konuya dahil olmaya çalışırım. Herhangi bir arkadaş edinmek istemediğim bir yer ya da hiç elektrik alamadıysam ortamdan, öyle oturur sonra dönerim.

@stavro uzak doğulular kısmı hariç +1


not. süper girişkenmişim gibi anlaşılmasın. hoşlandığım, düzel bulduğum bir kızla cafe/bar/disko/balo/düğün salonu/insan avı/teenslasher kamp falan farketmez gidip asla tanışamam, tanışamıyorum.