Ekşi Duyuru

Olaylara karşı sabırlı ve hemen bir tepki vermediğimi fark ettiğimde. Düşündüğümde. İyi analiz ettiğimde.

20 askerin canı bana emanet edildiğinde. Üşütmemeleri, dkkatli olmaları, birbirlerine saygı göstermeleri için aylarca hepsi için tek gözü açık uyuduğumda. Babalıktan bi önceki evre sanırım.

hem genç olup hem olgun olunmuyor mu O.o?

hala gençsin. sadece çocuk değilsin. sorumluluk almak haliyle belli bir olgunluk gerektiriyor ama 25 yaşında 45 gibi düşünmeye gerek yok. Hala gençliğini yaşayacağın ve hata yapacağın zamanlar var. Sadece çocuk değilsin artık.

@25de gençlik bitiyor demedim arkadaşlar, illaki vardır o olgunlaşmanın herkesin kafasına dank ettiği bir dönem ya da an. onu soruyorum, bitse herkesten önce keserdim bileklerimi :)

Bu yıl olgunlaştım. Aşık olduğum kıza hislerimi söylemedim. İçim içimi yedi, bazen hala yiyor, ama artık duygularıma göre hareket etmemeyi seçebiliyorum. 24 olmama çok az kaldı ama bana da koca koca adamlar abi diyor bazen. O karşıdakini saymakla alakalı.

25inde bir kadın olarak ben de hiç 25 hissetmiyorum. Fakat aksi gibi 15 yaşındayken bile 40 yaşındaki adamlar asılırdı, nasıl görünüyoduysam artık (ya da sadece onların hayvanlığıydı da). Şimdi ise kendi yaş grubumla beraber yaşça büyükler ilgi gösteriyor mesela. Ben ise kendi yaş grubum hatta zaman zaman 22-23 yaşlarındaki erkekleri beğeniyorum. Yani beğenmekle kalıyorum gerçi de dkgjd. Hani benim tipim dediğim erkekler mesela o yaş grubunda oluyor. Bunun nedenini de geçmişte yaşımın dışında şeyler yaşamış olmama bağlıyorum. Genç yaşta çok acı çektim anlamında değil de bazı şeyleri yaşamam gereken yaştan daha geç yaşamış ya da hala yaşamamış olmama bağlıyorum. Bu sadece duygusal ilişkiler anlamında da değil, giyim tarzımdan arkadaşlık ilişkilerime kadar böyle. Çoğu arkadaşım topuklulara geçmişken ben converselerle takılıyodum. Şuan bile topuklu giydiğimde sanki 18 yaşındaymışım da kendimi 25 filan göstermeye çalışıyomuşum gibi hissedip rahatsız oluyorum, halbuki 25im yani dlkgd.

Karakter olarak 18-19uma kadar yaşımdan olgun olduğumu söylerlerdi. Bunun nedeni de en küçük ablamın benden 9 yaş büyük olması, lise döneminde benden 6-7 yaş büyük insanlarla arkadaşlık kurmuş olmama bağlıyorum. Sonra üniversitede saçma sapan şeyler yaşayınca hiç de olgun olmadığımı farketmiştim. Şimdiyse geçmişten kalma "olgun" görünüşümü kırmak için salak saçma şeyler yapıp eğleniyorum filan. Çünkü 28-29 olduğumda da hala içimdeki yaşanmamışlıklardan kaynaklı 20 filan hissetmek istemiyorum. 25 yine de kanın kaynamayacağı bi yaş değil bence ya. Hele ki Türkiye'de bi işe başlamanın yaşı da çok erken değilken (işe başlamak biraz da kendi hayatını idame ettirme anlamına geldiği için olgunlukla bi noktada bağdaşıyor). Şu an yaşadığım yerde 22 yaşında gençler mezun olup iş buluyolar direk. Ben 25 yaşında hala değişim öğrencisiyim filan dkgjd.

Amcam bir yaştan sonra insanın yüzündeki "çocukluk" diye bir şeyin silindiğini söyler. Bunun Herkes için farklı yaslarda olduğunu söylüyor. Belki senin de yüzündeki çocukluk silinmiştir.

Hayatımı,kaybettiklerimi,doğrularımı ve yanlışlarımı daha fazla sorgulamaya başladığımda olgunlaştım çok değil iki sene önce yaş 31 ama en çok ailenizden birini kaybedince olgunlaşıyorsunuz o yüzden şimdiden kaygılanmayın :(

eğlence olsun diye köpeğe halat bağlamadığını gördüm birileri bağlamış bırakmış köpeği, köpek halattan kurtulmaya çalışıyordu, bende köpeğe yardımcı oldum ipi çözmesine, tam o anda çocuğun birisi gelip AMCA o köpek bitli heahehaha dediğinde artık yaşlanmaya başladığımı farkettim.

olgunluğa geçiş diyorsun ama ben hep "yaşlanıyorum ama büyümüyorum" diyorum.
yaş 34