[]
her şeyi fazla kafaya takıyorum (bu ülke için fazla iyiyim)
iyiyim derken eziğim manasında. bu ülkede üzülmemek için mafya veya cazgır olmak gerekiyor sanırım. haklı olduğumu düşündüğüm bir konuda bile dengesizin teki tepki gösterse kendimi sorguluyorum bi hata mı yaptım keşke yapmasaydım ya bunu yaptım diye başıma bişey gelirse diye. yanlış anlaşılmaktan çok korkuyorum. bu kadar tedbirli yaşamaktan bıktım. lafımı söyleyip arkama bakmadan yaşayabilmek istiyorum. en ufak bir tehditte tepkide sanki hayatım kararacak bununla başa çıkamayacak mışım gibi hissediyorum. hallederiz abi modunda takılan iyimser insanlara imreniyorum. ailemi üzmek de istemiyorum ama çok kolay bunalıma girdiğim için zaman zaman onları da çok kötü üzdüğümü düşünüyorum. böyle yaşamaktansa intihar mantıklı geliyor. ama rahat batması bence bunun sebebi. ama bence yine de insanlar çok kötü yahu.
anksiyete bozukluğu olabilir mi?
- limoncello
(12.12.16 22:29:53)
psikiyatriye git
- masa penisi
(12.12.16 22:30:53)
@limoncello zamanında uzmanlarla görüştüm ama uzman bile bana iyi davranmadı. hiç iyi bir insanlarla karşılaşamıyorum nedense. ailem dışında iyi insanla çok nadır karşılaşıyorum.
- qazedcsrfvtyhngujmkol (12.12.16 22:31:30)
Al benden bir tane daha. Hoşgeldin kardeş.
- suicides underground (12.12.16 22:32:29)
Yaş kaç? Bence hayata genüz atılmamışsın, yani çalışmaya başlamamışsın. Bu sıkıntın tam da değişimin başlangıç noktası. Çıkış yolu aramazsan tıkar kalırsın ve korktukların başına gelir. Korkmayacaksın. İnsanların kötü yönleri kadar iyi yönlerini de görmeye çalışınca insanın iyiliğe olan inancı ve güveni artıyor. Merak etme zamanla tam istediğin gibi bir insan olursun. Yeter ki çıkış yolları ara, her zaman iyiliğe barışa huzura güvene yönel, olumlu ve yapıcı ol. Geçer bu haller.
- yaren (12.12.16 22:32:38)
soru kategorisinde ama aslında samimi bi iç dökme olmuş :) yorum yapılacak bişey bırakmamışın. haklısın yani. daha iyi hissettirmeyecek belki ama yalnız hissetme, ben de anlattığın gibiyim.
- isimsiz uye (12.12.16 22:32:38)
gittiğim psikiyatriye resmen ilacı yazıp beni odadan kovmaya çalışıyordu hala onun dediği ilacı en düşük dozda kullanıyorum. maalesef uzmanlara olan inancımı kaybettim. halbuki parayı düşünmeyip beni iyileştirmeyi düşünmesi gerekirdi.
- qazedcsrfvtyhngujmkol (12.12.16 22:33:34)
@yaren haklısın tespitlerinde ben de geçmesini umuyorum ama söylediklerin benim için kolay değil. yalnız değilsin diyen arkadaşlara teşekkür ederim ama fazla rahatladığımı söyleyemem. kendimi güvende hissetmiyorum en ufak bi tepkide ben çok kötü bir insan mıyım diyorum ama bence yetersiz biri olduğum için bunları yaşıyorum. yoksa ne pislikler var her yanından özgüven akıyor.
- qazedcsrfvtyhngujmkol (12.12.16 22:35:46)
buralardayız, sadece birbirimizden uzaklaşmış atomize olmuş haldeyiz, geçecek
- freebird5406_2 (12.12.16 22:37:18 ~ 22:38:06)
@isimsiz uye halbuki formata çok dikkat ederim. hatta bu yüzdne çoğu derdimi paylaşmıyorum ama artık dayanamadım. aslında yardım bekliyorum burda ama pek umut yok sanırım.
- qazedcsrfvtyhngujmkol (12.12.16 22:37:20)
bu kaygılarım beni planlarımdan kısacası hayattan alı koyyor zaman zaman. aslında bikaç iyi insanla tanışsam beni her koşulda sevecek geçecek gibi hissediyorum ama sorun bende sanırım. buraya üye olmasam içimi dökemeyecektim bile halbuki burayla bağım yönetimin bir tuşuna bakıyor. daha sağlam bağlara ihtiyacım var. ihtimaller üzerine yaşamaktan bıktım :(
- qazedcsrfvtyhngujmkol (12.12.16 22:41:34 ~ 22:43:30)
Aslında insanın her konuda dengede olması gerekir. Mesela olayları değerlendirmede iki temel yön vardır, biri olaya benim etkim ne sorgulaması, diğeri de olay tam olarak ne, nasıl sorgulaması. Sen bunun sadece kendinle ilgili kısmında takılıp kalmışsın. Yani olayı olduğu gibi değerlendirme safhasına geçmiyorsun. Geçsen çoğu zaman o kadar da suçlu olmadığını, belki de konuyla hiç de alakanın olmadığını rahatlıkla görebileceksin.
Peki seni buna takılı kılan ne? Görebildiğim kadarıyla kendini suçlamaktan haz duymayı veya vicdanen rahatlamayı öğrenmişsin, sana bu öğretilmiş bir şekilde. Halbuki vicdan rahatlaması farklı şekillerde de olur. Vicdanlarımıza doğruyu, adil olanı, hakkı yeterince öğretmezsek vicdanlarımız yanlış çalışır ve senin gibi çok huzursuz oluruz. Bunları ben de yaşadım ve kendime çıkış yolları buldum. Kendi yollarımı bir önceki cevabımda yazdım. Eğer ihtiyaç duyarsan ve yazmak istersen buralardayım, yapabildiğim ve bilebildiğim kadar yardımcı olmaya çalışırım.
Peki seni buna takılı kılan ne? Görebildiğim kadarıyla kendini suçlamaktan haz duymayı veya vicdanen rahatlamayı öğrenmişsin, sana bu öğretilmiş bir şekilde. Halbuki vicdan rahatlaması farklı şekillerde de olur. Vicdanlarımıza doğruyu, adil olanı, hakkı yeterince öğretmezsek vicdanlarımız yanlış çalışır ve senin gibi çok huzursuz oluruz. Bunları ben de yaşadım ve kendime çıkış yolları buldum. Kendi yollarımı bir önceki cevabımda yazdım. Eğer ihtiyaç duyarsan ve yazmak istersen buralardayım, yapabildiğim ve bilebildiğim kadar yardımcı olmaya çalışırım.
- yaren (12.12.16 22:48:15)
hocam çok hassas, ince ve derin düşünüyorsun. şüphecilik de olduğuna eminim sende. çünkü ben de anlattığın gibiyim.
ben arkadaş çevremi değiştirdim bu yüzden. mesela adam (arkadaşım) bana faşizmi savunuyor, ayrımcılık yapıyor ve yetmezmiş gibi belli bi kitleye (çoğunu tanımadan) ana avrat saydırıyor; inanılmaz tilt oluyorum. usülüyle yazıyorum, rasyonel bir tartışma olsun istiyorum ama yok. bu sefer seni küçümsüyor şakayla karışık. susuyorum çünkü konuşsam patlayacam, kavgaya kadar gidecek. ama onun yaptığını ben ona yapsam ve o sussa böyle iki gün uyuyamazdım nasıl yaptım bunu ona diye...
böyle işte
ben arkadaş çevremi değiştirdim bu yüzden. mesela adam (arkadaşım) bana faşizmi savunuyor, ayrımcılık yapıyor ve yetmezmiş gibi belli bi kitleye (çoğunu tanımadan) ana avrat saydırıyor; inanılmaz tilt oluyorum. usülüyle yazıyorum, rasyonel bir tartışma olsun istiyorum ama yok. bu sefer seni küçümsüyor şakayla karışık. susuyorum çünkü konuşsam patlayacam, kavgaya kadar gidecek. ama onun yaptığını ben ona yapsam ve o sussa böyle iki gün uyuyamazdım nasıl yaptım bunu ona diye...
böyle işte
- isimsiz uye (12.12.16 22:56:59)
İşte hep savunduğum şey bu. Kendi iyiliklerimiz kadar yanlışlarımızı görme samimiyetimiz de olsa, bunları düzeltmek için gereken cesareti de buluruz. Aynı şey mesela bu duyurunun sahibi arkadaşımız için "kendi yanlışları kadar iyiliklerini de görmek" şeklinde geçerli. Bahsettiğin arkadaşın ve daha niceleri kendi eksiğini yanlışını kabul edemiyor. Çünkü eksik veya yanlış olunca kıymetten düşecek, kimse ona değer vermeyecek, hayatta hiçbir anlamı kalmayacak sanıyor. Halbuki samimiyetle merakla yaklaşsa ve hiç değilse fikirleri düşüneceğini ifade etse ne kavga olur ne gerilim ne de kırgınlık. Al sana barışçı yaklaşım, yapıcılık. Bu eğitim ister. Ailede görmek gerekir bunu, ana babada bu samimiyet mutlaka olmalı. İşte sırf bu yüzden aile, annelik, annelik kadar da babalık çok önemli.
Ama çözüm var, yok değil işte. Bilinçli olup sakin ve samimiyetle düşünüp çözüm aramak veya üretmek, uygulamak. İnsanız yani, kendini bilinçle değiştirme özelliğine sahip tek canlıyız dünyada. Neden olmasın ki. Biz varsak mutlaka başka iyiler de vardır, mutlaka. Dünyanın tek iyisi de tek kötüsü de biz değiliz.
Ama çözüm var, yok değil işte. Bilinçli olup sakin ve samimiyetle düşünüp çözüm aramak veya üretmek, uygulamak. İnsanız yani, kendini bilinçle değiştirme özelliğine sahip tek canlıyız dünyada. Neden olmasın ki. Biz varsak mutlaka başka iyiler de vardır, mutlaka. Dünyanın tek iyisi de tek kötüsü de biz değiliz.
- yaren (12.12.16 23:07:49)
@yaren haklı olsan da söylediklerini ütopik buluyorum. çoğu kişi öyle olduğunun farkında bile değil. benim kafaya takmamayı becerebilmem lazım.
- qazedcsrfvtyhngujmkol (12.12.16 23:10:32)
Tamam çalışalım bunu. Takmaman için o konuya veya kişiye verdiğin değeri azaltman lazım. Bunu nasıl yapacağını biliyor musun?
- yaren (12.12.16 23:15:34)
1
