İşte hep savunduğum şey bu. Kendi iyiliklerimiz kadar yanlışlarımızı görme samimiyetimiz de olsa, bunları düzeltmek için gereken cesareti de buluruz. Aynı şey mesela bu duyurunun sahibi arkadaşımız için "kendi yanlışları kadar iyiliklerini de görmek" şeklinde geçerli. Bahsettiğin arkadaşın ve daha niceleri kendi eksiğini yanlışını kabul edemiyor. Çünkü eksik veya yanlış olunca kıymetten düşecek, kimse ona değer vermeyecek, hayatta hiçbir anlamı kalmayacak sanıyor. Halbuki samimiyetle merakla yaklaşsa ve hiç değilse fikirleri düşüneceğini ifade etse ne kavga olur ne gerilim ne de kırgınlık. Al sana barışçı yaklaşım, yapıcılık. Bu eğitim ister. Ailede görmek gerekir bunu, ana babada bu samimiyet mutlaka olmalı. İşte sırf bu yüzden aile, annelik, annelik kadar da babalık çok önemli.
Ama çözüm var, yok değil işte. Bilinçli olup sakin ve samimiyetle düşünüp çözüm aramak veya üretmek, uygulamak. İnsanız yani, kendini bilinçle değiştirme özelliğine sahip tek canlıyız dünyada. Neden olmasın ki. Biz varsak mutlaka başka iyiler de vardır, mutlaka. Dünyanın tek iyisi de tek kötüsü de biz değiliz.
0