Uzun süreli ilişkide bir tane çektiğim fotoğraf var. Aynadan yansımamızı çekmiştim. Sonradan bakınca ben de ne hissettiğim üzerine çok düşündüm.
Çok üçüncü göz gibi bakamıyorsun çünkü sevgilini biliyorsun, tanıyorsun; kendini biliyorsun, tanıyorsun. Yani iki beden gibi değil de yine kimlik ve kişiliklerimizle, bütün gibi algılıyoruz. Bir yabancılaşma olmuyor. Sevdiğin insan olduğu için fotoğraf pornografik değil, olabildiğince erotik geliyor. Sonra görüntü de bir süre gitmiyor aklından. Bereber yapılan özel ve bulanık bir şeyin nesnelleşmesi, gerçeklemesi, netleşmesi gibi geldiğinden daha sonra daha yakın hissetmiştim ben kendimi. Tuhaf. Bir de normalde insana kendini daha çok görmek isteyecekmiş gibi geliyor ama ben çok kendime bakamadım fotoğrafta,yani bildiğim bir şeydi kendi bedenim. Erkek arkadaşım olduğundan daha etkileyici gürünüyordu. Bir süre kaldı fotoğraf. Sildim sonra.
0