Depresyondayken bol bol intihar düşünüyodum. Hatta kendimi astığımı düşündüğümde rahatlıyodum. Depresyonun kaynağını biliyosan, o kaynaktan kurtar kendini. Başka türlü düzelmiyor.

Kendimi asıyorum. Cenaze töreni falan düzenliyorlar. Arkamdan üzülenleri görüyorum. Ailemin halini falan düşünüyorum. Sonra hüngür hüngür ağlıyorum.

Kendimi asmıyorum. Yavaş yavaş zarar verme yoluna gidiyorum. Günlük rutin olarak yapılınca kısa sürede kansere neden olacak şeyleri araştırıyorum. Sonra kanser olurum. Kendime dikkat ediyor gibi yaparım ama etmem. Geberir giderim. İntihar olmaz, ailem de kahrolmaz.

İntihar etmeyi gururuma yediremiyorum. Çok şey kaybettim, gittikçe kaybediyorum.

edit: küfür size değildi.

Ben de depresifken ölmek istiyordum ama intihar değilde hani şöyle bir araba çarpsa, ya da pat diye herhangi bir sebepten ölsem gibi. Ya da geçmişte yaşadığım bi olayda keşke ölseymişim dediğmi hatırlıyorum. Ama kendimi intihar düşünmedim.

İlaç+terapi+ spor bayağı efektif oldu bende.

distimik kavramını bu duyurudan öğrendim. distimik miyim bilmiyorum, ama özelliklerini taşıyorum. geçen hafta psikoloğa gittim, belli bir rahatsızlığım yok aslında ama halsizlik, mutsuzluk, dikkat eksikliği vs var ve bu dönem benim için çok ağır geçecek, önlemimi önceden alayım dedim. psikolog bana "hayatı yeniden keşfedin" diye bir kitap aldırdı. kişisel gelişim kitabı değil, şema terapinin anlatıldığı ve pratikleri içeren bir kitap, araştırırsınız. ben çok beğendim. o kitabı okuyup gideceğim bir sonraki seansa. içinde testler vs var, insanın kendisi hakkında daha sistematik düşünmesine de yardımcı oluyor.

bunun dışında intihar girişimlerim de oldu geçmişte, hala bazen düşünürüm öldürsem kendimi diye. geçmişte de girişmiş olmama rağmen başarısız olacağımdan neredeyse emindim. yani istemek ama yapamamak, yememesi gibi bi durum vardı. şimdi intihar isteğim pek yok, bakıyorum da fark ettim ki beni rahatsız, mutsuz eden şeyleri hayatımdan çıkarmışım. sanırım bu yüzden yok. ama mutlu eden de pek bir şey yok, bu yüzden belki de tam olarak kurtulamıyorum. bence depresyonun en güzel çözümü sorumluluk almak fakat eften püften bir şey değil, hayatınızda gerçekten çok şeyi değiştirecek, size heyecan katacak bir sorumluluk olmalı bu.