Var. 7-8 sene once "arkadasim cok, dostum da az degil" derken zaman icinde geldigim nokta: "tanidigim cok, arkadasim az, dostum dort kisi." Dort dostumun dorduyle de ortak paylasimlarimdan cok onlarla olan muhabbetime ozel paylasimlarim oluyor. Birisi beni en cok sessizken, artik bir sekilde sesim cikmazken, yorgunken, beynim uyusmusken dinliyor. Ben susuyorum, o bazen karsima gecip bazen yanima oturup bazen de yatakta sarilip dinliyor. En rahatladigim anlarin musebbibi kendisidir. Bin tesekkur kendisine.
Bence bu is "o kadar da kolay yapilabilen" bir is degil ki herkes yapabilsin. Sessizken dinlemek de zordur, dinlenmeyi bilmek de. Onun icin bulunmaz oyle kolay.
Benim sorum: Dunyanin yuvarlak olmadigina inanan bir ebeveynin olsaydi ve sen de kalbin aslinda insanin saginda konumlandigina inaniyor olsaydin potansiyel cocugunun ne gibi bir fikri ozurle dogacak olmasini isterdin? Ebeveynine mi ceksin yoksa sana mi? Neden?
0