Günde en az 3-4 paket çikolata ve yanında çeşitli başka tatlılar ve sık sık cips yerdim. 2.5 ay önce bir anda bunları daha fazla yememeye karar verdim ve ağzıma sürmedim hiçbirini 2.5 aydır. Paketli saçma sapan ürünleri bırakmaktan başka da bir başarım yok bu konularda ama benim için önemli bir adımdı gerçekten.

Karatede kahverengi kuşak 1. kyu (seviye) oldum geçen hafta. Önümde bir tek siyah kuşak sınavı kaldı. Küçüklükten beri lisanslı sporcu olarak devam ettiğim en uzun spor bu oldu. Basketbola başlayıp bırakmıştım ilkokulda. Yaşım küçüktü, her hafta sonu spor salonuna gitmek zor oluyordu. Lisede zaten pek vaktim yoktu. Bir dönem tenis kursuna bile gittim. Kurs bitince devam ettirmedim. Pek parlak değildim. Ama karateye tamamen doğal bir istekle gittim. Hatta siyah kuşak olayım judoya da başlayacağım. Belki de yapman gereken doğru sporu bulmaktır. Alkol ve sigara kullanmıyorum. Kilo sorunum kendimi bildim bileli hiç olmadı. Sporu tamamen zevk aldığım için yapıyorum. Bence en çok motivasyon sağlayan şey de bu.

@legolas içiyo musun yine? :) fiziğiniz ya da alışkanlıklarınızla ilgili demiştim, ama olsun. Sen de bildiğim kadarıyla 5-6 aydır abarttın içkiyi, umarım bırakırız ne diyim.

110 kilodan 80 kiloya düzenli beslenerek düştüm. Bundan çok sonra kola ve benzeri içerisinde doğal veya yapay tatlandırıcı olan içeceklere olan bağımlılığımı bitirdim, 2 yıldır içmiyorum.

Sırada cips var, onu da ayda 1-2'ye indirdim gibi, onu da bırakacağım günler gelecek.

şeker ve tuz tüketmeyi bıraktım.
junk food tüketimini minimuma indirdim.

sevdiğim alışkanlıklarım:

kıyamet de kopsa kahvaltımı yapmadan güne başlamam.
her gün minimum 1-2 saat kafa dinlerim, bu sırada kimseyle görüşmem.

Hayatım boyunca hiç alkol kullanmadım, bir yudum bile, sigarayı denemedim. Ağzıma bile sürmedim. En son ne zaman çaya şeker attığımı hatırlamıyorum, çocukken açık çay içerkendi herhalde. Her gece yatmadan büyük bir su bardağı su içerim, cildi güzelleştiriyormuş. Ergenliğimden beri aynı kilodayım, kilo alıp vermedim, taş çatlasa 2-3 kilo oynamıştır. paketli gıda maalesef seviyorum, ama az tüketmeye çalışıyorum haftada 2 defa çikolata, 2 haftada bir cips gibi. Yemek düzenim kötü, öğlen yemeğim verimsiz, akşam yemeğini işten dolayı çok geç yiyebiliyorum. Spor yapmak için vakit ayırmak işime gelmiyor, onun yerine film filan izliyorum, ama yürümeyi çok severim. Yürünecek mesafelerde araç kullanmamaya dikkat ederim, sporu düzene sokmam, biraz da beslenmeme dikkat etmem şart.

önceden hemen hemen her gün kola gibi iğrenç içecekleri içerdim. hamile kalınca tamamen bıraktım. şimdi bebeğim 2 yaşıda ve o zamandan beri bir kere bile içmedim.

Çay şekerini alkolü ve sigarayı boşadım. Ama bunlardan daha önemlisi kendimi ahlaken eğitebiliyorum. Bu anlamda ne kadar mutlu olsam az.

Geçen sene Antalya'da 108 kiloluk vücutla durmadan yarı maraton bitirdim. Kağnı gibiydi gerçi.

Ben bir dönem ayak bileğimdeki saglık sorunum nedeniyle hımbıllaşmıştım ve beslenmem de bozulmuştu şimdi tekrar eski düzenime kavuştum. Erkek arkadasimla evde beslenme rutinimiz hic bozulmuyor ve şeker/un/tahıl/gluten vs hepsi çıktı hayatımdan. Ara ogun yapmadan ve ikram edilen hicbir seyi yemeden is gunumu tamamliyorum en fazla yesil cay/turk kahvesi filan. Hic icemem dediģim kahve+hindistan cevizi yagi+tereyagi karisimini her sabah iciyorum ve cok iyi geliyor. En zirve noktam ise yag alimimin az oldugu gun kasikla zeytinyagi icmistik o benim icin zirveydi galiba adfsda. Onceden bu kadar tahila karsi degildim simdi komple koklu degisiklik yaptik evde bayagi iyi oldu ve uzun süredir hiç bozmadığım için bayagı mutluyum.

"Tahıl Beyin" adinda bir norologun yazdigi bir kitap var meraklisina tavsiye ederim.

- 5 senedir içtiğim ve ara ara bıraktığım sigarayı son 2.5 senedir ağzıma sürmüyorum. bir daha da süreceğimi sanmıyorum.
- 9 ay önce şu anki halimden 25 kilo daha fazlaydım, dış görünüşüm epey değişti. Hala 10 kilo kadar daha vermem lazım.
- Hayatımda hep hareketi aktif tutacak Spor yapıyorum, iş sonrası eve yürüyerek gidiyorum ve bunu hayat tarzına dönüştürmeye çalışıyorum.

Hayatımda en azından bunu değiştirebilirim ve değiştirmeliyim diyip 120 kilodan 70 kiloya indim (hatta 69'u da gördüm ama 1 günlüktü sadece, ehe). O zamandan beridir spora devam ediyorum. Ha, zaman zaman fazla kısıtlaması yok mu böyle bir hayat tarzının? Bence var ama öbür türlüsü daha iyi değildi. Başka da adamakıllı hayatıma etki eden veya değiştiren bir sonuca götüren başarım da yok sanırım...

26 yaşında, günde iki paket sigara içen ve daha önce hayatında sporun s'si var olmamış biri olarak kendime öylesine bir bisiklet aldım. (o tarihten öncesi çok daha karanlık ama sabah sabah oralara giresim yok) amacım dışarıda bir iki tur atmak, bakkala, parka filan gidip hava almak ve kendimi biraz daha enerjik hissetmekti.

şu anda dört senedir sigara dâhi kullanmayan, bir olimpik triatlonu rahatlıkla çıkarabilecek ve kendine ironman triatlonunu hedef koyabilecek kadar özgüven kazanmış bir amatör sporcuyum. fiziksel olarak da yaklaşık olarak şu görünümdeyim:

redaction.triathlete.fr

spora başlarken bu noktaya varacağım aklımın ucundan bile geçmemişti. en çılgın düşlerimde bile 200 km'nin üzerinde bisiklet sürebileceğimi, kilometrelerce yüzebileceğimi ve koşabileceğimi düşünemezdim. dolayısıyla, kendi hikâyemi (bu cevapta yeterince ayrıntısıyla aktarmamış olsam da) spora başlayacak insanlar için bir ilham kaynağı olarak görüyorum.

siz olmasını isterseniz olur. önce emeği verip sonra karşılığını beklemek imkânsızı istemek değil, gerçekçi olmaktır.

Rafine şeker ve abur cuburu bıraktım, cok sağlıklı yiyorum. Alkol nadiren alıyorum ama zaten cok içmezdim önceden de.
Son iki yıldır düzenli spor yapıyorum, haftada üç kez spor salonuna gidiyorum. Resmen güçlendim, six pack yaptım, çok mutluyum.

3 sene evvel vejetaryen olmuştum. 2 sene evvel de hayvansal ürün tüketimini tümden bıraktım. bunu başarı olarak görmüyorum gerçi. hayvanseverim diye geçiniyordum. kendime yalan söylemeyi kesmiş oldum ve artık kafamdaki soyut aynaya daha rahat bakabiliyorum. bunun dışında 1 sene evvel 7 ay evden çıkmadığım bir dönem olmuştu. bunun sonucunda hayatında 65'i geçmemiş biri olarak 13 kilo kadar almıştım. 3-4 aylık bir sürede bu kiloyu verdim. ve neredeyse emekleyerek başlamak durumunda kalmıştım 7 aylık hareketsizliğin getirdiği hamlıktan ötürü. evde yürüyerek, duvara tenis topu atıp tutarak filan başladım hareket etmeye. ilk dışarı çıktığımda git-gel 50 dakikalık yürüyüş sonunda başım dönmüştü. bir de 1 buçuk sene kadar sigara içtim. onu da evden çıkmama döneminin sonunda bıraktım. gerçi günde 1-1.5 paket tüketmeme rağmen kendimi hiç bağımlı olarak hissetmemiştim. bir umutla belki ömrümü kısaltır diye içiyordum. o yüzden büyük bir irade ortaya koyduğumu söyleyemem o konuda. bir de bu kış hiç soba yakmadım. ve neredeyse her gün 1 öğün yemek yiyorum uzun süredir. bunlar da tam olarak başarı mı bilmiyorum ama çok az bir parayla geçinmek zorundayım ve bunlara para harcamak yerine içkiye para harcamayı tercih ediyorum.