1. Evet, böyle.
2. Eşyalarımı koyuyorum, derli toplu ve şık bir görünüm için oldukça ideal bence.
3. Bilmiyorum.

İstifçilik diye bir rahatsızlık var ama o geneli kapsıyor sadece kutuları değil. Farkına bile varmadan seni ele geçirir, bir bakmışsın her taraf ıvır zıvır dolu.

1. Aşırı olmamakla birlikte, evet böyle.
2. Ojeleri, takıları, makyaj malzemeleri vs istifliyorum.
3. bilemedim. ama bence psikolojik bi olay değil.

Stokculuktan oluyor. Genlerimizden gelen bisey ivir zivirlari atmamizi önluyor bigun lazim olur diye, kutular da bu ivir zivirlari saklamak icin gerekli oluyor.

Zaten yasi geckin annelerde filan kutuya, saklama kabina para verip disardan almak zinhar sacma bi hareket, onlar ondan sakliyorlar herseyi.

Ben dokuntu sevmiyorum, icime sikinti cokuyor. Ani da biriktirmiyorum, fotograf vs. Ikea dan dekoratif amacli aldigim kutular var hepsinin ici bos, o da sacma aslinda.

Ha bir de bu vesileyle unutmayalim, unutturmayalim:)

www.google.com.tr

1. Düşündüm, ben de çok seviyorum kutuları ama ya kutulu bir şey kullanmıyorum ya da biriktirmiyorum. Kutu güzelse atmam ama denk mi gelmedi, hatırlamıyor muyum, valla çıkaramadım. Gerçi ben doğrudan kutu satın aldım, en çok onu hatırlıyorum. Hatta daha birkaç hafta önce 'Ne güzel kutu bu, ihtiyacım da var. Alsam mı' demişliğim var. Sonra kendimi tutup almadım ama şu anda da ihtiyacım var gerçekten.

2. Evdeki saçma ama gereken ıvır zıvırı koyuyorum, böylece ortaya saçılmıyorlar. Bazı şeyler olur, ayda yılda bir kullanırsın ama bir gün gerektiğinde evde olması iyi olur; o tarz eşyaları koyuyorum. Atıyorum, çengelli iğne gibi şeyler gerekmez gerekmez, bir gün gerekeceği tutar ve "Neredeydi bu lanet şeyler" diye evde aranırsın ya, o tarz şeyleri koyuyorum en çok ama onların da zaman içinde tozlanması, içinin saçmasapan şeylerle karışık olması rahatsız ediyor. Titiz değilim hiç ama 40 yılda bir kullanılan şeylerin olduğu kutulara bakmak içimi açmıyor pek. Bir kere de bir ayakkabı kutusuna pudra, krem gibi kozmetik malzemelerini koymuştum. Oradan buradan düşüyorlardı, hepsi toplu dursun diye kutuya koydum.

3. Bilmiyorum. İstifçiliği duymuştum; hatta bunu anlayabilmek için "Evinde çok eşya var mı diğer insanlarla karşılaştırınca", "Eşyaların yedeğini alır, biriktirir misin? Örneğin, deterjanı 'Nasıl olsa kullanıyorum, yedeğini de alayım' deyip ikişer ikişer mi alırsın", "Eşyaları kolay atabilir misin" gibi sorular soruyorlar. Hatta birtakım anksiyete bozukluğunun temelinde olduğunu da duymuştum, söylenmişti ama tek yönlü bir durummuş bu. Her bunu yapan anksiyete bozukluğuna sahip değilmiş ama anksiyete bozukluğunda böyle istifçilik, yedekçilik durumları görülüyormuş.Kültür ve yetişme tarzının bir parçası gibi de olabilir. Toplumumuzdaki anneler istifçi insanlar. Dolaplardaki çok şey hurçlarda duruyor. Bahar temizliği yapıyoruz. Kışlıkları/yazlıkları kaldırıp indiriyoruz. Düzenli durma evlerin önemli parçası. Belki bunun bir yansımasıdır. Belki de psikolojik bir şeydir. Belki ikisi birdendir, topluca böyle bir psikolojik sıkıntımız vardır ve bu da bizi bu cendereye sokuyordur.

Kullandigim seylerin kutularini biriktireyim atmiyim diye dusunmem. oyle bir takintim yok ama sevdigim icin ozellikle gidip kutu aliyorum. Suslu renkli buyuklu kucuklu kutular hem ise yariyor hem dekoratif olarak kullanmayi seviyorum. Her kutuyu degil guzel sevimli şık kutulari seviyorum. Icine bi sey koymasam bile aldigim oluyor.

1.evet
2.ojeleri, nadir kullandığım bakım malzemelerini ıvır zıvırları falan koyuyorum.
3.sanmıyorum ama olabilir.

Kutu deyip geçmeyin lan. Onlar şu anda parayla satılan organizer denilen zımbırtının atası. Ben erkeğim. Elektronik, mekanik ıvır zıvırla hem kendi keyfim hem de mesleğim dolayısıyla (mesleğim de keyfimin sonucu doğal olarak) evde dağılmadan organize bir şekilde durmalı. Mesela çok dağınık bir insanım. Ama mesele takımlarım, malzemelerim olunca askeri düzen içerisinde olurum. Bu sene 3. eve taşınmak durumunda kaldığımdan ve şehir değiştirdiğimden pek düzenli olamadım. Ama şimdi taşındığım evim içler açtığı için eski düzenime geri dönüyorum.

PS: Kum torbasını nereye asıcam lan ben?

ayy ben de bayılıyorum kutulara. hep almak istiyorum ama yeterince olduğu için kendimi tutuyorum. içlerini kategorize ederek doldururum. teknoloji kutusu, ıvır zıvır kutusu, bakım kutusu, eğitim kutusu gibi.

ben sadece aldığım ayakkabının kutusunu atmam onu da mevsimi geçince kutulayıp dolaba kaldırmak için. elime güzel, süslü kutular geçince de atıyorum açıkcası. kutu iyi hoş olabilir ama evde fazlalığa ne gerek var ki? galiba ilkel atalarım istifçilik yapmadığı halde şans eseri hayatta kalmış. canlarım benim :(

1)evet ben de seviyorum kutuları. geçen evi toparlarken 3-4 yıl önce aldığım telefonun kutusu geçti elime, ya acaba bir işime yarar mı diye düşündüm, sonra da saçmaladığımı fark ettim attım neyse ki.
2) her kutuyu saklamıyorum ama sakladıklarıma büyüklüklerine göre takılar, tokalar ıvır zıvır koyuyorum işte.
3) hiç hatırlamıyorum böyle bir şeyi, belki vardır.

1-evet, kesinlikle boyle
2-hepsinin birbirinin içine koyuyorum, mutlaka işe yarıyorlar.
ben sadece köşeli kutulari seviyor ve kullanışlı buluyorum.
3-yönetebiliyor, kontrol edebiliyor, saklayabiliyor, muhafaza edebiliyoruz sayelerinde.
kimi en degerli seyleri, kimi gormek istemediklerimizi koyuyoruz içlerine, nasıl sevilmesinler.
benzeri;
www.reddit.com

+1
psabahce kutulari mesela ne guzeller. bir kismi tasinirsam esyam duzgun gitsin diye, bir kismi bir gun birine hediye vermek istersem kullanirim diye vs. vs.