valla okuduğum okulların vasatlığından da olabilir ama bana öyle "vaaayyy!!!" nidasını attırmış bir öğretmen tanımadım.

ama ilkokuldayken boş derse bir tane erkek öğretmen geldi. ben sınıf başkanıydım o zamanlar ve bana dersimizde en son nerede kaldığımızı sordu. ben de izah etmeye çalışırken sınıf o sırada gürültü çıkardığı için tüm sınıfın içinde ses tonumdan dolayı benim için "bakın, bağırtmayın şu kızı! :)))) ehehe ehehe" diye haykırdı. tüm sınıf gülmüştü bana. çocuk halimde bile kimseden nefret etmeyen ben o hocadan çok nefret etmiştim. tüm sınıf ise bana çoktan o malum lakabı takmıştı bile...

Matematik ogretmenim. Dersi olmasa da benim icin gelirdi sabahtan okula boş derslerimde aralarda bana ders calistirirdi. Özel ders alma ihtiyacım olmadi hiç. Sayesinde ossde 30da 28 matematik yaptim.

11.sınıf felsefe öğretmenim. Olaylara bakış açısı ve dersi anlatma aşkı beni felsefe ile tanıştırdı. Karakterimi ve dinimi değiştiren bu radikal sürecin başlangıcını tetikledi.

matematik öğretmenim sınavda en yüksek alanı sinemaya götürme sözü verdi, 70 küsürle ben aldım, gora'ya götürdü. mizah yeteneğimin erken gelişmesinde katkısı büyüktür, ilk büyük gösterimde kendisini kuliste ağırlayacağım...

Lisansta çok çok sevdiğim bir hocam vardı. Kişiliğim üzerinde etkisi oldu diyemem ama her zaman kendisini ideal bir eğitimci olarak görmüş ve gıpta ile bakmışımdır. Çok iyi bir hocaydı, kendine özgü bir sistemi vardı hem derslerde hem sınavlarda, katı görünürdü ama inanılmaz bir mizah duygusu vardı, prof. olmasına rağmen hiç egolu bir insan değildi, kendisiyle dalga bile geçilse inanılmaz güzel kotarırdı ya da karşıdakini kırmadan güzel bir cevap verirdi, çok düşünceli bir insandı, çok da üretkendi, hakkını vererek akademisyenlik yapan insanlardandı. Şimdi anlatırken bile içim sıcacık oluyor, ne kadar çok severim kendisini. Her zaman mutlulukla ve sevgiyle anacağım, gerçek eğitimci böyle olur diyeceğim harika bir insan. Eğitim hayatımda onun gibi başka biri yoktur. Canım öğretmenim.
Malesef pankreas kanseri ile mücadele ediyor birkaç aydır. Sağlığına kavuşmasını gönülden diliyorum, umarım iyi haberlerini alacağız yakın zamanda.

kişiliğimde bilmiyorum da eğitim hayatımda baya negatif etkisi olan öğretmenlerim oldu, zaten lisede ben böyle işin diyip okulu bıraktım ki lisede ki çoğu hoca iyiydi, (1 matematikçi, 1 din hocası, 3 biyoloji hocası hariç)

benim hayatımda iz bırakan çok değerli 5 tane hocam oldu.

ilki bana ortaokul 1. sınıfta ingilizce'yi sevdiren semra hocamdı. inanılmaz tatlı ve güzel bir kadındı. onunla tanışana kadar bir dersi bu kadar sevebileceğim aklıma gelmezdi. bugün ingilizce öğretmeni olmamda payı çok büyüktür o güzel kadının. ellerinden öperim.

ikincisi lise son sınıfta tanıştığım eda hocamdı. o da ingilizce öğretmeniydi ve çok esprili, dersi çok keyifli işleyen inanılmaz bilgili ve aydın bir kadındı. üniversiteyi ilk yılımda oldukça yüksek bir puanla kazanmamda payı çok büyüktür.

bir de tarihçi erdal hocam vardı lisede. bizim öğretmenimiz gibi değil de arkadaşımız gibiydi. bir tarih dersi en fazla ne kadar eğlenceli işlenebilirse o kadar eğlenceli işlerdi. şu an tarih bölümünde sırf keyfine yüksek lisans yapıyorum. bana tarihi sevdiren erdal hocamın bugün tarihi hala çok sevmemdeki payı yadsınamaz.

kpss'ye hazırlanırken başka bir tarihçi ile tanıştım. yasemin hocam ile. onun dersini dinlemek şahane bir tiyatro izlemek gibiydi. taklitleri bizi bizden alırdı. tarihi inanılmaz zevkli anlatan bir başka hocaydı. şu an ben de ders anlatırken onun ders işleyişinden esinleniyorum çoğu zaman. öğrencilerimden olumlu dönütler almak beni çok mutlu ediyor.

ve tabii ki ilker hoca... ben ki 21 yaşına kadar matematikten nefret etmiş bir bireydim. matematik söz konusu olduğunda tam bir geri zekalıya dönüştüğümü düşünüyordum ama onun sayesinde matematiği yapabildiğimi gördüm! insan gibi doğru düzgün bir şekilde anlatınca herkes anlayabilirmiş meğerse bu dersi. matematik dersini bir de ilker hocadan dinlemeden önce matematik sınavlarında hep düşük not alırdım ama onunla tanıştıktan sonra kendimi aştım ve kpss'de matematikten hayvan gibi yüksek net yapıp ilk yılımda atandım. ilker hoca olmasaydı belki de matematik sorularını çözemediğim için yıllarca atanamayacaktım.

ben öğretmenlerden yana hep çok şanslı biri oldum. hiç öyle psikopat öğretmenlerim olmadı. şimdi öğretmenlere sövenleri görünce onlara çok acıyorum. ya hu bir tane bile iyi öğretmeniniz olmadı mı? bir tane bile mi güzel anınız yok? çok yazık gerçekten.

Almanya'dan döndüğümüz küçücük iç anadolu şehrinde herkes üstümüze gelirken, türlü travmalar yaşatırken (otobüs şöförüne günaydın diyoruz diye rahmetli ablamla beni mahalle karakoluna şikayet eden mahalleli ve eve gelen komiserden tutun bölme işlemini ÷ işaretiyle yapıyorum diye dayak atan öğretmene kadar) son derece ağır ülkücü ve muhafazakar lise müdürümün beni odasına çağırıp, benimle uzun bir konuşma yapması. Kızım sen buraların insanı değilsin, çok ders çalış sınavları mutlaka kazan, göndermezlerse evden kaç ve kendini bizden, bu şehirden, ailenden kurtar diye nasihat vermesi. Beni ailem defalarca ayıp günah diye okuldan aldığında her seferinde olaya el koyup, eve gelip ailemle kavga edip, dil döküp beni okula götürmesi. Gerçektende evi terketmek zorunda kalmam ve bir yıl hemen hemen kimseyle haberleşmeden üniversiteye hazırlanmam. Birde ingilizce öğretmenimin kızım yabancı dile çok yeteneklisin, senin kurtuluş anahtarın bu diye bana bir sürü ekstra kitap falan vermesi el altından (açıktan ilgilenirse o lanet şehirde laf olurdu zira). Okul müdürümü yıllar sonra arayıp bulmam ve yaşadığım hayatı anlatıp teşekkür edince yarı felçli adamın telefonda çok şükür kızım kurtuldun diye hıçkıra hıçkıra ağlaması. Aynı şekilde ingilizce hocamın face'te beni bulup araması ve öğretmenlik hayatım boyunca olduğu ortamdan kurtulmasını çok istediğim, çaresiz kaldığım 3 öğrencimden biriydin, fotoğraflarına baktım mutlusun, aferin kızım diye aynı şekilde ağlaması.

ciddi anlamda düşünceme etki eden neden sonuç içinde düşünmeyi öğreten coğrafya hocam oldu. benimle beraber belkide 100 kişiyi daha bu şekilde geliştirdi.

bu böyle ama niye diye sormak çok önemli, sorgulamak bilimin ilk adımı. buradan ilerledi çoğu kişide okulda.

bunun dışında çok hocayla çalıştım üniversitede, bilimde çıkır açan adamların 80 yaşındaki öğrencileriyle çalıştım, yepyeni teoriler yazan adamlardan ders aldım, hatta cidden düşünsem aklıma hayalime sığmayacak adamlarla taşak muhabbeti yaptık. miten, harvarddan, stanforddan, columbiadan akla gelen en iyi üniversitelerden hocalarla çalıştım ama o ilk adım kadar hayatımı değiştiren bir şey olmadı.

oldu. lisedeki mesleki gelişim hocam. zamanında taksiciymiş pavyonlarda takılmış ortamlara girip çıkmış ankaranın tüm belalı yerlerini bilen yüzlerce tanıdığı ve seveni olan biriydi. adam bir psikologtan çok daha iyi çözerdi insanları. hayat tecrübelerinin ne kadar önemli olduğunu anladım onla ama onun gibi olmak için minimum 50 yaşına falan gelmek gerekiyor yani. gerçekten çok bilgili biriydi. mesleki gelişim dersine girip ders işlemez hayat tecrübelerini anlatır sonunu bi yere bağlardı. herkese de 100 verirdi. hayat tecrübesinin ne kadar önemli olduğunun canlı kanıtıydı.

aha adam bu scontent-frt3-1.xx.fbcdn.net tipinde de yok mu sizce ya herşeyi biliyo tavrı?

buda profili www.facebook.com

genelde kötü, tek tük değerli insanlar öğretmenliğimi yaptı ama söylediğin biçimde biri çıkmadı karşıma.

edit: akışkanlar mekanıği dersini veren yaşı geçkin ve eski rektör bir hocam oldu, o aslında bir nebze katkıda bulundu hakkını yemek istemiyorum, şu an geldi aklıma. gözlerinden öperim. tecrübe ve gördüklerini bize aktarmaya çalıştı kendisi, özellikle bizim gibi akp'den çok etkilenmiş bir kuşak için bazı gerçekleri daha iyi görmemiz için şanstı ve bunu başardı diyebilirim. korkmadan ve incitmeden eleştirip siyaset yaptı, yaşından ve makamından ötürü bir çok eski siyasi ile ilişkisi olmuş, demirel ile eski yök başkanlarıyla ilgili anılarını dinlemek pek keyifliydi, cemaat olaylarının iç yüzünü darbe olmadan tek tek anlattı bize sağ olsun, sağlıklar içerisinde yaşasın.

"adamsın lan" diyebileceğim öğretmenim olmadı. Sadece ilkokul 4'te izmir'e taşınmıştık, öğretmenim çekingenim diye beni iki kızın arasına oturttu, kendisine teşekkürlerimi iletiyorum dsfdsfgdsf