Görünüşe bakılırsa işe başladığında tüm sorunlar çözülecek gibi.
Evde durdukça göze batmaya başlıyoruz bu yaşlardan itibaren. Mesela ben staj dönemindeyim, biraz boş geçiyor şartlar bunu gerektiriyor. Babamın sürekli işten gelince "ee sen naptın? Napıyosun? Nereye gidiyosun? Ne düşünüyosun?" sorularını hiç diye geçiştirmekten bıktım usandım. Ama anlamıyorlar, bi işe girsen mi, boş geçmesin çalış sen de, vs. bitmiyor bunlar. Bitmeyecek de.
Benim işe başlama ihtimalim yok. Senin varsa eğer erteleme, bulana kadar ara. Para kazanmak ve tüm gün evden uzakta sorumluluk sahibi olmak inanılmaz iyi hissettiriyor, özgürleştiriyor.
Ailen de tuhaf bi şekilde aşırı anlayışlı ve güleryüzlü oluyor.
Parayı s2yim.
0