utkumon
Merhabalar. 3 senedir falan boşlukta gibi hissediyorum. Üniversite okuyorum ama derslerde sadece bedenim var, okulu da bırakacağım galiba. Hayattan ne istediğimi bilmiyorum. Üniversiteden sonra iş bulup 40 yıl çalışıp ölmek çok saçma, hayatımı harcamak gibi geliyor. Ama bunun alternatifini kafamda b
Merhabalar. 3 senedir falan boşlukta gibi hissediyorum. Üniversite okuyorum ama derslerde sadece bedenim var, okulu da bırakacağım galiba. Hayattan ne istediğimi bilmiyorum. Üniversiteden sonra iş bulup 40 yıl çalışıp ölmek çok saçma, hayatımı harcamak gibi geliyor. Ama bunun alternatifini kafamda bulamıyorum.
Yani gel seni astronot yapalım deseler bile "öeh" diyecek bıkkınlık var üstümde. Hiç kimseye bir şey anlatasım, kimseyle konuşasım yok. Sosyal ortamlar çok yapay, samimiyetsiz geliyor. Çoğu zaman yabancılaşıp "ben burada ne arıyorum?" diye kendime soruyorum. Sanki her yere ve herkese yabancı gibiyim. Düşündüklerimi insanlara açıklamak bile zor geliyor. Kalabalıklardan çok sıkılıyorum. Kendime "Hadi bir ay kampa çıkalım ormana, kimseyi de alma, kafanı dinle" diyorum. Benim sıkıntım ne? Nasıl geçecek?
Yani gel seni astronot yapalım deseler bile "öeh" diyecek bıkkınlık var üstümde. Hiç kimseye bir şey anlatasım, kimseyle konuşasım yok. Sosyal ortamlar çok yapay, samimiyetsiz geliyor. Çoğu zaman yabancılaşıp "ben burada ne arıyorum?" diye kendime soruyorum. Sanki her yere ve herkese yabancı gibiyim. Düşündüklerimi insanlara açıklamak bile zor geliyor. Kalabalıklardan çok sıkılıyorum. Kendime "Hadi bir ay kampa çıkalım ormana, kimseyi de alma, kafanı dinle" diyorum. Benim sıkıntım ne? Nasıl geçecek?
0
yıllardır kamp kısmı hariç birebir aynısı yaşıyorum. verebileceğim en iyi tavsiye düşünmemek. bunları her sorguladığında her düşünmeye daldığın anda kafanı dağıtacak bir şey yap. oyun, dizi, kitap, film vs. alkol ve sevgili de kafa dağıtmada etkilidir.
bul yani bir yolunu. hayat böyle boktan işte.
bul yani bir yolunu. hayat böyle boktan işte.
0
kendimi bildim bileli içinde olduğum durum. sanırım 15-16 yaşlarımdaydım ilk hissettiğimde. çok fazla okuyup, çok fazla düşünüyordum ki sonra üniversitede edebiyat okudum. evet ne istediğimi bilerek gittim lakin hiçbir zaman şevkle asılmadım derslere çünkü hep eksikti bir şeyler. beckett diyor ya, ''nasıl mutlu olunacağını bilmiyorum'' diye tam da öyle ki mutlu olmak gibi bir derdim de yoktu aslında hiçbir zaman.
şimdi ise üniversite bitti daha da beter çullandı bu hissiyat üstüme. sadece aralıksız kitap okuyorum ve evde dahi ailemin yüzüne zorla gülmek zorunda kalıyorum. kapkara bir gülümseme koyuyorum suratıma. onu dahi beceremiyorum anlayacağın. çünkü o kadar farklı bir uzaklıktayım ki onların gerçekliğinden, anlamaları hayli imkansız. eğer ailenin anlamasını bekliyorsan, bekleme anlamayacaklar.
tek önerebileceğim beklemeyi öğrenmelisin. iliklerine kadar hissetmelisin zamanı. yavaş yavaş sürüklenmelisin nehir ile. sadece beklemeyi öğren. çünkü üniversite bittikten sonra şansın yaver gitmezse çok fazla zorunda kalacaksın buna. sessiz ve sakin, sabırlı bir şekilde beklemek. hayli zor gözükmüyor mu?
bir diğer önerim ise, bu kafaya yakın yazarları okuman. mesela şule gürbüz geçen mart ayında yeni kitap çıkardı. öyle miymiş? adı. kesinlikle öneririm. ha keza siddhartha, katip bartleby, daha yeni çıkan melankolinin anatomisi, novalis-geceye övgüler gibi kitaplara da sarılabilirsin aynı şekilde. hepsi farklı yazarların, google'a isimlerini yazarsan çıkarlar. kitaplar güzel yolculuk arkadaşlarıdır. illa ki okuyorsundur gerçi ancak bir ihtimal...
iyi geceler, iyi bekleyişler :)
edit: bu arada post rock'a da sarabilirsin, güzeldir.
şimdi ise üniversite bitti daha da beter çullandı bu hissiyat üstüme. sadece aralıksız kitap okuyorum ve evde dahi ailemin yüzüne zorla gülmek zorunda kalıyorum. kapkara bir gülümseme koyuyorum suratıma. onu dahi beceremiyorum anlayacağın. çünkü o kadar farklı bir uzaklıktayım ki onların gerçekliğinden, anlamaları hayli imkansız. eğer ailenin anlamasını bekliyorsan, bekleme anlamayacaklar.
tek önerebileceğim beklemeyi öğrenmelisin. iliklerine kadar hissetmelisin zamanı. yavaş yavaş sürüklenmelisin nehir ile. sadece beklemeyi öğren. çünkü üniversite bittikten sonra şansın yaver gitmezse çok fazla zorunda kalacaksın buna. sessiz ve sakin, sabırlı bir şekilde beklemek. hayli zor gözükmüyor mu?
bir diğer önerim ise, bu kafaya yakın yazarları okuman. mesela şule gürbüz geçen mart ayında yeni kitap çıkardı. öyle miymiş? adı. kesinlikle öneririm. ha keza siddhartha, katip bartleby, daha yeni çıkan melankolinin anatomisi, novalis-geceye övgüler gibi kitaplara da sarılabilirsin aynı şekilde. hepsi farklı yazarların, google'a isimlerini yazarsan çıkarlar. kitaplar güzel yolculuk arkadaşlarıdır. illa ki okuyorsundur gerçi ancak bir ihtimal...
iyi geceler, iyi bekleyişler :)
edit: bu arada post rock'a da sarabilirsin, güzeldir.
0
aynen öyle. gözden kaçmış ancak okulu bırakırsan sıçtığının halihazırda resmidir.
0
Bence okulu bırakma, okurken gönüllü projelerinde çalış, kendini ise yarar hisset. Oradaki insanların gerçekliği ve birşey için mücadelesi senin de mucadelen olsun. Bir amaç edin kendine. Okul bittikten sonra 40yil çalışmak o kadar da kötü değil, hayata tutunmak için bir sebep aslında.
0
Hedefsizlik insanı bu hale getirir. Tamam hayat oku çalış ölden ibaret ama bi şekilde bu zamanın geçmesi lazım. Erkekaen kız arkadaş kızsan erkek arkadaş lazım kafana göre aşık ol gerisi gelir. Önce okul bitirme hedefi sonra iş bulma sonra evlenme çocuk derken böyle gider...
0
ne istediginizi bilecek kadar yasayip deneyim kazanmamissiniz, biraz dis dunyaya acilmali, hayatin size neler sundugunu daha iyi anlamalisiniz. su anda sizin kucumsediginiz durum aslinda sizin icin su anda basarilabilir bir hedef degil, mesela ilk once bunu farketmeniz gerekiyor. 40 sene yasayabilecek misiniz, 40 sene boyunca isiniz olacak mi vs vs
daha sonra basarmaktan ziyade bu sureci diger insanlarin nasil zevk alarak gecirdiklerine konsantre olabilirsiniz, yani hayatiniz eseriniz olmali, bir hayat insa etmelisiniz, bir birey olmalisiniz, bunun icin de bireysel gelisiminiz hiz kazanmali, zaman geciyor ama sizin belleginiz de durmus gibi...
ben burada siz siz diyorum ama gunumuzde pek cok gencte ayni tatminsizlik mevcut, kendi hayatlarini ve baska insanlarin hayatlarini kiymetli gormuyorlar ne yazik ki, bu durumu insan kendinden baslayarak degistirir, ilk once kendi kiymetinizi analyacaksiniz ki, su anda cok basit bir is yaptigini dusundugunuz belli bir duzeli tutturmus insanlarin da o duzene belli savaslari vererek kavustugunu anlayabilesiniz.
daha sonra basarmaktan ziyade bu sureci diger insanlarin nasil zevk alarak gecirdiklerine konsantre olabilirsiniz, yani hayatiniz eseriniz olmali, bir hayat insa etmelisiniz, bir birey olmalisiniz, bunun icin de bireysel gelisiminiz hiz kazanmali, zaman geciyor ama sizin belleginiz de durmus gibi...
ben burada siz siz diyorum ama gunumuzde pek cok gencte ayni tatminsizlik mevcut, kendi hayatlarini ve baska insanlarin hayatlarini kiymetli gormuyorlar ne yazik ki, bu durumu insan kendinden baslayarak degistirir, ilk once kendi kiymetinizi analyacaksiniz ki, su anda cok basit bir is yaptigini dusundugunuz belli bir duzeli tutturmus insanlarin da o duzene belli savaslari vererek kavustugunu anlayabilesiniz.
0
