zorlamıyorum. eskisi gibi değil muhabbetlerimiz. biz büyüdük, kirlendi dünya.
ve onlar evlendi, çoluk çocuğa karıştı. iş güç, sonra ev, araba...
ben takıldım kaldım öyle bir yerlerde. ne doğru dürüst bir iş güç ne bir varlık ve ne de eş falan.
hayallerimin peşinden gittim, daha doğrusu gitmeye çalıştım, olmadı. sonra hiç hayal etmediğim, saçmasapan bir işte, hiç frekanslarımın uyuşmadığı insanlarla ve sadece geçinirsem "ohh be" diyecek kadar kazandığım bir yerde ömür çürütüyorum.
suçlusu benim. bu sebepten, kimseye kırgınlığım yoktur.
0