Kendimi bildim bileli bok gibi hissederim. Cocukluk da dahil.

Kendimi özel hissediyorum ama "hâlâ" değil. Küçükken özel hissetmek isterdim, bu ihtiyacım hâlâ geçmedi. Ama kendimle ilgilendikçe, kendimi yetiştirip büyüttükçe daha özel hisseder oldum. Son 2-3 yıldır daha özel hissediyorum diyebilirim. 34 K

ya ben de herkes kendini özel hissediyor derdim ama hissetmeyenler varmış. benim için durum şöyle: özel olduğumu değil de olabileceğimi hissediyorum. bu bir de özel olma anlayışına bağlı biraz. ben mesela bundan 100 sene sonra konuşulacak bir edebi eser çıkarsam ortaya özel sayarım kendimi. başkası için, iyi bir eş ve evlat sahibi olmak, o insanların saygısını ve sevgisini kazanmış olmak en büyük gururdur, "özel"liktir. biraz beklenti meselesi. yaşadığım sürece özel olabileceğime daima inanacağım sanırım çünkü nefes almaya devam ettiğim müddetçe bir şeyler başarabilirim. şu an özel misin dersen tabii ki değilim.

özel olma potansiyelimin var olduğunu ve bu potansiyelin kıyısından bile geçemeyecek kadar da miskin olduğumu, neticede özel olmadığımı hissediyorum.

bence herkesin en azından bir hususta özel olma potansiyeli var zaten.

özel olma potansiyelinden bahsedenler aslında doğrudan özel olduklarını düşünüyor gibi geldi benim tanımıma göre. zeki ama çalışmıyor gibi.

Hissediyorum. Bazen çevremdekilerden daha akıllı olduğumu fark ediyorum. Kendimi övmekle hiç alakası yok. Ben bundan daha akıllıyım lan dediğim zamanlar oluyor.

Ben bir taneyim.

başıma bir iş gelmeyecekse evet, kendimi özel hissediyorum.

çevremdeki insanlara baktığımda onlardan çok farklı olduğumu görüyorum. çoğu kişi çok küçük hayallere sahip. inanılmaz standart hayatlar yaşıyorlar. oku çalış evlen çocuk yetiştir emekli ol öl mentalitesine sahipler. haa ben çok mu marjinalim? hayatta bundan sonraki hedefim astronot olmak falan mı? yoo. alakası yok. ancak görüş açısı itibariyle insanların genelinden ayrıldığımı düşünüyorum.

hayır
hiç kendimi özel hissetmedim. bi özelliğim de yok
normal düz insanım işte

Hissediyorum ve bunu hissetmek icin birilerinden daha iyi daha akilli daha guzel daha basarili daha daha... oldugumu dusunmem gerekmiyor. Iyimle kötümle tek oldugum icin özelim. Farkli olmak=özel olmak diyorsak o kibir oluyor daha cok. Birilerinden bagimsiz olarak ozel hissediyorum evet.

annemin dizlerinden yazıyorum, kendimi çok özel hissediyorum.

Evet, hissediyorum. Narsisizm boyutuna varmadıkça sıkıntı yok bence.

Yok, hiç özel hissetmediğim gibi, asla özel olamayacağımı da adım kadar iyi biliyorum.

Özel olmak için yırtınmadım ama farklı nedenlerle yırtınmama rağmen özel biri olmadım, çevreyle de kendimi kıyaslayınca başıma bir iş gelmezse %99.9 olasılıkla özel olmayacağımı biliyorum. İyi ki yaptığımdan zevk alıyorum da, özel biri olmayacak olmak koymuyor. Hatta biraz rahatlatıyor da. Kendim için yırtınmaya devam edebilirim. Her şeyim ortalama, bu da büyük bir sorumluluk duygusunu üzerimden kaldırdığı için mutluyum.

Tabii ki bu önemsiz olduğum anlamına gelmiyor; kimse önemsiz değil bence. Yoksa 'Ummadık taş baş yarar' diye atasözü olmazdı. Gerçekten herkes bir dünya ve herkesin iç dünyası birbirinden ilginç. O yüzden, ilgilenilmeye değer diyebilirim ama özel olduğumu söyleyemem. Sevgili için özel olunur, anne-baba için özel olunur ama genel olarak insanlık için özel değilim, çok net bu.

Edit: Bundan sonra Quora'da bir şey okudum ve bayıldım. Düzgün bir çevirmen değilim ama anladığım kadarını çevireyim, çünkü kendi düşündüğümü bu kadar güzel anlatamam:

"Özel olmak bir mit. İnsansın sen, herkes de öyle. Hepimiz uyuyoruz, nefes alıyoruz, yemek yiyoruz, s.çıyoruz, gülüp ağlıyoruz, vb. Dış görünüşümüz, kabuğumuz ne kadar şık olursa olsun, içeride dünyaya gelen, bir süre buralarda takılacak olan ve daha sonra bu dünyadan ayrılacak olan biri var. Herkes gibi.

Bu da kötü bir şey değil. Bu, aynı zamanda, diğer insanların da senden özel olmadığı anlamına gelir. Senin hayatında hayranı olduğun diğer insanlar kadar önemli ve değerli.

Herkesin hayatının bir değeri var ve yapılabilecek tek şey o değeri yaşamak. Olabileceğinin en iyisi olmak da isteyebileceğin en uç nokta olabilir, ötesi olamaz. Geri kalanı sadece laf salatası"

özel değil de, eşcinsel olduğum için farklı olduğumu hissediyorum hep. bazı şeyleri eşcinsel olmayanların göremediği bir bakış açısından görebildiğimizi düşünüyorum.

Evet. Hep diğerlerinden farklı olduğumu düşünürüm. Şimdiye kadar da aksini düşündürecek biriyle karşılaşmadım.

özel falan hissetmiyorum. zaten özel insan gibi bir şeye de inanmıyorum.

özel dediğimiz şey farklılık.

sosyoloji, psikoloji, tarih vs vs. bilim veya alanlarla yeterince vakit geçirdiğinizde bize özel, değerli, kendimize has gelen şeylerin aslında basit ve sıradan açıklamaları olduğunu görüyorsunuz, en azından ben öyle görüyorum.