Mandalina ve tcnserap+1
Eş ve çocuklar bugün olur, yarın kimin ne olacağı belirsiz. Eşi ölen var, çocuğun bırakıp gittiği durumlar var. Ayrıca ben çocuğuma yük olmak, onu hayattan soğutmak asla istemezdim. Hele bir de ömrün fazla uzamasına bağlı olarak artık bunama, alzheimer gibi sıkıntılar da sıklıkla yaşanıyor. Sorumluluk diye, günah diye, elalem yargılar diye, "zamanında bana baktı şimdi ben bakmalıyım" diye çocuğum bana bakacak, hayatı kararacak, ben de mutlu mu olacağım?
Belli bir yaştan sonra hala yaşayıp sürünüyorsak, sevdiklerimizi süründürmenin anlamı yok. Huzurevine versinler, istanbul dışı daha ucuz olur hatta, belki sıkıntı çekmeden parasını verebilirler.
Düşkünleşmeye başladığımda intihar etme veya beni öldürmelerini isteme mantıklı olabilirdi ama korkarım hem acı çekmekten hem de günaha girme/sokma riskinden.
0