sorunvar
Günün biri geliyor ve boyle olduğunuza artık evet ben farklı değilim diyorsunuz .Sonrası ? Kabullenip mutu mu oluyorsunuz ?
Günün biri geliyor ve boyle olduğunuza artık evet ben farklı değilim diyorsunuz .Sonrası ? Kabullenip mutu mu oluyorsunuz ?
0
İlk anda çok çarptı, 'Ya, benden bahsediyoruz, nasıl tırt olurum' diye bir reddetme yaşadım. Sonra sakin sakin yaşayıp gidince 'E işte, yaşayıp gideceğim düz insan olarak' düşüncesi kabullenmeyle birlikte çok büyük bir rahatlığa kavuşturdu. Omzumdan çok büyük bir yük kalktı. Ki omzumda yük falan yoktu. Ne kalktıysa artık, bayağı bir hafifletti, kuş gibi yaptı.
0
Hep siradan olmak icin ugrastim, o kadar ugrastim ki cok ortalama mi oldum ya diye dusunuyorum bazen.
Hataymis yani, biraksaymisim eskisi gibi kalsaymisim.
Hataymis yani, biraksaymisim eskisi gibi kalsaymisim.
0
Ya ne olacaktı? Her insan sıradan geliyor bana neredeyse, yalnızca kendini farklı adlediyor herkes. Ya şu lafı duymayanınız var mı? " Ben çok deliyim / çılgınım / ne yapacağım belli olmuyor yea" kimsiniz siz ya hu?
Özellikle ilişkilerde peydah oluyor bu, kendini yüceltecek diye garip garip tanımlıyor herkes kendini, heycan yaşamaktan zevk alıyormuş? Ne yapıyorsun güvenliksiz mi tırmanıyorsun? Geceleri dışarıda olmak hoşuna gidiyormuş, çorbacıya mı gidiyorsun, kokoreçciye mı?
Direkt söylüyorum ben özellikle bir ilişki yaşayacaksam "bak ben düz bir insanım, bu şekilde anlayıp bu şekilde yaşıyorum" diye, bunda da utanılacak ya da rahatsız olunacak bir şey görmüyorum.
(Asabi bir cevap olduğu doğrudur)
Özellikle ilişkilerde peydah oluyor bu, kendini yüceltecek diye garip garip tanımlıyor herkes kendini, heycan yaşamaktan zevk alıyormuş? Ne yapıyorsun güvenliksiz mi tırmanıyorsun? Geceleri dışarıda olmak hoşuna gidiyormuş, çorbacıya mı gidiyorsun, kokoreçciye mı?
Direkt söylüyorum ben özellikle bir ilişki yaşayacaksam "bak ben düz bir insanım, bu şekilde anlayıp bu şekilde yaşıyorum" diye, bunda da utanılacak ya da rahatsız olunacak bir şey görmüyorum.
(Asabi bir cevap olduğu doğrudur)
0
İşe başlayana kadar sıradan biri olmadığımı düşünüyordum (en azından tr şartlarında), beni hep etrafımdakilerden ayıran belli başlı şeyler vardı, başka kimsenin yapamadığı şeyleri yapmıştım/yapıyordum, kendime benzer başka bir insan bulamıyordum:p
Sonra çalışmaya başladım ve monoton bir hayata adım attım, gitgide sıradanlaştığımı hissettim, artık farklı değilim diyorum. Bununla barışığım şimdilik. Ama ileride çıldırır mıyım bilemiyorum:)
Sonra çalışmaya başladım ve monoton bir hayata adım attım, gitgide sıradanlaştığımı hissettim, artık farklı değilim diyorum. Bununla barışığım şimdilik. Ama ileride çıldırır mıyım bilemiyorum:)
0
Hepimiz bizi belirleyen bir avuç özelliğimizle sıradanız, birinde a fazla, ötekinde b ama sıradanız. O sıradanlığın içinde de özeliz diye düşünüyorum. Sıradan bir teklik bu. Olsan da olur olmasan da tekliği ama, önem yüklenen dedğil. Bunun hep farkındaydım aslında, farkında olmam gereken ortamlarda büyüdüm. Hatta beni olduğumdan sıradan hissettiren ortamlarda bulundum yılarca.
Bir yandan üzülüyorsun filan ama neticede insana fazla değer yüklememek ve insandan fazla şey beklememek lazım. Bir nevi kendine dair beklentileri sıfırlamak ve hatalı olabildiğini, kusurlu olabildiğini, cahil, deneyimsiz, bir dolu konuda kabİliyetsiz, kimi konularda anlayışsız, önyargılı falan filan...Güzel değil şirin olduğunu anlamak gibi bir yandan ama aralarda hala ''yok be ben güzelim aslında'' dediğin anlar oluyor, ''Ben biliyorum.''bu işi.'' vb... O anlar değerli, insanı motive ediyor.
Bir yandan üzülüyorsun filan ama neticede insana fazla değer yüklememek ve insandan fazla şey beklememek lazım. Bir nevi kendine dair beklentileri sıfırlamak ve hatalı olabildiğini, kusurlu olabildiğini, cahil, deneyimsiz, bir dolu konuda kabİliyetsiz, kimi konularda anlayışsız, önyargılı falan filan...Güzel değil şirin olduğunu anlamak gibi bir yandan ama aralarda hala ''yok be ben güzelim aslında'' dediğin anlar oluyor, ''Ben biliyorum.''bu işi.'' vb... O anlar değerli, insanı motive ediyor.
0
