Ben de anlamiyorum. Cocuk istiyorsan evlat edin. Ama beynimize hurafeler yerlestirilmis:

1. Kendi cocugun olsun, evlat edinme.

2. Organ bagisinda bulunma.

3. Insanlarin cinsel yasamina karis, yatak odalarina gir. Escinsellere karsi cik.

4. Escinsellerle sinirlandirma kendini. Kadinlara da bulas. Tecavuz et, evlen. Istemezse tasla ve oldur.

5. Kadinlar da yetmez. 6 yasindaki cocuklarla evlen.

6. Yalnizca tuket. Uretme. Ne kadar zenginsen o kadar guclusun. Fakirlere yardim etme onlari ele gecir.

7. Dis gorunusu sana benzemiyorsa oldur onlari ortada yalnizca beyazlar kalana kadar.

8. Komsu milletleri sevme. Her Yunan, Ermeni, Kurt, Arap, Yahudi, Hristiyan, Alevi kotudur. Sadece sen iyisin.

9. Senin gibi dusunmeyen kotudur. Veganlar, vejetaryenler sen nasil yemek yiyorsan oyle yemeliler cunku dunyanin merkezinde sen varsin. Kim kiminle sevisebilir buna karisabildigin gibi kimin ne yedigine hatta ne yemedigine de karisabilirsin.

10. Hayvanlar senin icin yaratilmis/evrimlesmis/dogmus. Onlara istedigin gibi mudahale edebilirsin. Deri ceket seviyorsan hayvanin derisinin canli canli yuzulmesi onemli degil onemli olan senin dis gorunusun.

11. Senin cocugun diger cocuklardan daha ustun olmali.

Bunun gibi milyonlarca madde var. Ve bunlarin hepsi bir butun! Hepsinin ustesinden gelmen gerekiyor! Sana dogru olarak gosterilen her seyi sorgulaman gerekiyor.

Katılıyorum.
Bir dönem araştırmıştım (şimdi için değil de ilerisi için düşündüğüm bir şeydir hep)
Evlat edinme şartları fazla geliyor bana.
Tabii ki belli şartları olmalı her önüne gelen evlat edinmemeli ne insanlar var hayatta ama benim için fazla zorlayıcı detaylar.
Ben mesela çoğu zaman düşünmüyorum ama arada bi istek gelir bi çocuğum olsa diye sonra detayları düşünüp vazgeçiyorum.
Evlat edinme kısmı diğer kısımdan çok daha detaycı.
Evlenmeden evlat edinilebilse mesela bir çocuğu okutabilecek maddi duruma geldiğimde çok isterim.
Ama dediğim gibi şartları pek bana uygun değil.
Bu konuyla ilgili kurduğunuz mantıkta da sonuna kadar haklısınız.

İnsanların genel olarak başka çocuklara karşı aidiyet duygusu hissetmediğini düşünüyorum. Bence en önemli nedeni bu. Evrimsel sürecin bir parçası.

çünkü çocuk sevmiyorum. bir çocuğu sevebilmem için hamile kalıp o hormonlarımın çalışması lazımdı. ona bağlanmam lazımdı. o yüzden evlatlık edinmem.

Ben dogururum, catisma bolgesinde yasayan dogurmasin o halde?
Bu mantikla bakinca onlarin yaptigi yanlis, benimki degil.

Ayrica bana da aidiyet hissiyle alakali olarak geliyor. Baska hicbir cocuga sempati hissetmiyorum, kendimin olursa eger anca ona olur gibi geliyor. Babam mesela her cocugu/bebegi gozunden kalpler fiskirarak severken (bakarken bile sevgi akiyo adamin gozlerinden) ben "pff bebek var/cocuk var" kafasindayim. Bir de sevdigin insanla, asik oldugun kisiyle bir nevi dunyaya iz birakma cabasi gibi de goruyorum.

Ama evlat edinmeye karsi degilim, gun gelir belki evlat edinmeyi secerim falan filan.

ulen sevdiğim kadının gözleriyle bana alttan alttan bakmayacaksa neyleyim ben öyle kız cocugunu???

sen ya da siz neden doğmak zorunda olduysanız o yüzden. genelde böyle diyince de bana sormadılar, bana sorrsaydılar doğmak istemezdim diyeceğinizi de biliyorum ama artık çok klişe oldu o.

ne kadar ruhsuz insanlar var yahu. doğurmaktansa evlat edin diyor. dünyaya bir insan getirip onu dünyaya kazandırmaya çalışmaktan habersiz. yanlış anlaşılmasın bütün görüşlere saygım var ama bu tip beyanlar bence o güzel hislerin yaşanmamasıyla alakalı

(bkz: antinatalism)

birincisi her koşulda evlat edinilemiyor diye biliyorum. tarafların çocuk yapamıyor olması gerekiyor mu neymiş. öyle duydum.

ikincisi evlat edinmek mantıken güzel bir olgu olsa da biyolojik olarak bazı insansal ihtiyaçlarımızı karşılar mı soru işareti. antropoloji başkasının çocuğuna bakmayı dna aktarımı olmadığından vakit kaybı olarak görüyor. bilimsel olarak bu bir gerçeklik. bu nedenle bu biraz "kız bulamıyorsanız birbirinizle ilişkiye girin" demek gibi bir şey. bazı insanlar bu fikre yabancı ve onları bu nedenle yadırgayamayız.

üçüncü ve son olaraksa gelip burada niye doğuruyorsunuz demek yerine bu çocuklar niye aç ve açıkta, ya da onların anaları niye doğuruyor diye sormak daha yerinde olacaktır.

evrimsel bir gerçek var, kendi çocuğu insana farklı gelir. olmasaydı kimse çocuk yapmazdı.

bakamayacak olan 5 tane yapıyor, ben bakacakken neden 1 tane doğuramıyorum? onlar doğurmasın bakamıyorlarsa? kendi kanımla başkasının bilmediğim çocuğu benim için aynı değil.

@blue eyes white dragon, yok yahu sorsalardı doğmak isterdim neden istemeyim?

üreme içgüdüsü güçlü bir şey çünkü. insan gen aktarmak ister, yavrusu üzerinden kendini gerçekleştirmek ister, hayatta kalma isteğinin ve ölümlülük gerçeğinin bir arada bulunduğu bir ortama istem-dışı sağlanmış bir adaptasyonun sonucu.

biliyorum bir sürü din, ideoloji vs. var insanı üstün ve olağanüstü bir yaratık olarak göstermeye çalışan ama kabul etsek de etmesek de çok basit ve temel bir gerçek de var:

insan da doğada yaşayan bir hayvandır.

Kendi yaptığın şeyle hazır yapılmış olan arasında çok büyük bir fark var. Yapıyorsun ve senin oluyor. Hem yapmanın hem sahip olmanın zevki var. Çoğu insanın bir şeyler yapmak ve sahip olmak anlamında yoksulluğa mahkum olduğu düşünülürse çocuk yapmak değerini hiçbir zaman kaybetmeyecek bir olay.