ailen anlayacaktır zamanla. :) ama sevmelerini sağlamazsan zehir olabilir evlilik.

ne yapıyorsan ama başkasının söylediği şeyi yapma. mutlaka pişman olursun.

Yorum yapabilmek için daha fazla bilgiye ihtiyaç var. İçtenlikle soruyorum, eğer üzerinde düşünmediyseniz düşünün diye:

- Yaşınız kaç?

- Farklı ailelerde yetişmiş olmak sizce ikinizi hiç bir zaman ve hiçbir koşulda mı zorlamaz?(Şu anda zorlamıyor olabilir, ama zorlu durumlarla karşılaşan 'çoğu' insan -istisnalar müstesnadır- sonradan enjekte edilmiş olan ve benimsediği zannedilen tavırlardan ilk öğrendiklerine geri dönebiliyor; bunu bilmek için tecrübe gerekir; tecrübe de aynı şeyin x yıl tekrar edilmesi değildir.)

- Ailenizi reddetseniz bile, bu durumu olağan karşılayıp ailesi hayatta olduğu halde ortalıkta olmayan bir muhatap(damat)la toplumun karşısında nikah kıydırmayı kabul edecekler mi? (Millet boş durmaz sorar, "Bunun ailesi yok mu? Varsa nerde? Kızınızı istemeye kim geldi?" diye. Ha, bunlar saçmalık olabilir ama kızın ailesi bunu dert ederse, bunlarla başa çıkmayı veya gereğini soğukkanlılıkla yapmayoı kabul edebilir misiniz? Özetle, hayat bilginiz bu tür şeylerin üstesinden gelmeye müsait mi?)

Sanırım bu iş sandığınızdan da zor olabilir. Ama dediğim gibi ek bilgiler lazım ki, sizi durduk yere demoralize ediyormuş gibi olmayayım.

@Parole Unique

Her türlü fikire ihtiyacım var. O yüzden herşeye açığım. Vurun öldürün.

- Yaş 26 bitiyor.

- Son 3 yıldır beraber yaşıyor gibiyiz zaten. Yediğimiz içtiğim ayrı gitmiyor. Tüm süre boyunca da ikimiz ailelerimizden uzaktaydık. Bir çok sorunu kendi başımıza aştık. Ama tabi ki evlenince durum daha da değişebilecektir. Ama buna dayanmaya da hazır hissediyorum kendimi.

- Ailemi reddetme noktasına kadar varırsa zaten bir şey yapamam. O duruma gelirse kendimi tamamen çaresiz bir halde bulurum gibi geliyor. Çünkü dediğiniz gibi, o halde kızın ailesi beni kabul eder mi; sanmıyorum onu.

benzer bir mevzu yaşayıp tam anlamıyla çözemediğim için kendimi sorduğum soruları sorayım sana, kendine sor burada cevap verme.

ailen senin mutluluğunu ne kadar düşünüyor(senin için herşeyin en iyisini onlar mı biliyor, yoksa senin nasıl mutlu olduğuna değer mi veriyorlar)?
ailenin senin bir prensesle mi evlenmeni istiyor?
ailenden ekonomik olarak bağımsız bir şekilde yaşabilirmisin(meslek, çevre, yetenek vs. yeterli mi?)

Tabii maksat vurmak, öldürmek değil. Dediğim gibi tecrübe de yılla ölçülmez. 50 yaşında olup 30 yıldır aynı şeyleri yaşayan adamla 35 yaşında olup muhtelif koşulları yaşamış adam farklıdır. Ama ummadığınız şeylerle karşılaşabileceğinizi aklınızda tutun.

Ailenizi reddedip karşı tarafça kabul edilseniz bile, yarın öbürgün işler ters giderse ailenize ram olmayı mı seçeceksiniz (hata yaptığınızı mı kabul edeceksiniz) yoksa yolunuzu daha önce çizdiğiniz gibi yine çizebileceğiniz için sağlam mı duracaksınız?

Öte yandan, siz reddetseniz de ve aileniz mırın kırın da etse sonunda (siz de nihai olarak aile olma yoluna girdiğiniz için) herşeye rağmen ilişkiniz tamamen kopmayacaktır büyük ihtimal.

Her türlü terslikte ve herkese (kan hısımlarınız -kendi kanbağı aileniz-, müstakbel sıhri aileniz -evlilik yoluyla edineceğiniz aile- ve dahi müstakbel eşiniz) ve kendinize karşı başınız dik alnınız açık olacaksa, durmayın derim. Bu işler içinde bulunulan anın gazıyla, heyecanıyla değil; uzun vadeli, aklı başında projeler ve kararlılıkla aşılabilir.

Aslında ben "bildiğini okuma" taraftarıyım, ama desteksiz dayanaksız olmaz, "okuma"dan önce "bildiğinden" emin olmak gerek. Kolay gelsin diyorum.

Edit: İmla

eer o kişi ile mutlu olacağını düşünüyorsa ailen zaten ailesini sorun edeceğini sanmam. ama belki de senin mutlu oalbileceğine inanmadıkları için bunu ileri sürüyor olabilirler.

bilemiyorum tabi belki aileler arası ekstrem (ekstrem ne yae) bir fark vardır, ya da mesela evlenceğim kişinin babası karanlık birisiyse mesela aile her trlü karşı çıkar.

ayrıca bu aradaki uçurumlar aileyi geçtim gelecekte sizin aranızda bile büyük aşılamayacak sorunlar çıkarabilir. iyi ölçüp biçmek lazım. yani 5-6 senede tanımadım mı ben karşımdaki insanı dememek lazım, 10-11 sene flört edip birbirini tanıyamamış isnalar var, ki benim ailemde böyle bir durum var.

bilemiyorum, ailenin tepkisinden çok sen bu aradaki uçurumları düşünüp karar vermelisin. 5 senede ben karşımdakini tanıdım demeyip gerçekten daha objektif bir biçimde bakmaya çalış gelecekete karşına çıkabilecek sorunları görmeye çalışıp ölçüp biç. gene sonunda doğru yolu ne ailen ne de bir başkası değil sen kendin bulacaksın. bütün bu olumsuzluklar kötü bir evlilik yaşayacağını gstermeyebilirde, belki bir çok birbirine uyumlu, teoride uyuşan ama pratikte ilişkiyi yürütemeyen çiftlere göre daha başarılı olabilirsiniz.


ne olursa olsun en olmadı boşanırsınız bter gider. o kadar da büyütmemek lazım bazen de. hayatın ne getireceği bilinemez tabi, işte bu yüzden hayat güze. ne güzel yae hayat : ))

konuya birebir örnek teşkil edemez elbette ki ama yine de örnek vereyim dedim benim dayım da zamanında bir kızı çok sevip yıllar süren beraberlikten sonra evlenmek istedi, fakat aileler istemedi, anlaşamadı... kavga kıyamet koptu en sonunda ayrıldılar. dayım başkasıyla o sevdiği kız başkasıyla evlendi.yıllar sonra gelinen sonuc: dayım o evliliğini çocuğa rağmen yürütemedi, kadın da çocuğuna rağmen kendi evliliğini yürütemedi ikisi de ayrıldılar. şimdi yeniden biraraya geldiler. dayımın ailesi ise zorla güzellik olmadığı için şimdi o kadını da kabul etti, yaşayıp görmüş oldu her iki taraf da. ha olan evliliklerindeki cocuklara oldu sonucta ama şu anda mutlular, en sonunda.

hakkatten dert iş yahu. geceleri uykularım kaçar oldu... işe kan çanağı gibi gözlerle gidiyorum her sabah... sağolun yorumlar için.

"ailesini koynuma almayacağım"

şu edit imla denilen lanet şeyi duyuruda da gördüm ya gidip kafamı duvarlara tek tek vurmak istiyorum.

nedir bu ya??? bunu kasıtlı mı yapıyorsunuz?

kardeş sen delimisin? sen hala gelip buraya ne diye cevap istiyosun kardeşim? sanane yahu aileler arasındaki sorunlardan? senin tek sorunun şunlar arkadaşım. senin arkadaşınla olan sorunun, senin ailenle olan sorunun, senin onun ailesiyle olan sorunun. bunların hiç birinde sorun yoksa ve aynısı arkadaşın içinde geçerliyse ailelere diyecek tek bi laf var. "fazla konuşmayın artık" bu kadar.

ha bide yok öyle aileyi reddetme gibi aptal aptal son derece gereksiz laflar duydum zaten öyle bişeyi yapamazsında hani milletin kulağına salak salak şeyler kaçırmayın.

bu aileleri anlamak mümkün değil.

kendi ailenizi kurma aşamasına geldiğiniz halde aileniz hala karar vermenizde faktör oluşturuyorsa evlenmeye hazır değilsiniz.
ya da
herhangi bir üçüncü şahsın, (annenizin, babanızın, kardeşinizin, arkadaşınızın, patronunuzun, başbakanınızın, tsk genel sekreterinin vs) fikri sevgilinizden ayrılmayı düşünebilmenize sebep oluyorsa, evlenecek kadar aşık değilsiniz.

sakın aileyi dert etme sevdiğin kızla evlen. aileler evlatlarının en iyisine layık olmasını ister ve onların, iyi aileler, zengin, hali vakti eşler sayesinde mutlu olabileceğini zanneder (çünkü onların zamanında görücülük usulü vardı, yani mantık evliliği) yani aileler aşkın ne demek olduğunu bilmezler, evlenmek için gerekli kıstasların içinde "aşk" yoktur onların lugatında. ama sen sakın bir önceki nesil gibi düşünme, görücülük işi bitti. artık kimin yanında mutluysan orda olmalısın. ve bence senin ailen, son bir baskı yapıyor belki vazgeçersin de daha iyi ailesi olan bir kız bulursun diye. ama pes etmediğini anlayınca mecbur kabul edeceklerdir.

seni evlatlıktan reddetmezler de böyle bişey için merak etme. ne bu yaa, adam mı öldürdün ki naaptın?