Akşamları yanımda uyuduğunu görünce mutlu oluyorum ama yetişkinliğe adım atma, sorumluluklar, ortak bir dil konuşmaya çabalama gibi şeyler nedeniyle oturup ağladığım bunalım modunda gezdiğim de oldu.
Yıldızlar silinip gitti gibi hissediyorum bazen. Seviyorum, huzurlu hissediyorum. Ama sorumluluklar, ev geçindirme, gençliğin masumiyetin o ilk heyecanların yaşam akışıyla birlikte silinip gitmesi üzüyor. Çoğu seyi kafama takmayı bıraktım, kafamda kurup hayal ettiğim ideallere taķılmamaya çalısıyorum. Sağlık, huzur, bir parça sevgi ve huzur, bu kadar işte, Allaha şükür.
Evlensen de, evlenmesen de pişmanlıklar olacak, beklesen hiç evlenemezsin o rahatlığa ve başı buyrukluğa alıştığın için. Evlenmek istedigin biri varsa evlen. Birbirinizin huyuna suyuna alışacağınız ilk sene zorlu olabilir, normaldir. Kendi ailendrn kültüründen farklı biriyle daha zor olur ama üçüncü şahıslar karısmadıgı sürece yürütülür. Hayat gibi birşey işte, güldüğün zaman da olacak ağladığın zamanlar da.
0