Ben makine mühendisliği 3. sınıfım, mühendis daha olmadım ama bu konuyla bir kez karşı karşıya kaldığım için açıklama yapmak istedim. Yönetim ve teknik ayrımı bana göre en çok karakterle ilgili. Fabrika ortamını, işçilerle muhabbet etmeyi, onlarla karşılıklı yemek yemeyi seven biri her şekilde teknik işlerden mutlu olur. Ofis ortamını seven, teorik mühendislik bilgisi yüksek, dil bilen, kendini biraz üst gören kişiler de yönetim alanında başarılı olur. Bu yüzden kişi, karar aşamasında kendi karakterini incelemeli önce. Kendi karakterini tanıdıktan sonra ise hedef konusunu düşünmeli. Para mı yoksa keyifli bir iş hayatı mı? gibi önemli sorulara yanıt vermeli. Benim NASA'da çalışma hedefim var ve bu bütün idari görevlerden daha değerli benim için. Genel müdür olsam bir gün beni kimse hatırlamayacak ama NASA'da bir projeye katkıda bulunsam, belki de her zaman hatırlanacak biri olacağım. Olay aslında bu. Bir yandan da başka hayallerim var. Müdür olup iyi para kazanıp dünyayı da gezebilirim. Bu noktada da hayallerin çekişmesi başlıyor. Dünyayı gezmek mi yoksa NASA mı? Kimisi yemişim NASA'yı der, işine bakar, kimisi yemişim dünyayı der, kendini bilime verir. Tamamen karakterle ilgili.

ben makine mühendisiyim. bir kalıp şirketinde ar-ge mühendisi olarak çalışıyorum ama tasarım da yapıyorum. ikisinin arası gibiyim şu aşamada.

iş aradığım sırada ben de öyle bir düşünceye kapıldığım için satış mühendisliği gibi şeylere gözümü direkt kapadım. benim istediğim bir şeyler yaratmak ve bunun üretimini görmekti. şu anda akşama kadar solidworkste bir şeyler çiziyorum. solidworks'ü de bayağı iyi öğrendim. gerçekten eğlenceli zamanın nasıl geçtiğini bile anlamıyorum. ileride de muhtemelen iyi bir referans olurdu.

beni işe alırlarken tecrübesiz olduğumu biliyorlardı fakat iyi derecede ingilizcem ve fena olmayan bir okuldan diplomam olduğu için düşünmeden aldılar işe.

fakat ben mühendisliği sevmediğim ve ülkeyi terk edeceğim için pek önemi kalmadı :)

çok yoğun bi iş hayatım varken askere gitmiştim. iş teknikti ama idari kısmı da vardı istatistik raporlar filan da hazırlıyordum (%70-30). gitmeden 1 gün önceye kadar telefonlarım susmuyordu, lavaboya gidip döndüğümde 3 cevapsız arama buluyordum. "ben gidince bu işleri kim yapacak acaba" diye düşünüyordum, içim bi acıyodu. gittim, 6 ay sonra döndüm, o işlerin hepsi de yürümüştü. söz konusu iş hayatı olunca hırslı değil rasyonel olmanız gerek; siz gidince işinizi birileri yapar ama hayatınızı sizin için kimse yaşamaz, ailenizi eşinizi sizin için sevmez (ha bazı senaryolarda sevebilirler ama onu da pek istemezsiniz). bunları düşünerek dönüşte geri çektim kendimi, rahat bi iş hayatı sağlayacak yönde kararlar aldım. yarattığım boş zamanda ileride eşim olacak kızla tanıştım ve unutmayacağım günler geçirdik. bi zaman kırılması olsa, öteki ben bunları yazıyor olsa çok çok iyi bi giyimle klas bi ses tonuyla yazıyor olabilirdi, çok daha kral tavsiyeler veriyor olabilirdi ama şimdiki görüşüme göre iş hayatı, aziz sancar gibi kendinizi adamayıp, dünya bi yana işim bi yana diyecek kadar sevmeyecekseniz, para kazanma aracından başka bir şey değildir. yeterince başarılı olun, enerjinizi sevdiklerinize ve sevdiğiniz farklı işlere harcayın. hayat tecrübeniz daha renkli bir ışık tayfında olsun.

özet: teknik iyidir, idari de sorun değil ama boku çıkmasın, iş tatmini hissi yaşıycam diye hayatınızı bi şirkete işgal ettirmeyin.