Bir tanesi çocukluğuma ait. Ablamla karşılıklı oturup resim defterlerimizi de önümüze koyup, neler çizdiğimizin de hikayesini anlata anlata resim çizerdik. Sahiden çok mutluydum. Hep yer altında yaşayan, ya da ağaçta yaşayan bir aileyi çizerdim. Yeryüzüyle ilgili bri problemim varmış :D
Daha sonrayı düşündüğümdeyse bir an geliyor aklıma. Aşık olduğum adamla uyurken sabaha doğru uyanıyorum. Kış günü ve odada koyu mavi, lacivert, çok güzel perdeler vardı. Yorganın altından hzılıca çıkıp camı açıyorum ve sıcak yorganın altına geri giriyorum. Soğuk, tertemiz bir hava geliyor içeriye, ve lacivert perdeye vuran ışıkla mavi, puslu bir ışıkla doluyor oda. Elimi dışarı çıkarıp elimin rengine bakmıştım. Masmaviydi. Sonra da sırtı dönük uyuyan sevgilime sarılmıştır. Kuş seseleri de vardı. Uyumuştum yeniden. O hani yeniden uykuya daldım ya o mavi ışıkta ve serinlikte, işte o huzurlu his benim için mutluluğun tanımı.
0