ya 'bu dünyaya çocuk getirmek istemiyoruuueeemmm' kafası pek bana göre değil. yaşamamızın veya evlenmiş olmamızın doğal sonucu çocuk yapmak değil evet ama yine de ben olsam bu kadar düşünmezdim eğer evliliğimde sorun yoksa. daha önemli olan kısım evlililiğin iç dinamiğidir bence.

100 yıl öncesinin Türkiyesinde büyük ihtimal hastalıktan ölürdü

200 yıl öncesinin Türkiyesinde büyük ihtimal savaşlarda ölürdü

300 yıl öncesinin Türkiyesinde isyanlar sebebiyle açlıktan ölürdü


Günümüz Türkiyesi daha iyi sanki

türkiye'de değil herhangi başka bir yerde de olsanız çocuk çok büyük sorumluluk. ruh hastası değilseniz, biraz eğitimle bolca anlayışla iyi ebeveyn olabilirsiniz, iyi ebeveyn olmak zor bir şey değil. yalnız gelecek konusu biraz sıkıntılı. şahsen hayvanlar gibi zengin değilsem, çocuğa kendim bakıp büyütecek vakti ve enerjiyi bulamayacaksam asla düşündüğüm bir şey değil. çocuğa yazık olur çünkü bence. bak bana mesela, ben yazık oldum.

10 aylık bir kızım var. eve gittiğimde dünyanın en mutlu adamı oluyorum.

savaş ortamında değiliz, o yüden günümüz türkiyesi argümanı bana mantıklı gelmiyor.

eğer maddi durumunuz da el veriyorsa bence düşünmeyin. zaten çocuk öyle ha deyince olan bir şey de değil.

Hamilelik döneminde olusan hormon dengesizligiyle anksiyete sorunları tavan yapiyor söliyim. Esinizin sagligi icin bence siz cocuk sahibi olmayin, böyle yasayıp gidin.Çokta matah bisi degil hani.

çocuk yoksa evli kalmaya gerek de yok bence manasız bir şey oluyor çocuksuz ev.bende burun kıvırrıdım çocuğa ama olunca felaket bir duygu mutluluğun en üst seviyesi gibi bir şey.hayata karşı daha bi motive olmanı sağlıyor kendini en azındna işe yarar hissediyorsun..
onun baba anne diye sana koşmasını yaşayınca..

tam olarak karariniza iliskin yorum yapamam, fazlasiyla kisisel bir durum ancak eger cocuk sahibi olmaya karar verirseniz esiniz bakimindan dogum sonrasi depresyon (postpartum) dikkat etmenizi tavsiye edebilirim. zira postpartum elbette herkeste gorulebiliyor ancak anksiyete bozuklugu rahatsizligi olan anneler o donemde ilac alamadiklari/nasil bas etmeleri gerektigini bilemedikleri icin ayri bir etkileniyorlar diye biliyorum. elbette esinize her turlu destekle asilamayacak ustesinden gelinemeyecek bir durum degil ancak siz de ona karsi ekstra dikkatli ve hassas olmayi unutmayin.

Teşekkür ederim yorumlar için.

Ama gerçekten zor bir karar..

Dünyaya getirdiğiniz çocuk hep bebek ve sizi koşulsuz şartsız seven çocuk olarak kalmıyor. Ergenlikle ve hatta daha öncesinde birey haline geliyor ve siz onlar için kusurlu ve pek de matah olmayan ebeveynler oluyorsunuz. Sorunları da çoğalıyor tabi. Bunu yönetebilmek, dengeyi kurabilmek ve iyi ebeveyn olmak gerçekten zor. Özellikle de günümüz Türkiye'sinde herkesin ruh hali bir garipken.

Ayrıca ekonomik v.b. açıdan sizin koşullarınız ne kadar iyi olursa olsun engelleyemeyeceğiniz ve çocuğun maruz kalacağı çevresel koşullar var. Bunların en başında gelen şey okul, yani eğitim. Ülkemizdeki eğitim gittikçe kalitesizleşiyor ve içi boşaltılıyor. İmam hatip liselerinin sayısındaki artış ve çoğu çocuğun oralara gitmek zorunda olması bir ipucu olabilir belki. Ayrıca genel olarak ülkenin ve dünyanın gidişatına bakacak olursak pek çok başka çevresel, politik, sosyal, ekonomik sorun da var. Ben bunların en başına, geri dönüşü neredeyse imkansız olan iklim değişimini koyardım. Çünkü bu durum gelecek nesillerin kuraklık ve susuzlukla savaşmasına neden olacak. Fantastik ama çok da imkansız olmayan bir bakış açısıyla bakıp, yarın bir gün post apokaliptik bir döneme girdiğimizi varsayarsak; kendinizi kurtarmaya çalışmak, her zaman çocuğunuzla birlikte kendinizi kurtarmaya çalışmaktan daha kolay olur ayrıca.

Daha çok şey yazarım ama bir link vereyim; ona da bir bakın isterseniz: (git: hafiye.blogspot.ro )

üç ay öncesinden beslenmenizi, uykunuzu, sigaranızı, alkolünüzü düzene koyun. eşinizde sizde.

sizin çocuk da einstein olmayıversin ne olcak. bu kadar proje gibi bakmayın şu çocuk işine.

sen yapmasan muhakkak yapacak olanlar vardır ama samimiyetle söylüyorum bu ülkede çocuk dünyaya getirmek istemem, Türkiye hiçbir zaman mükemmel bir ülke olmadı ama bizim çocukluğumuzda en azından yaşanılırdı, idare edilirdi, şimdi çekilecek dert. Doğudaki çatışmalar 30 küsür yıl sürerken kendi çocuğumu suriyelilerle başbaşa bir geleceğe, bir arap toplumuna bırakmaya gönlüm el vermez; hele kız çocuğuysa muhtemelen küçük burkaları hazırlamaya başlamak gerekecek galiba. Kızımın ğeçenin altından yiyip içmesini istemem.

Büyük ihtimalle 80'li yıllarda doğdunuz, aileniz de sizin gibi düşünse dünyaya gelmemiş olurdunuz. "Türkiye'nin hali" diye derin derin düşünmeye gerek yok, Türkiye cumhuriyeti kurulduğu günden beri hiçbir zaman güllük gülistanlık cennet vatan olmadı. Siz her şeye rağmen dünyaya gelmiş olmaktan memnunsanız çocuğunuz da öyle olacaktır.

Çocuk hayatınız boyunca yapabileceğiniz en güzel şry. Daha güzeli olması biraz zor. 19 aylık bi kızım var, akşama kadar zor bekliyorum. Onunla oyun oynamak muhtesem!

Bizimki zor bir bebekti; ilk senesinde 12 gece uykusuz bıraktı bizi. Az mı çok mu siz karar verin. Kolik denen hadiseyi dibine kadar yaşadık ve rakam bu.

Doğum oncesi toplam masraf 10 bin civarında oldu. Ozel hastane muayeneleri tahlilleri ozel hastanede dogum mobilyasi esyasi nevresimi herşey dahil. Şimdi krese gidiyor aylık toplam masrafı 1500 lira. Bunlari somut bilgi oldugu icin yaziyorum. Genelde en iyisinden yaptik her seyini, rakamlar bunlar. Dusebildigi gibi artabilir de.

Bu sene 6 kere sehir disina ciktik gezmeye. Gecen sene 2 kere deniz kenarina tatile gittik. Sosyal hayatın öldüğü falan yok istediğin yere yine gidebilirsin.

Aklına takılan bişey varsa sor biliyorsam soyleyeyim.