bende bütçe kontrolü sıffır sıffır sıffır. toparlanmaya çalışıyorum.
alışveriş bağımlılığı olabilir mi? ben de insan içine çıkıyorum ama bu yaz kendime aldığım giyim alışveriş parçası 3.

Ayar oluyorum. :)

Yok ya ne ayar olucam banane diyorum icimden. Disimdan da ya iste hayat pahali idareli olmak gerek falan diyorum.
Ve orada dusuncem bitiyor.


butcemi pek kontrol edebildigimi de dusunmuyorum.

- bu insanlara üzülüyorum
- ihtiyacımdan fazlasını almıyorum
- minimalizm hakkında okuyorum.

@matilda, ben de çok kontrolsüzüm ama kıyafete hiç para vermem. bana zengin akrabalarım gönderir alışveriş yapmış kadar mutlu olurum. benim bir tek dışarda yemeyi sevme lüksüm var. onu da kontrol edebiliyorum artık.

ben acıyorum sanırım o insanlara, hayat zor olmalı onlar için.

ben iki senedir (mezun olduğumdan beri) part time çalışıyorum (yüksek lisanstan dolayı). dolayısıyla tam zamanlı çalışacak olsam alacağım maaşını 3/5'ini alıyorum. gayet de para biriktirdim, yepyeni donanınmlı bilgisayar aldım, 1 hafta viyana'da kaldım ve gezdim. ayda 1 özel tiyatrolarda oyun izliyorum, gayet de istediğim gibi geziyorum.

bence işin sırrı ay başında bütçe yapmakta, kendini başka insanlara kanıtlamaya çalışmamakta ve bilinçli tüketici olmakta, ihtiyacın olmayan şeyi almamakta.

kendi adıma yaptıklarım:
- 2 yazlık, 2 kışlık ayakkabım var. misler gibi yetiyor.
- kıyafet olarak yaz/kış olmak üzere her mevsim geçişi en fazla 2-3 parça eklenir. hatta bu yıl ona da ihtiyacım yok sanırım.
- kılık kıyafette minimalist takılmak kafayı rahatlatıyor ve vakit kazandırıyor. dolabım daha doluyken giyecek hiçbir şey bulamazken, şu an parçalar azaldı ama alternatifler arttı gibi.
- market şampuanı ve kremleri kullanmam, dermokozmetiğe para yatırırım. ama mesela 1 rujum, 1 göz kalemim 1 de rimelim var makyaj malzemesi olarak. bunlara para harcamıyorum, sıvama makyaj sevmiyorum.
- haftada ikiden fazla dışarıda yemek yemiyorum. dışarıda sarhoş olmayı sevmiyorum, o yüzden en fazla bir kadeh alkol/kokteyl/bira içiyorum çıktığımda eşlik etme amaçlı.
-en önemlisi, her ay başında bütçe yapıyorum ve ne kadar para nereye gidecek onu planlıyorum. şu kira, şu fatura, şu kenara atılacak, şu market, şu dışarıda yeme-içme gibi. o ay için ekstra olan ihtiyaçları da planlamış oluyorum, plana uyunca da ihtiyacım olmayan şeyleri zaten almamış oluyorum.

öncelik ve anlayış meselesi. zenginliğin ya da fakirliğin ölçüsü yok, bunu kişi kendisi belirliyor. yerine göre 10 bin lira kazanan birisi çok iyi bir araba sürmek veya muazzam bir evde yaşamak istediği için ay sonunu getiremiyor, 2 bin lira alan adam "ben bu parayı nereye harcayacağım?" diye düşünüyor. tamamen beklentilerle, bakış açılarıyla ilgili bir durum. bu insan 5-6 bin lira daha fazla para kazansa da aynı şeyi yapacak muhtemelen, bugün 150 liraya pantolon alıyorsa yarın 450 liraya alacak. önemli olan rakamlardan ziyade yüzdeler kazanma-harcama konusunda. parası olup da yokmuş gibi yaşayan adam tam anlamıyla zengin hissedebilir. ayda 20 bin lira kazanıp 17 bin lira kredi ödüyosan, eyvallah evin araban bissürü şeyin vardır da yine "ay sonunu getiremiyorum" deyip üzülürsün yani. mesela 2 bin lira benim için şu an ortalama üstü bir para olur. hatta bayağı iyi olur. ama babaannem falan istanbul'da yaşıyo olsa mesela onun yanına yerleşsem, kira mira vermeyip faturaları ödesem, 1000 lira bile müthiş para olur. mühim olan paranın kendisi değil hiçbir zaman.

bütçe konusunda, hayır bütçemi kesinlikle kontrol edemiyorum. gerçi param yok zaten, kazandığımdan fazlasını barınmaya veriyorum, o yüzden kontrol etmek gibi bir derdim de olmuyor.

Sadece kendi kendine yakınıp duruyorsa umursamam.
Alışveriş sırasında yanındaysam, "bütün maaşını kıyafete verip sonra parasız kalıyorsun bir de sürekli aynı şeyleri giyip duruyorsun" diye söyleniyorum.
Bazen borç istediğinde paramın olduğunu bildiği halde vermiyorum neden vermediğimi anlıyor.

Benim tek zaafım dışarıda yemek yemek.
Kıyafette ihtiyacım olmadan asla bir şey almam ama konu yemek olsun üşenmem her yere gider canım ne istiyorsa yerim.

@mutekebbir +1

yeni bir yer keşfedince, hele bir de çok övülmüşse oraya gidip yemek yemeden uyku uyuyamam.

kıyafet alışverişini de ihtiyacım olunca ya da var olanları "gerçekten" artık çok giymişsem yapıyorum. her gün ayrı şey giyeyim, bir giydiğimi bir daha giymeyeyim, her günüm full makyaj/full tarz geçsin insanlarının hayatta başka amacı yokmuş gibi düşünüyorum. boş insanlar gibi geliyor.

kafayı buraya bu kadar yorunca başka şeye yoramıyorlardır diye düşünüyorum.

ekleme yapmak istiyorum: her harcamanı kalem kalem not etmek bütçe yapabilmek için önemli. özellikle bütçe planı yapmadan önceki ay önemli, nereye ne harcadığını görmen lazım yoksa gerçekçi bütçe oluşturamazsın, çok karamsar veya iyimser olabilirsin. aayrıca her gün işe giderken starbucks'tan kahve alan biri "oha her ay 160 tl'yi starbucks'a yatırıyorum" diyebilir.

mesele aslında maaş arttıkça harcamanın artmasıyla da ilgili değil, mesele bunu dengede tutmakta. yoksa 6k gelirli insan asgari ücretli gibi yaşıyorsa bu cimriliğe kaçar ve hayat kaliteni düşürmenin anlamı yok. mühim olan ihtiyaçlarını çevrene göre değil kendine göre belirlemen ve bütçe yapman. o kadar.