aslında cevap soruda gizli. kendini başarılı olmaya şartlandırdığın için strese giriyorsun, belki sırf bu yüzden şu anki konumundan daha aşağıda olabilirsin. elinden gelenin en iyisini yap, gerisini düşünme.

mukemmelliyetcilik.

Çok düşünen insanlarda kaynaklanan bir durum. Akışına bırakmak gerekiyor ve devam ederse, depresyona doğru ilerleyebilir.

cunku bir gunu bir gunune tutmayan bir ulkede dogup buyudun. dogdugun gunden itibaren ayni kaygiyla dolu anne babalar tarafindan yetistirildin, oyle anne babalar tarafindan yetismis insanlarla arkadas oldun. bu topraklarda hemen herkes boyle. daha medeni ulkelerde, hele de senin gibi genc insanlarin, boyle kaygilari -bizim kadar en azindan- yok.

hayatta bir çok konuda gerçekten başarılı olmaman olabilir.

arkadaşların gaz alıcı yorumlarından sonra biraz itici olacak ama ilk adımda kendini başarılı kabul ettiğin durum ne? Neye göre başarılısın ? Okulda mı, işinde mi, ilişkilerin de mi? Hepsinde mi ? Kime göre? Arkadaşlarına mı, standartlara mı? Gerçekten öyle misin, öyle olduğuna inanmayı mı tercih edip kaygılarına farklı nedenler mi arıyorsun? Tabi ki de çok başarılıyım = 0 kaygılıyım diye bir denklem yok ama senin konuya girişin bunu doğrular gibi olmuş. Kaygılı olmak için onlarca olumlu durum içinde tek bir olumsuz konu yeterli olabilir. Ülke, sorunlu bir aile, güven vermeyen bir iş/ iş kolu, sevmediğin bir eş herhangi bir şey olabilir.

Ha ukala ukala yazıp da doğrudan sebebi şu, şöyle yaparsan da çözersin demek kibar tabiriyle aptalca olur ama arkadaşlarım beni affetsin " en kötü yanım mükemmelliyetcilik" ya da " çok düşünme hafız sal gitsin" klişelerinin de kimseye bir faydası yok.

Sadece kaygılı mısın? Korkuyor musun ? Umutsuz musun? Mutsuz musun? Devamlı mı yoksa somut bir neden olmaksızın ansızın mı hissediyorsun bunu? Kabullenmek zor ama bunların hepsi de gayet insani duygular. Ben kendi adıma bir çoğunu çözemiyorum. Hatta bunların çözülmesi gereken sorunlar olduğundan bile şüphe eder oldum.