ahaha eşinle ilişkine zarar :D :D :D

çocuk istemiyorsan istemiyorsundur da istememe argümanların komik.

@la noix ya ilişkiden kastım normal ilişki hani kendini çocuğa adayıp kocayı unutmak filan. aslında istememe argumanlarını yaratmak zorunda kaldım biraz da bunlar aşılır şeyler de ben dümdüz istemiyorum ama biraz zorlayınca bunları sebep olarak gösterebiliyorum. içimi sıkıyo bana bağlı bi canlı fikri

senin gibi değilim. sen de kendini ikna için bir şeyler seçmişsin ama sesli söylemesen daha iyi :D istemiyorsan istemiyorsundur, boşver takma kimseyi de.

Çocuk delirtti kızı delirtti, karşımda sinirden ağlayacaktı, öyle huysuzdu ki resmen dünya üzerindeki bütün çocuklardan nefret ettim o an. İstememekte ne kadar da haklıymışım diye düşündüm.
5-10 dakika geçti kız geldi annesine sarıldı; anne bana dönüp dedi ki:
-İşte bunu yapınca hepsi geçiyor lütfen sen de doğur bu duyguyu yaşa.
Hassiktir ordan ya geçiyormuş, yalancı pislik.

35'i geçmedim ama 35'i geçip hala istemeyen bi yakınım var, o da yalan yani inanma.
Ben yaptım bu sıkıntıyı çekiyorum sen de çek diyorlar resmen başka dertleri yok.

Bu durumdan memnun olan mutlu olan vardır elbet onlara lafım yok, kimse üzerine alınmasın lütfen.

Ne kadar seksist bir bakis acisi var yahu.
Kendini cocuga adayip kocayi ihmal edecekmis filan.

Denge olmadan isler yurumez zaten. Elbette anne farkli ama koca-baba-partner ustune duseni yaparsa boyle sikintilar olmaz zaten.

Ha cocuk istemeyebilirsin, ben de istemiyorum. Dusunmuyorum. Ha dusunecek olsam vucudum bozulacak filan pek umrumda olmazdi zaten. Her seyin artisi ve eksisi var. su anki yasam tarzimda cocugun yeri yok, sempati de duymuyorum cocuklara, kendimi cocukla hayal bile edemiyorum. Misafirlikte bile bebek besigine filan bakmam bile.

Yani biri istemiyorsa istemiyodur, bunu seksist ve inanilmaz ataerkil argumanlarla desteklemeye gerek yok bence :)

yaa bende bu aralar bunu baya düşünüyorum. zor ve saçma gelmeye başladı. 1 tane hayatım var ve rahatça yaşamak istiyorum diye düşünmeye başladım. ama bir yandan da tam teslim olamamışım ki acaba yapmazsam çok şey kaçırır mıyım diye düşünüyorum. tabi bu düşüncelerle çocuk sahibi olursam iyi bir anne olabilir miyim ya ilgisiz sevgisiz bir anne olursam diye de düşünüyorum. böylelikle işin içinden çıkamıyorum :(

@kuehles blondes ama türk toplumunda hangi baba anne kadar çocuğuna bakıyor. tüm yük hep kadınlarda o yüzden ataerkil argümanlarım

çocuk yapmak mantıklı değil zaten dünya çok kötü bir yer bir sürü kötü olasılık var. Başına kötü bir şey gelmese bile yine bir mantığı yok ölecek ve sanki hiç doğmamış gibi olacak geri sonsuza kadar

@esinsin
Bu tamamen iliskinin dinamigiyle ve erkegin zihniyetiyle alakali.
Zihniyette vb uyusmazsam zaten yol veriyorum en basit bir flortlesmede bile.

Sonucta cocuk istememe kararini kendi mikrocevrenizde gorduklerinizle sekillendirmissiniz bence. Sonucta siz "turk toplumu" degilsiniz, sizin cocuk istemeniz ya da istememenizi diger insanlarin yaptigi ya da yapmadiklari sekillendirmemeli. Sonucta cocuguyla ilgilenmeyecek bir baba adayi yerine ilgili olabilecek olani secmek, olcmek sizin elinizde, toplumun degil.

Benim cevremde "cocuk yapsam da her gun gezdirsem, mamasini yedirsem, kafama filan firlatir eheh, kanguru gibi tasirim kizimi/oglumu" diyen erkek arkadaslarim var. buna ragmen "hmmh cevremdeki erkekler boyle o yuzden ben de dusuneyim" demiyorum. Sizin de oyle dememeniz lazim yani.

Umarim anlatabilmisimdir.

@Esinsin
yapıyorsun demedim yapanlar var. hani biraz da bu durum çocuğun anne babasina bakmayıp huzurevine bırakmasina benziyor. ben burada bir insan evladina bakmanin, yetistirmenin öneminden bahsediyorum sadece. ben acikcası yetiremeyeceksem çocuk istemem ama aslolan yetiştirmektir.

@kuehles blondes evet çok doğru ama ben hiç bir baba görmedim ki çocuguna annesi gibi baksın ilgilensin analar çekiyor hep yükü :) sanırım görene kadar da inanmayacağım.

Ya bunlar üzerine tartışılacak konular değil. Her iki tarafın argümanları da varsayım. 23 yaşında evlenmem diyordum. 25 de evlendim. He de geç.

Hayatta yapmak istediğim birçok sey varken su an çocuk yaparsam bunların hiçbirini yapamayacağını dusunuyorum. Toplum baskısı diye birşey var,ne kadar dayanabileceğim bilmiyorum.

@esinsin benim kocam var

öyle bir anlatmışsın ki sıkıntın babayla. yani babalık görevini layıkıyla yapacak birini bulsan anında doğuracaksın. bu da sıkıntının bebekle değil, erkekle olduğunu ortaya koyuyor.

@mutekebbir sana göre pis yalancı olabilir ama sonçta ebeveyn olmadan gerçekten yalan mı söylüyor yoksa gerçek mi söylüyor bilemezsin. senin mantık çerçevende olas değil demek gerçek olmadığı anlamına gelmiyor

+35 değilim ama şu biyolojik saat konusuna ben de katılmıyorum. Ben eskiden çocuklara bu kadar tepkili değildim, daha sabırlıydım. Tamam hiçbir zaman çocukları sevmedim ben, kabul. Ancak eskiden sevdiğim adamdan sırf merak için yaparım belki diye düşünüyordum. Yıllar içinde çocukları sevip, çocuk istemek şöyle dursun daha da tiksindim. Artık bir tanesinin bile sesini duymaya tahammülüm yok. Çok şirin bebeklere bile çok boş bir suratla bakıyorum. Hiçbir şey hissetmiyorum. Hatta düşündükçe anne babası için üzülüyorum. Şimdi bu mikrop kim bilir nasıl kusup s.çıyordur, nasıl zırlayıp uyutmuyordur diye düşünüyorum. Bence bu his kesinlikle yaş ile gelişecek bir şey değil. Bazıları "Herkes doğruyor geç kalmadan ben de doğurayım!!" telaşına giriyor ve bunu biyolojik saat sanıyor. Benim düşüncem bu en azından. 28/K

@la noix olabilir mi acaba ? belki ben sadece doğurup bıraksam herşeyini amaa herşeyini babası yapsa ben emzirmesem bile bak belki o zaman sırf sevdiğim adamı kaybetmemek için yaparım belki ama belki :) of yok ya yine de düşüncesi bile sıkıyor bana bağlı bir parçanın.

Bence de yapmayın çok isterseniz evlat edinin :) soranlara kısırım dersiniz. Ben de daha çok çocuktan değil de çocuğun geleceği dünyadan tiksiniyorum. Sisteme bi birey daha hizmet etmek istemiyorum. Geniş aile ve evlilik gibi kavramlar eskidenmiş. Devir partnerlik devri.

Ayni seyleri evlilik icin de soyluyorlar, "he" de gec.

Çocuk istememe sebeplerine bile karışır insanlar. Sebep beğendirmek zorundasın bi de.

Çocuk yapmayarak en doğrusunu yapıyorsun, sana saygı duymayan saygısız insanları boşver. Herkesin kendi hayatı ve kararı.

Tabii ki tercih senin. Ama bence dünyanın en güzel duygularından birini ıskalamış olursun. Evet insanların bu tür şahsi bir konuya müdahil olma biçimleri çoğu zaman rahatsız edicidir. Anne baba olmak öyle güzel bir duygudur ki bunu yaşayanlar, bunu tercih konusu yapanları, erteleyenleri v.s. yadırgayarak konuşurlar. Bunun, durumun ancak yaşanınca anlaşılan ve tarifi zor bir duygu olmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Duyuruya verilen cevapları mini bir anket kabul edersek çoğu değerlendirmenin anne baba olmayanlara ait duyguları ifade ettiğini görürüz. @mersen'in yaşadığı süreç durumu çok güzel özetlemiş. Asıl soruyu şimdi izninizle ben giriyorum:Anne baba olup bu durumdan pişmanlık duyan var mı?

Ben de çocuk veya evlilik düşünmüyorum. İnsanların istememe sebebini sorması, sonrasında da sebep beğenmemesini sevmiyorum. Ayrıca ilginçtir ki herkes evlenip, çocuk yapıyor diye onu normal görüp yapanlar ile "herkes kendini köprüden atsa sen de mi atacaksın" diyenler çoğu zaman aynı kişiler.

Çocukların birçoğunu sevmiyorum. Etrafta koşup milleti rahatsız eden, kafa şişiren, (belki ailesi hariç) insanlara hayatı zehir eden çocukları ve onların giderek artan sayıda olduğunu gördükçe ve onların ailelerinin düştüğü hali görünce çocuk yapma isteği neden artsın ki? Tabii çocuk düşmanı değilim, sevdiğim birkaç küçük var. Bazen sokakta da böyle tatlı gelen, sevdiğim (uzaktan) çocuk oluyor inanılmaz az da olsa. Yine de her zaman en güzel çocuk, Bir tanıdığın çocuğu. Seveceksen seviyorsun, ağlayınca ya da altını kirletme şu bu falan sorun çıkınca anne-babasına bırakıyorsun çocuğu. Kafan rahat.

Evlilik özgürlüklerin önemli bir kısmını kısıtlayıp, hayatını iki kişiye göre planlayıp istediğin zaman istediğin şeyi yapamamak iken, çocuk sahibi olmak ise kalan özgürlükleri de bırakıp ufak tefek şeyler haricinde kendi hayatını bırakıp çocuğun için yaşamak olayına dönüyor. Benim ailem öyle çok fantastik yaşamları ya da planları olan insanlar değildi. Hani öyle arada canlarının çektiği gezmek, Dünya turu falan gibi şeyleri bile aslen çok istediklerini sanmıyorum. O yüzden onlar için normal belki ama belki de ben ve kardeşim olmasaydı daha çok gezebileceklerdi. Daha çok şey yapabileceklerdi.

Tabii asla evlenmem demiyorum, çevremdekiler evleniyor birer birer. En yakın arkadaşlarımı da bu yola kaybedince evlenirim ben de elbet. Asla çocuk yapmam da demiyorum elbet onu da yaparım istemiyorum dediğim evlilik olayına girersem.

Ks. Şimdi ikisini de istemiyorum bu konuda netim ama asla diyemiyorum çevre şartları yüzünden.

Ekleme: 28E

Çocuk yapmak istemiyorum ben de.

Şimdiye kadar gözlemlediğim kadarıyla, çocuk sahibi olanların hepsi değil tabii ki ama birçoğu: yaşlanınca bize bakar, soyum devam etsin, hormonlarım çocuk istiyor, yaşımız geçiyor, kocam bana bağlansın, kısır sanmasınlar vb amaçlarla çocuk yapıyor. Valla hiç "ben çocukları çok severim, o yüzden çocuk yapmak istiyorum" diyen görmedim etrafımda.

Evlilik sonrası çocuk default olarak geliyormuş gibi.. Bir arkadaşım evlendikten 3 sene sonra hamile kaldı ve bu 3 sene boyunca yok kısırmış, yok araları iyi değilmiş, bilmemneymiş gibi dedikodularla uğraştı bir de. Millet herkesi kendi gibi sanıyor. O yüzden hiç kulak asma.
Ben 29um ama anlıyorum seni, çünkü evleneli bir ay oldu ve annem bebek kıyafetleri almaya başladı:(

Istemiyorsan bence sıkıntı yok. Senin hayatın senin tercihlerin.

Burada yazdiklarinda sorun su; bilgiler dogru değil: Hiçbir babanın çocukla anne kadar ilgilenmeyecegi, cocuktan sonra eşe vakit ayrılamayacağı vb.

Geçenlerde bir yazı vardı mesela çocuk istemeyen bir kadın çocuk sahibi kadınların kocasıyla istese de sevişemediği gibi saçma sapan genellemeler yapmış.

Benim sıkıntım genelde böyle eksik ve yanlış bilgilerle kafada saçma bir şablon oturtanlar ile. Ister çocuk yap ister yapma ama benim (baba tarafı) hayatıma dair yalan yanlış genellemeler yapman asabımı bozuyor.

Biyolojik saat falan derken 35ten sonra çocuk sahibi olmak da mümkün. Hani eğer olur da fikrin değişirse senet yapmiyorsun sonuçta. O zaman bakarsın duruma.

35ini iyice geçip ebeveynlerinin hastalık-yaşlılık dönemleri nedeniyle "Ben yaşlanınca bana kim bakacak ne yapacağım" diye dertlenen de var, çocuksuz her yaz tatilini başka bir yerde mutlu-mesut geçiren de. Her insan farklı, kendini ve vereceğim tepkileri en iyi sen bilirsin.

35i geçmedim ama çocuk doğurma konusunda tereddütteyim. Benim açımdan 20lik diş ameliyatı gibi, o dişi çıkartma kapasiten varsa %90 o ameliyatı geçireceksin. Olumsuz düşüncelerim ve önyargılarım var, bunun en büyük sebebi de bol kadınlı ortamlarda çalışmak. Sosyal mecrada #evlatcandır diye fotoğraf paylaşmasa çocugunu sevdigini asla anlayamayacağın insanlarla aynı ortamı paylaş, her konuşmada çocuk doğurma/ona bakma/çocukla baglantılı anlatılan cinsel/evlilik sıkıntılarıyla ilgili problemleri dinle, sonra "Aaayyy ama çocuk muhteşem bişii, senden bir parça!!".

Sulfoxaflor'un dediği gibi belki de problem böyle insanların olduğu bi yerde çocuk sahibi olmak istemeyişimizdir. Düşük IQ'lu insanların bir sürü çocuk sahibi olduğunu gördükçe çıldırasım geliyor. Ki hepsi Enes Batur falan izliyor işte. Özgüven patlamalı saygısız bi nesil gelecek gibi bu ebeveynlerin elaleme hava atma tripleri yüzünden.