cashback filmini izle.

gelecek gelcek. iki agladın dıye dunyanın sonu degil.

ya biliyorum cevap çok bariz görünüyor, "dünyada bunca dert varken.." konulu nutuklara da çok müsait ama bu hal hiç geçmeyecekmiş gibi geliyor bazen.

gelecek. hep gelir.

Çok klasik ama evet, çivi çiviyi söker. Kimseyi beğenmiyorum demişsiniz de unutmayın ki siz dahil, kimse mükemmel değil. Beğeniyor gibi olduğunuz biriyle biraz vakit geçirmeyi deneyin.

Klişeden klişeye koştum tek cevapta ama neyse.

hemde nasıl gelecek. yarın bigün bu yazdıklarına bakıp güleceksin sadece biraz daha zaman lazım sanırsam 4 yıl a 6 ay biraz az kaçıyo 1-2 ay sonra tam düzelirsin.

gececek.
insanlar olumu bile unutabiliyor. baskalarini sevebiliyor.

öncelikle depresif olmanız gayet doğal, ama geçecektir. iletişimi kesmeniz, sizin açınızdan daha iyi olmuş, çünkü öbür türlü atlatana kadar daha fazla acı verir.

Gelecek. Yeniden sevecek, mutlu olduğunu düşüneceksin. Başka bir sevgilin varken bile bir anda, nedendir bilinmez, google'da araştıracaksın şimdi nerede, ne yapıyor diye meraklanarak. Blogu ile karşı karşıya geleceksin, o an iz buldum diye çok heyecanlanıp sevineceksin. Bloguna girdiğinde ise evlendiğini ve kendisine benzeyen miniminnacık bir oğlu olduğunu göreceksin. İş yerinde açık ofiste de çalışıyor olsan, göz yaşlarına boğulacaksın. Tutamayacaksın kendini. O gün bütün gün ağlayacaksın. Sevgilin yanında değilse, telefonda farkedecek kötü bir durumda olduğunu, neden diye soracak, işyerinde biriyle tartıştım vs şeklinde geçiştireceksin... Ama o yara hiç kapanmayacak.

Çok üzgünüm ama birebir yaşadığım acı bir gerçek. Kurtarma imkanın varsa, o da senin gibiyse ve/veya ayrılma nedenin çok esaslı bir sebebe dayanmıyorsa, tekrar iletişime geçip bir şans daha vermeni tavsiye ederim..

üzdüysem tekrar özür dilerim...

Gelecek,

(bkz: Tampon Sevgili)

Bir daha aşık olup olmayacağının muhakemesini yapmak yerine "hoşlanabileceğin" erkeklere fırsat tanıman senin yararına olur bana kalırsa...

geçmesini istediğin güne kadar geçmeyecek. acı sonsuza dek yaşatılabilir, düşünmek kaşınmak gibidir düşündükçe düşünesin gelir. kendiliğinden geçmesindense senin geçmesi için bişeyler yapman seni daha güçlü kılacaktır.

bence yapı meselesi. kimisi başta çok üzülse bile 1 hafta sonra cidden tamamen unuturken, kimisinin acısı bir zaman sonra azalsa bile içinde yarası hep kalıo. ya da unutmuş gibi yapanlar aslında numara yapıyor bilemiyorum. ilk örneği tecrübe etmedim.

valla kardeşim geçecek derler. ben de çıkıp geçmiyo abi demicem ama unutmaki yalnızca sen "skerim böyle aşkın ızdırabını lan yeter be" moduna girdiğin anda geçecek bi bakmışsın hayatına hoop rahatca devam ediyorsun falan. insan melankoliye bi kere girince bağımlı gibi daha çok batası geliyor farkında olmadan. bol bol insanlarla takıl yeni yeni insanlar tanı. yeni yeni insanlardan hayatlarının hikayelerini öğren. ben de cok ağlardım zamanında lan ya insan hayatta bi kere aşık oluyorsa diye. sonra bi daha oldum mu? hayır :D ama en azından artık "olur ya niye olmasın ki cok sacma diyorum". gözlerinden öperim. valla geçecek. yeter ki gecmesini iste. "aylar oldu hala gecmedi deme".

yazılanlardan "mühim olan istemek" sonucunu çıkardım, haklı olabilirsiniz:) belki de bilinçaltında "bu kadar kolay unutulacaksa 4 senemi niye geçirdim" düşüncesi yatıyor ve üzülmek zorunda hissediyorum kendimi, bilmiyorum ki... tek bildiğim, bu modda daha fazla kalırsam ölücem, birdenbire 2-3 sene sonrasının ruh haline atlamak istiyorum:/ sanırım zaman aşımına uğramasını beklemeliyim.

zamanı ileriye sarmak ve o zamanlar ne durumda olduğuna bi göz atmak isteği hep vardır zaten :) şimdi sana oturup da nasıl hayata devam edilir 101 dersleri vermeyelim değil mi? eminim biliyorsundur. hobi olur yeni insan olur gez toz takıl tatile çık uğraş bul işlere dal falan filan bolca var bu geyiklerden. zamanında ben de öyle bir moddaydım ki ölücem galiba diyordum, işte tamam artık bitti ben ölücem dedim hatta ne acıdır ki "keşke ölsem" dediğim malca dönemlerim de oldu. ama öldürmeyen allah öldürmüyor neyse ki :) beni mesela ayakta tutan toparlanmamı sağlayan şey "güçlü durmak" isteği oldu. dimdik böyle... yani öyle bir noktaya geldim ki "güçlü olucam" "asla üzüntüden ölmek üzere olduğumu görmeyecek uleen" hissiyatı davranışları sayesinde bi yerden sonra farkettim ki; lan ben bu yeni güçlü, hala acayip gülen eğlenen halimi daha cok seviyorum ya dedim. birinin ardından sürünmektense, kendi hayatımı çizip kesip biçip, hala devam edebiliyor olduğum gerçeği bana çok fazla keyif verdi. buna tutundum mesela anca öyle öyle daha iyiye gidebildim. belki sana da faydası dokunur. emin ol ilerde sıkılacaksın bu ne ya diyeceksin "ben bu kadar mıyım?" diyeceksin. işte o zaman başlayacaktır bence. içini ferah tut. "hiç geçmez izi kalır, arada bi eser ağlarsın" şeylerine gelince eminim doğrudur ve eminim tamamen hiçbişi geçmez falan. varsın geçmesin, izi kalsın... önemli olan bu geçmeyenlerin seni ne kadar etkilemesine izin verdiğindir bence. işte ne diyodum: hobi mobi, yeni insanlar falan :) kolay gelsin.