for day to break
az önce fotoğraf makinamı aldım, dışarı çıktım ama çok çabuk sıkılıp hemen geri döndüm. şimdi bir film açtım onu izliyorum. dışarda gez temiz hava al diyorlar ama hiç bana göre değil sanırım benim doğam internetin başı, sizde durum nasıl?
az önce fotoğraf makinamı aldım, dışarı çıktım ama çok çabuk sıkılıp hemen geri döndüm. şimdi bir film açtım onu izliyorum. dışarda gez temiz hava al diyorlar ama hiç bana göre değil sanırım benim doğam internetin başı, sizde durum nasıl?
0
medeniyetten uzak, sık ormanlarla kaplı bölgeleri bisikletimle gezmekten delice zevk alıyorum. (örn: uludağ, çatalca'nın iç kısımları, belgrad, doğu karadeniz vs.)
yeter ki düzgün asfalt olsun. dağ bisikletçisi olmadığımdan, cross sürüşten hoşlanmıyorum.
tek başıma değilsem doğa yürüyüşünü de severim.
yeter ki düzgün asfalt olsun. dağ bisikletçisi olmadığımdan, cross sürüşten hoşlanmıyorum.
tek başıma değilsem doğa yürüyüşünü de severim.
0
şehir içinde doğa yok, temiz hava yok ki. egzoz soluyan insanlar olarak yapay şeylerden keyif alır hale gelmemiz doğal.
0
hem de çok. öğrenci olduğum şehirde sırf keşif için arkadaşımla bisikletle rotamızı hiç bilmediğimiz yerlere çevirdik. yine ulaşım araçlarının pek uğramadığı yere yaya olarak 2 saat boyunca yürüdük sırf şelale var, oraların da güzelliğini görelim diye.
kısacası böyle şeyleri çok severim. her şeyin yapaylaştığı ve doğallığını yitirdiği şu çağda doğa bize gelen en iyi psikolojik ilaç bence.
kısacası böyle şeyleri çok severim. her şeyin yapaylaştığı ve doğallığını yitirdiği şu çağda doğa bize gelen en iyi psikolojik ilaç bence.
0
bir amaç olursa belki hoşuna gidebilir, ben mesela deniz kenarı ya da yakın ilçelerde yürüyüş yapıyorum ama sonunda kendimi ödüllendiriyorum. balık ekmek ya da karışık meyve tabağı gibi..
0
Çok çok severim. Ailemin yaşadığı ülkede her yer agac, dağ, bayır, orman, gol, nehir; ben de orda büyüdüm. O zamanlar sürekli bunlarin içinde olduğum için eksikliğini anlamazdim. Yaklaşık 7 yıldır istanbul'da yaşıyorum, bazen sahiden kafese tikilmis gibi hissediyorum. Yeşil- mavi bir yere gittiğimde cocuk gibi seviniyorum.
Tatillerde annemlerin yanına gittiğimde günümün yarısı yürüyüş yapıp, çimlerde kitap okuyarak geçiyor.
Sizin de doganiz internet başı değildir, emin olun.
Tatillerde annemlerin yanına gittiğimde günümün yarısı yürüyüş yapıp, çimlerde kitap okuyarak geçiyor.
Sizin de doganiz internet başı değildir, emin olun.
0
kamp insanı falan değilim, yani en fazla 1-2 gün.
ama doğada bulunmak bana kendini evinde hissetmek duygusunu veriyor.
içim sıkıldığında falan bile nat geo'yu açıp, amazon ormanı ya da bilmem ne dağı izlemeyi seviyorum.
geçici ve yüzeysel de olsa bir rahatlama yaşıyorum.
benim için sığınılacak bir şey yani doğa.
ama doğada bulunmak bana kendini evinde hissetmek duygusunu veriyor.
içim sıkıldığında falan bile nat geo'yu açıp, amazon ormanı ya da bilmem ne dağı izlemeyi seviyorum.
geçici ve yüzeysel de olsa bir rahatlama yaşıyorum.
benim için sığınılacak bir şey yani doğa.
0
ne güzel şeyler yazmışsınız tekrar dışarı çıkasım geldi. kalın sağlıcakla. :D
0
yeşil ve maviye bakmak bana huzur veriyor. böyle bir yerde büyümüş olmam da etken. önceden kıymetini anlamazdım ama artık gerçek zorlama olmayan doğal alanları bulmak o kadar zor ki.
0
doğa bana çok iyi geliyor. haftasonları hava güzelse hep kamp yapmaya gideriz. hiçbir yere gidemediysek de kesin sahile iner, bir ağacın altına atarız kendimizi.
sizin sıkılmanızın sebebinin tek başına çıkmak olduğunu düşünüyorum. çünkü insan dışarıda gördüğü güzellikleri paylaşacak birini arıyor bence. "abi şuna bakar mısın, hava ne kadar da güzel değil mi??!!" diyemedikten sonra, balta girmemiş yağmur ormanlarında olsan nereye kadar. yalnız olduğum günler ben de çıkmam mesela hiçbir yere, hatta tam olarak sizin yaptığınızı yapardım muhtemelen.
sizin sıkılmanızın sebebinin tek başına çıkmak olduğunu düşünüyorum. çünkü insan dışarıda gördüğü güzellikleri paylaşacak birini arıyor bence. "abi şuna bakar mısın, hava ne kadar da güzel değil mi??!!" diyemedikten sonra, balta girmemiş yağmur ormanlarında olsan nereye kadar. yalnız olduğum günler ben de çıkmam mesela hiçbir yere, hatta tam olarak sizin yaptığınızı yapardım muhtemelen.
0
o modda isem zevk alırım yoksa işkence gelebilir.
genelde severim ama yeterli enerjim vardır doğada gezmek için
genelde severim ama yeterli enerjim vardır doğada gezmek için
0
seviyorum. kulaklığımı takıp saatlerce yürüyebilirim. fırsat buldukça da kamp yapmaya çalışıyorum.
0
nefret ederim, ormaninda bocuk yilan orumcek, denizinde kicinin arasinda kum bi de islak islak otur, dagda yuru yuru tirman offf afakanlar basti.
benim dogayla olan tek olayim deniz kenarinda falan yurumek. ya da parkta. piknik yapmam ama, karinca falan gelir, ne ugrasacam. bana uymuyo. dogayla bariscil modern insan tipi cizcem diye kendimi kasamiyorum.
benim dogayla olan tek olayim deniz kenarinda falan yurumek. ya da parkta. piknik yapmam ama, karinca falan gelir, ne ugrasacam. bana uymuyo. dogayla bariscil modern insan tipi cizcem diye kendimi kasamiyorum.
0
Doğada olmak comfort zone'dan çıkmak demek. Bu yüzden benim için doğada olmak şehir parkında gezmek değil, dağın başında veya denizin 20-30mt altında gezmek oluyor tam anlamıyla:)
Yukarıdaki arkadaş bahsetmiş, böceği var, dikeni var, soğuğu, sıcağı, yağmuru var, telefonun çekmemesi, bütün şarjların bitmesi var:) Doğa ile baş etmek lazım. Kimi insan kendi güvenli medeniyet bölgesinden çıkmak istemez, kimi de tam tersine çıkıp doğada hayatta kalmaya çalışmak ister. Zevkler ve renkler bana göre. İçinde yoksa ne kadar zorlasan da olmaz.
Yukarıdaki arkadaş bahsetmiş, böceği var, dikeni var, soğuğu, sıcağı, yağmuru var, telefonun çekmemesi, bütün şarjların bitmesi var:) Doğa ile baş etmek lazım. Kimi insan kendi güvenli medeniyet bölgesinden çıkmak istemez, kimi de tam tersine çıkıp doğada hayatta kalmaya çalışmak ister. Zevkler ve renkler bana göre. İçinde yoksa ne kadar zorlasan da olmaz.
0
Kendine zaman vermeyi, dogayi sevmeyi ogrenmelisin. Dibine kadar sehirli, her türlü bortu bocekten korkan, yesili hic bilmeyen biri olarak, 23 yasimda ogrendim ben de. 30 km. civarinda yürüyüs turlari yaparak basladim bahar aylarinda. Sonra her haftasonu birini pesime takip dag, bayir gezdim. Simdi en sevdigim sey cadirda uyumak, insansiz alanlarda bisiklet sürmek.
0
insan olmayan, denizin ağacın olduğu yerde, iki ağaç arasına hamağı kurarım hemen. arkadaş zıpkınla dalarken ben bişeyler okur, bişeyler dinler, yüzer, fotoğraf çeker, uyuklarım. gece kalırsak malum çadır işleri. mangallar falan. gittiğimiz yerler karanlık olduğu için samanyolunu da cam gibi izlerim komple, viskimi içerken.
0
Çok ama çok seviyorum. Ormana çıkmasam bile, yolda çalı, çiçek, vb görümce yanındakileri dürtüp "Bak, bak, ağaç var", "Biraz durup çiçeğe baksam ya" diyorum ki, orman morman olduğunda çocuk gibi oluyorum.Telefonumda çiçek ve ağç fotoğrafı çok, çıkınca yarım saat bakıyorsam 10-15 kere de "Ay dur, ben sonra yine bakarım buna" diye çekiyorum. Geçenlerde yolumu değiştirdim komşunun bahçesindeki ağaç güzel diye. Önünden araçla geçtiğim için hızlı hızlı oluyor ama işlerin bittiği bir sabah sırf o ağacı gezme planım var. Yeşillik yerlerden ayrılasım gelmiyor. Tabii, belirli bir süreden sonra kalsam ölürüm herhalde. Ne de olsa apartman çocuğuyuz, ormanda ne yenir ne yenmez bilmiyorum ama o zamana kadar kalmak isterim.
0
