Agnostik olmak garip değil. İnançlı birinin yazdıpı kitapta şöyle bir yazı vardı "Ateistleri anlıyorum ama agnostikleri anlamıyorum. Tanrı'nın varlığı çok büyük bir şey ve her şeyin başı. Bu kadar önemli bir konuda nasıl fikir sahibi olunamaz, nasıl "Kanırım yok" denir, "Bilemeyiz" denir. Olay zaten bilememek, bilmediğin şeye ya inanırsın ya inanmazsın" dyordu. Buradan anladığım kadarı ile önceliklere bağlı. İnancını önde ve her şeyim başında tutan bir insan bunu "Üniversite sınavı bitmiş, bölüm seçmişsin, mezun olacaksın ama hala ne olacağını bilmiyorsun" gibi görebiliyor.
Bana kalırsa, bu kadar soyut bir konuda kararsız kalmak kadar normal bir şey yok.
0