Babam über zengin değil ama iyi kazandığı, kendi işi var. Mezun olduğumda "dön memlekete, sana iş yeri açalım, kendi işini yap" diyebilirdi ama demedi. Mezun olduğumdan beri kendi çapımda debeleniyorum, çok zor durumda kalsam elbette maddi olarak yardım ederler ancak anafikrim her zaman artık kendi paramı kazanmam gerektiği yönünde oldu. Bu da zaten aileden o güne kadar aldığınız eğitimle alakalı.
Hayat adil değil demiş arkadaşlar, evet değil o yüzden o şirketler yarın batabilir. Babaları da artık yanlarında olmayabilir. O vakit ne olacak? Ben ne kadar param olursa olsun mezun olur olmaz çocuğumu şirketin başına getirmem. O pozisyona gelmeden öğrenmesi gereken şeyler var hayatla ilgili. Çocuğunuza bıraktığınız bazı miraslar maddi miraslardan daha önemlidir. Bunun da en başında verdiğiniz eğitim ve hayata ne kadar hazırladığınız gelir.
Adam gelmiş 35 yaşına, babasına bağımlılık açısından 15 yaşındaki veletten farkı yok. Ben kıskanacak bir şey göremiyorum.
0