bu, yaşlanma korkusuyla beraber aklımdan çıkmayan düşünce. genel olarak zaten ölümü/intiharı birçok sebepten istiyorum ama bir yandan da canımı sıkıyor bu durum. bir sürü koşuşturma içine giriyorsun, kendini yıpratıyorsun; kariyer yapma, ev-iş-araba derdi... sonra istediklerini ya yapamıyorsun ya da yapmışsan bile doyamadan ölüp gidiyorsun. e, ne anladık şimdi paradan, evden, işten? niye zorluk çektik o kadar? niye en güzel zamanlarımızı bunları elde etme mecburiyetine feda etmek zorunda kaldık? işte o zaman çok küfrediyorum, sinirleniyorum insanlara. neden böyle bu kadar boktan, kimsenin mutlu olmadığı bir sistem oluşturmuşlar?
şu an anlamsız geliyor yazdığım ama bu ifade edemeyişimden böyle.
0