s0phiesw0rld
Ne bileyim; anne babanız gidin kendinizi kurtarın mı dedi, yoksa biz ne olacağız diye size içten içe bir kırgınlık mı duydu? Bir tarafınız bu acıyı yaşıyor mu yoksa alıştınız mı bu duruma artık? Anne babanız kendine bakamaz duruma gelince ne yapacaksınız ayrıca? Aklınızda ne varsa yazın lütfen...Yak
Ne bileyim; anne babanız gidin kendinizi kurtarın mı dedi, yoksa biz ne olacağız diye size içten içe bir kırgınlık mı duydu? Bir tarafınız bu acıyı yaşıyor mu yoksa alıştınız mı bu duruma artık?
Anne babanız kendine bakamaz duruma gelince ne yapacaksınız ayrıca? Aklınızda ne varsa yazın lütfen...
Yakın gelecek için temelli ayrılmam olası ve bunca senedir beraber yaşadığım ailemden ayrılacak olmak içimi parçalıyor. Ama ayrılmazsam da ülkenin durumu malum.
Anne babanız kendine bakamaz duruma gelince ne yapacaksınız ayrıca? Aklınızda ne varsa yazın lütfen...
Yakın gelecek için temelli ayrılmam olası ve bunca senedir beraber yaşadığım ailemden ayrılacak olmak içimi parçalıyor. Ama ayrılmazsam da ülkenin durumu malum.
0
Ilk ayrilirken agladik da benim istedigim bir seydi, hep kararimin arkasinda durdular. En buyuk destekcim oldular. Simdi de "gelme" diyorlar, gitmicem de zaten.
Kendi isleri oldugu icin istedikleri zaman ziyarete gelebiliyorlar, cunku ucus 2 saat suruyor.
Kendilerine bakamaz duruma geldikleri zaman dusunuruz, mesela babannemin ve dedemin bakicisi var, gerci babannem oldu de. Haftada 1 filan ugruyolar yani daha napsinlar ki? Ben de elbette elimden geleni yapicam, onlara danisip. Isterlerse yanima alirim isterlerse turkiye'de takip ederim, gerekirse haftasonlarimi istanbula gidip gelmeye ayiririm vb ki illa yaslaninca kendilerine bakamayacaklar diye bir sey yok zaten :)
Aci filan yok, facetime vb yapiyoruz goruntlu konusmak istersek vs vs
Kendi isleri oldugu icin istedikleri zaman ziyarete gelebiliyorlar, cunku ucus 2 saat suruyor.
Kendilerine bakamaz duruma geldikleri zaman dusunuruz, mesela babannemin ve dedemin bakicisi var, gerci babannem oldu de. Haftada 1 filan ugruyolar yani daha napsinlar ki? Ben de elbette elimden geleni yapicam, onlara danisip. Isterlerse yanima alirim isterlerse turkiye'de takip ederim, gerekirse haftasonlarimi istanbula gidip gelmeye ayiririm vb ki illa yaslaninca kendilerine bakamayacaklar diye bir sey yok zaten :)
Aci filan yok, facetime vb yapiyoruz goruntlu konusmak istersek vs vs
0
Hic problem yasamadik. 13 yasinda evden ayrilmistim, o sebepten birbirimizin yoklugunu hic aramayiz normalde de. Annemle zaten dogru duzgun gorusmuyoruz, evlendi huzurlu onu biliyorum. Icim rahat.
Babam da egitim deyince akan sular durdugu icin asla oyle aglayim edeyim yapmaz. Ben Turkiye'den ayrildiktan birkac ay sonra o da evlendi, huzurlu mutlu.
Tabii bu rahatlik biraz da donecek olmamdan kaynakli. Ne zaman donecegimi bilemesem de nasil olsa donecek modunda herkes.
Babam da egitim deyince akan sular durdugu icin asla oyle aglayim edeyim yapmaz. Ben Turkiye'den ayrildiktan birkac ay sonra o da evlendi, huzurlu mutlu.
Tabii bu rahatlik biraz da donecek olmamdan kaynakli. Ne zaman donecegimi bilemesem de nasil olsa donecek modunda herkes.
0
Agabeyim yurtdisinda. Aynen dedigin gibi git kendini kurtar diyerek gonderdiler. Ilk iki yil hic gorusemedik.
Neredeyse sekiz yil olacak. Uzaktan cok sever. Annemin babamin basina bir sey gelirse " kizimiz var bize bakar" dusuncesiyle dogurduklari ben varim, o yuzden cok ipledigini sanmiyorum.
Neredeyse sekiz yil olacak. Uzaktan cok sever. Annemin babamin basina bir sey gelirse " kizimiz var bize bakar" dusuncesiyle dogurduklari ben varim, o yuzden cok ipledigini sanmiyorum.
0
türkiye'den ayrılmadan önce de uzun süredir aileden ayrı yaşıyordum zaten, bu yüzden pek zor olmadı açıkçası. annem başta biraz duygusal davrandı ama birkaç ay sonra "orada düzenini kur da gelme buraya" demeye başladı. onun dışında tüm aile fertleriyle türkiye'dekinden çok daha sık konuşuyoruz. genelde de böyle olmaz mı zaten? normalde haftada bir, iki haftada bir birkaç dakika telefonda konuşurken şimdi en kötü iki günde bir konuşuyoruz.
yaşlanınca kendilerine bakamaz duruma gelme konusu hiç aklımın ucundan bile geçmemişti açıkçası. bilmiyorum, bizim sülalede kimseyi hatırlamıyorum öyle.
bu arada "sour" haklı. daha baştan bu şekilde düşünüyorsan günü geldiğinde epey sıkıntı çekeceksin anlaşılan. yani ben mesela ailem ve arkadaşlarım ısrar etmese türkiye'ye adımımı bile atmam. öyle gündemle alakalı falan değil ha, sadece aklımdan geçmez hani. tuhaf ama hiçbir şeyi, kimseyi özlemiyorum. insanları seviyorum ama özlem duygusu yok.
yaşlanınca kendilerine bakamaz duruma gelme konusu hiç aklımın ucundan bile geçmemişti açıkçası. bilmiyorum, bizim sülalede kimseyi hatırlamıyorum öyle.
bu arada "sour" haklı. daha baştan bu şekilde düşünüyorsan günü geldiğinde epey sıkıntı çekeceksin anlaşılan. yani ben mesela ailem ve arkadaşlarım ısrar etmese türkiye'ye adımımı bile atmam. öyle gündemle alakalı falan değil ha, sadece aklımdan geçmez hani. tuhaf ama hiçbir şeyi, kimseyi özlemiyorum. insanları seviyorum ama özlem duygusu yok.
0
her ne kadar gitmemi istemeseler de desteklediler. acı falan yok, özlemiyorum bile desem yalan olmaz. senede bi kaç keç görüşmek yetiyor. zaten haftada 1-2 konuşuyoruz.
ayrılmadan önce de onlar yaşlandığında hastalık durumu hariç yanlarına yerleşip veya onları yanıma alıp bakmak gibi bi planım yoktu zaten. bakıcıyı karşılayacak durumdalar, olmazsa ben bulurum.
kendi huzurun için ayrıl derim. en büyük zorluk gittiğin yerde sosyal çevre edinmek. o olursa zaten meşgul oluyorsun, canın sıkılmaz, yalnız kalmaz, özlem duymazsın.
ayrılmadan önce de onlar yaşlandığında hastalık durumu hariç yanlarına yerleşip veya onları yanıma alıp bakmak gibi bi planım yoktu zaten. bakıcıyı karşılayacak durumdalar, olmazsa ben bulurum.
kendi huzurun için ayrıl derim. en büyük zorluk gittiğin yerde sosyal çevre edinmek. o olursa zaten meşgul oluyorsun, canın sıkılmaz, yalnız kalmaz, özlem duymazsın.
0
