sargeras
Genç yaşta keder sahibi oldum. Bayağı kötü durumdayım, sizin başınıza geldi mi kötü şeyler? Nasıl atlattınız?İyi günler hepibize.
Genç yaşta keder sahibi oldum. Bayağı kötü durumdayım, sizin başınıza geldi mi kötü şeyler? Nasıl atlattınız?
İyi günler hepibize.
İyi günler hepibize.
0
önce bi' duruyoruz; ruhumuzun bize yetişmesini bekliyoruz. Bu sırada çokca uyuyoruz, çokca koşuyoruz, çokca okuyoruz. sonra böyle bi' zaman geliyor, mesela susadığımızı filan farkedebildiğimiz anda, yani aklımızı tekrardan yavaş yavaş kullanabildiğimizi farkettiğimizde ; elimizde kalanlarla birlikte neler yapabileceğimize bakıyoruz. Elimizdekileri yazıyoruz bi' tahtaya, sonra bunlarla neler yapılabilir acaba diyor ve kendimize yeni yol haritamızı çiziyoruz.
Yani, tabiri caizse yeniden başlıyoruz. Sürekli hemde, herseferinde daha da azalarak. Sonra bi' yerden sonra yani; rutine biniyor. dertler toplumsal sıradanlık çizgisine oturuyor, bunun bi' diyagramı var. O saatten sonra da para kazanıp, etrafımızı mutlu etmeye çalışıyoruz, sonrası sonrası sessizlik işte.
Yani, tabiri caizse yeniden başlıyoruz. Sürekli hemde, herseferinde daha da azalarak. Sonra bi' yerden sonra yani; rutine biniyor. dertler toplumsal sıradanlık çizgisine oturuyor, bunun bi' diyagramı var. O saatten sonra da para kazanıp, etrafımızı mutlu etmeye çalışıyoruz, sonrası sonrası sessizlik işte.
0
önce duruyoruz.
olaya dışarıdan bakıyoruz.
sorun neyse, onu benliğimizin parçası haline getirmiyoruz.
içimize dönüyoruz, sorunlarımızı, travmalarımızı çözüyoruz.
merkezimizde kalmayı ve dış etkenlerden minimum seviyede etkilenmeyi öğreniyoruz.
hayatı olduğu haliyle kabul ediyoruz, kızıp, küsmüyoruz.
ama içimizde birikmiş öfke, üzüntü vb. varsa, önce bunları boşaltıyoruz.
olaya dışarıdan bakıyoruz.
sorun neyse, onu benliğimizin parçası haline getirmiyoruz.
içimize dönüyoruz, sorunlarımızı, travmalarımızı çözüyoruz.
merkezimizde kalmayı ve dış etkenlerden minimum seviyede etkilenmeyi öğreniyoruz.
hayatı olduğu haliyle kabul ediyoruz, kızıp, küsmüyoruz.
ama içimizde birikmiş öfke, üzüntü vb. varsa, önce bunları boşaltıyoruz.
0
mete kudur +1
öfkesini dışarı atamayan bir insansanız ağlamak ve lustral de baya yardımcı oluyor. ha bir de uyumak. bence sorunları çözecek gücü bulana kadar fırsat varsa insanın kendisini dinlemesi ve dinlenmesi en iyisi.
öfkesini dışarı atamayan bir insansanız ağlamak ve lustral de baya yardımcı oluyor. ha bir de uyumak. bence sorunları çözecek gücü bulana kadar fırsat varsa insanın kendisini dinlemesi ve dinlenmesi en iyisi.
0
atlatamıyorsun, sadece alışıyorsun... bu laftan nefret ediyorum ama tek çare zaman. ölüme bile zamanla alışıyor insan
0
Geldi. Çokça... hâlâ da bitmedi, gelmeye devam ediyor.
Soyle bir durmaya, uyumaya falan vakit yok cok. Depresyonunu bile yasayamiyorsun.
Nasil mucadele ediyorum? Bazen kulac atıyorum, kurek çekiyorum... bazen de akintiya birakiyorum kendimi.
Soyle bir durmaya, uyumaya falan vakit yok cok. Depresyonunu bile yasayamiyorsun.
Nasil mucadele ediyorum? Bazen kulac atıyorum, kurek çekiyorum... bazen de akintiya birakiyorum kendimi.
0
hayatımın her konuda pisliğe battığı bir dönem vardı. dönem diyorum, çünkü 3 adet birbiriyle bağlantılı girift bir sergüzeşte girmiştim(öeh) uzak da değil öyle. 1,5 yıl öncesi falan. tam bir kasvetli sanat filmi sahnesiydi hatta.
kendimi uykuya verdim, zamansız ve yersizce ağladım, kimseyi dinlemedim, inatlaştım derken en sonunda beynimin üzerindeki perde kalktı ve psikiyatriste gittim. dedim bana masal anlatma hoca, bana ağlatmayıcı bir ilaç ver (bunun biraz daha kibarını dedim)
Neyse bu ilaçlı süre zarfında kendimi telkin ettim bolca (nasıl oluyorsa) düşünce tarzımı değiştirdim kendimce yine. Sonra bir baktım ki o sıkıntılı 3 olayın birini artık az takıyorum, biri benden bağımsız şekilde düzeldi, diğeri için de beklemedeyim. En azından neşeli halime kavuştum. Böyle yazmamın sebebi de belki azıcık da olsa bir destek Alman gerekiyordur. Zaten bir zaman sonra duyarsızlaşacağın ya da kendiliğinden düzelecek şeyler için o zaman gelene kadar en azından mutsuzlukla değil de farkındalıklar neblim aydınlanmayla filan geçir. Nasılsa bir şekilde oyalanıyor insan
kendimi uykuya verdim, zamansız ve yersizce ağladım, kimseyi dinlemedim, inatlaştım derken en sonunda beynimin üzerindeki perde kalktı ve psikiyatriste gittim. dedim bana masal anlatma hoca, bana ağlatmayıcı bir ilaç ver (bunun biraz daha kibarını dedim)
Neyse bu ilaçlı süre zarfında kendimi telkin ettim bolca (nasıl oluyorsa) düşünce tarzımı değiştirdim kendimce yine. Sonra bir baktım ki o sıkıntılı 3 olayın birini artık az takıyorum, biri benden bağımsız şekilde düzeldi, diğeri için de beklemedeyim. En azından neşeli halime kavuştum. Böyle yazmamın sebebi de belki azıcık da olsa bir destek Alman gerekiyordur. Zaten bir zaman sonra duyarsızlaşacağın ya da kendiliğinden düzelecek şeyler için o zaman gelene kadar en azından mutsuzlukla değil de farkındalıklar neblim aydınlanmayla filan geçir. Nasılsa bir şekilde oyalanıyor insan
0
Yaklaşık bir senedir sağlık sorunlarımla uğraşıyorum. Bu sürenin beni her anlamda ne kadar geri götürdüğünü kelimelerle anlatamam. İnsanın kendisinin ve sevdiklerinin sağlığı yerindeyse kendine dert edinmesini anlamsız buluyorum. Sağlık varsa her şey halledilebilir, çok takmamak lazım.
0
Genc yasta oldugun icin keder olur zaten. 30-35 gibi anliyosun ki hersey geciyor. Nereden nereye geldim, o zamanlar buraya gelecegimi hic dusunemezdim diyorsun. Ama gencken ve olaylari yasarken hic gecmez gibi gorunuyor. Bu dunyada milyarlarca insan var, milyonlarcasinin acimasiz dertleri var. ama onlarin bile umudu var. cunku hayat oyle ki, herseyin degismesi yillar alabiliyor ama bir anda hersey bambaska oluyor.
Bana da gencken boyle nasihat ederlerdi, dinlemezdim, karalar baglardim. O yuzden biliyorum cok takmiyacaksin yazdiklarimi. Ama sen de duse duse kendin ogreneceksin, her gecenin bir sabahi vardir.
Bana da gencken boyle nasihat ederlerdi, dinlemezdim, karalar baglardim. O yuzden biliyorum cok takmiyacaksin yazdiklarimi. Ama sen de duse duse kendin ogreneceksin, her gecenin bir sabahi vardir.
0
Başına her ne gelirse gelsin şu an gözüktüğü kadar korkunç değil ve geçecek öyle düşün. Ben zor durumlarda kendimi böyle rahatlatıyorum olayın iyi bi yönünü bulmaya çalışıyorum bu da şu sebepten olmuş demek ki bunu öğrendim bu sayede diye kendimi avutuyorum, kendimi uzun süre yargılıyorum (bu iyi değil) sonra kendimi affediyorum ve hafifliyorum.
Sevdiğin insanlarla vakit geçir hayatındaki iyi giden şeylere odaklan. En önemlisi de başta da söylediğim gibi hepsinin geçici olduğunu unutma.
Sevdiğin insanlarla vakit geçir hayatındaki iyi giden şeylere odaklan. En önemlisi de başta da söylediğim gibi hepsinin geçici olduğunu unutma.
0
çocukken geldi o keder. çocukluğum yitti gitti ama geçmedi. sevdiğin birinin yanında olması yeter diyemeyeceğim zira onun da hayata karşı dik durabilmesi lazım.
kendinden başka çaren yok. kendine şefkat göstermeye alışman lazım. ben pek beceremiyorum. bu hayatta en çok kendime acımasız davranmışımdır heralde.
derdin ne bilmiyorum ama tek çare kendinsin, kimseye bel bağlama.
edit: bir de ilaç, terapi falan bi yere kadar etkili olabiliyor. onu da denemek lazım
kendinden başka çaren yok. kendine şefkat göstermeye alışman lazım. ben pek beceremiyorum. bu hayatta en çok kendime acımasız davranmışımdır heralde.
derdin ne bilmiyorum ama tek çare kendinsin, kimseye bel bağlama.
edit: bir de ilaç, terapi falan bi yere kadar etkili olabiliyor. onu da denemek lazım
0
