limoncello
Sizde de var mı aynı korku? Sanki evlenince her şey bir anda değişecek, ben bir hapishaneye giricem ve ordan çıkması çok zor olacak gibi, kendimi tutsak edilecek gibi hissediyorum. Ama bir şekilde bu sağlıklı değil ve bu korkuyu aşmam lazım.Sizde de var mı evlilik korkusu? Ya da evliliğe bakış açını
Sizde de var mı aynı korku? Sanki evlenince her şey bir anda değişecek, ben bir hapishaneye giricem ve ordan çıkması çok zor olacak gibi, kendimi tutsak edilecek gibi hissediyorum. Ama bir şekilde bu sağlıklı değil ve bu korkuyu aşmam lazım.
Sizde de var mı evlilik korkusu? Ya da evliliğe bakış açınız nedir?
yaş: 34 e
Sizde de var mı evlilik korkusu? Ya da evliliğe bakış açınız nedir?
yaş: 34 e
0
bende de var o, bildiğin kalp çarpıntısı yapıyor düşününce, üzerine konuşunca filan ama zamanla kendini bu fikre alıştırınca, etrafındaki örnekler artınca azalıyor bu his. hapishane olarak düşünmedim hiç, bana sorumluluk kısmı zorlayıcı geliyor ama o da işin içine girmeden bilinemez tabii.
0
aslında olay şu;
" kontrol edebildiğin sorumluluklarına yenilerinin eklenmesi ve bunların genellikle senin yapına uymayan tiplerde olması".
1 yıldır evliyim. ilk 5-6 ay böyle hissediyorsun, sonra geçiyor. ama evlilik gerçekten farklı bir şey azizim. bazen çok gereksiz, bazen ise olmazsa olmaz geliyor. sosyal çevren aktifse böyle hissetmen normal. seçtiğin kadına da bağlı açıkçası. hobileri olmayan, kitap okumayan bir kadın seçme.
ama yaş 34 ise olay ciddileşiyor. uygun bi yaştasın ama seçeceğin kadın çok ama çok önemli.
" kontrol edebildiğin sorumluluklarına yenilerinin eklenmesi ve bunların genellikle senin yapına uymayan tiplerde olması".
1 yıldır evliyim. ilk 5-6 ay böyle hissediyorsun, sonra geçiyor. ama evlilik gerçekten farklı bir şey azizim. bazen çok gereksiz, bazen ise olmazsa olmaz geliyor. sosyal çevren aktifse böyle hissetmen normal. seçtiğin kadına da bağlı açıkçası. hobileri olmayan, kitap okumayan bir kadın seçme.
ama yaş 34 ise olay ciddileşiyor. uygun bi yaştasın ama seçeceğin kadın çok ama çok önemli.
0
evlilikten hiç korkmuyorum, evlilik öncesi prosedürlere biraz gıcık oluyorum o kadar. sağlıklı ve güzel bir ilişkiyle birlikte standart gelişen bir şey gibi evlilik, doğal bir süreç bence, çocuk mocuk yapmasan da aile oluyorsun işte. zaten kendi başına yaşamayı biliyorsan sorumlulukların ne artıyor, ne azalıyor. keyifli keyifli takılıyorsun gibi geliyor bana. niye tutsak olasın ki?
0
Sevdiğim biriyle evleneceksem korkmam. Bana göre evlilik sevdiğin biriyle dünyaları gezebilmek demek. Sevgililiğin devamı yani. Onun haricinde evlenmek için evlenmem. 23E
0
hayır yok çünkü evlenirsem kendim gibi biriyle evlenmek isterim o zamanda evlenmek dünyanın en güzel şeyi olur. kimseye gel benimle demeden sinemaya/tiyatroya/yurtiçi yurtdışı tatillere gitmek için partnerin var. aynı dili konuşup aynı şeylere güldüğün yanında hep rahat ve huzurlu olduğun hayatını paylaştığın seni seven biri hep var. ne güzel! depresyona girsen elinden tutup seni çıkartır. mutluluğunu sevincini seninle paylaşır. ne güzel!
0
Korku yok hic. Cunku erkek arkadasimla yasiyoruz ve evlilikte bu halimize + bir miktar akraba olacak. Ikimiz de akrabalara oldukca uzagiz.Anne babayi da ben artik cocuk gibi gorup idare ederim, simdiye kadar hic ailevi olaylari kisisel bir mesele olarak gormedim hic. Kimsenin cani sikilmadan kisilikten ve yasayistan cok feragat etmeden bir idareci gibi pratikte yururtmen gerekiyor iliskileri o kadar. Bir de hep diyorum evlilik devletle yaptigin anlasma gibi biraz da. Haklarin ve esinin senin hayatindaki haklariyla ilgili. Bu da bir suru isi kolaylastiriyor sevgilin resmi olarak en yakin akraban sayiliyor :) yasam islerini paylasabildikten sonra, ve sen kendinle ilgili problemlerini coktan hallettiysen, kendini taniyorsan, korkacak hicbir sey yok.
0
bu yaşa kadar bekar geçirmişsin yalnızlık koymamış, bundan sonra da etkilemez bence. zaten 20 lik hatun bulamayacağına göre kötünün iyisi öp başına koy
0
korku yok. gözümde en fazla "araç" çünkü o. "gerekiyorsa" evlenilir. o gereklilik şeysi de kişilere göre değişkendir. beni sadece işin "akraba" boyutu soğutuyor biraz. bir anda 1 kişiyle evleniyorsun ama bir sürü akraba upgrade ediyorsun. kendim gibi akrabalarını fazla umursamayan birisi olursa sevinirim evleneceğim kişinin. hani böyle bayramda bile ziyaretlerine gitmezse, bunun yükünü taşımayacak kadar. "gidilmez" ya da "gidilmemeli" demiyorum. gidilir elbette de gidilmezse yük hissi olmaz sadece. o yüzden sevgililikten çok öte görmüyorum ben evliliği. toplumun gözünde daha yasal bir sevişme hakkı veren bir şey sadece. çocuk mevzusuna hiç değinmiyorum. o opsiyonel bir durum.
0
Korkmuyorum, açıkçası evlenince değişen hayatlar bana çok inandırıcı gelmiyor. Yaşamadan bilinmez tabii ama ben 2 yıldır haftanın yarısini sevgilimle geciriyorum, evlenince de farklı olacağını düşünemiyorum.
0
Evliliği çok ciddiye almadıktan, toplumun da yönlendirmeleri vasıtasıyla alıp onu yukarılara bir yerlere koymadıktan, idealize etmedikten ve rahat olduktan sonra sorun yok bence. Bir de aileleri de işin içine, mümkün mertebe çok fazla dahil etmedikten sonra. Asıl problem çocuk bence. Esas o korkulacak bir şey; sevdiğin insanla hayat arkadaşı olmak değil.
0
Evet evlenince biçok görev geliyor, ayrıca sırf kocanın yakını diye sevmediğin zibilyon tane insana sabretmek zorunda kalıyorsun.
Kadının belki kahvaltı alışkanlığı yok, sabah kocaya kahvaltı hazırlamak zorunda. Gündüz işe gitsin, akşam yorgun eve gelsin. Belki bekar olsa, bi tost bi salata ile akşamı geçiştirecekken kocanın yemeğini yapsın. Koca napsın? Tv'nin karşısında malak gibi yatsın. Çünkü yoruldu. Ordan burdan kocanın çoraplarını toplasın, üstünü başını ütülesin, haftasonu evi temizlesin. Koca pes oynasın.
Çalışıp kazandığı para kocanın banka hesabında biriksin, harcamak için kocadan izin alsın. Üstüne bi de koca olacak kişi, başka kadınlara baksın/arzulasın.. Emeklerin mükafatı..
O kadar emeğe karşılık da, koca evliliği "mapus damı" gibi görüyor mesela.Pembe dizi izlemedigim için "mıtlı bır yıvı" bunun neresine tekabul ediyor, bilmiyorum..
Bekar olunca kendi keyfine göre yaşarken, evli olunca kocanın keyfine göre yaşamak ve kendinden vazgeçmek gerçekten korkunç.
Kadının belki kahvaltı alışkanlığı yok, sabah kocaya kahvaltı hazırlamak zorunda. Gündüz işe gitsin, akşam yorgun eve gelsin. Belki bekar olsa, bi tost bi salata ile akşamı geçiştirecekken kocanın yemeğini yapsın. Koca napsın? Tv'nin karşısında malak gibi yatsın. Çünkü yoruldu. Ordan burdan kocanın çoraplarını toplasın, üstünü başını ütülesin, haftasonu evi temizlesin. Koca pes oynasın.
Çalışıp kazandığı para kocanın banka hesabında biriksin, harcamak için kocadan izin alsın. Üstüne bi de koca olacak kişi, başka kadınlara baksın/arzulasın.. Emeklerin mükafatı..
O kadar emeğe karşılık da, koca evliliği "mapus damı" gibi görüyor mesela.Pembe dizi izlemedigim için "mıtlı bır yıvı" bunun neresine tekabul ediyor, bilmiyorum..
Bekar olunca kendi keyfine göre yaşarken, evli olunca kocanın keyfine göre yaşamak ve kendinden vazgeçmek gerçekten korkunç.
0
