Ekşi Duyuru

kaçamadım daha yaşım 26 emme ve lakin önümüzdeki 5 yıl içerisinde kendi mesleğimi icra etmem için gereken sermayedar alanlarından uzaklaşıp zanaat sahibi bir insan olmak istiyorum. bu zanaat tarım, hayvancılık, olta balıkçılığı veya ufak bir işletme şeklinde olacak sanırsam. bu alternatiflerden hangisinin benliğime daha uygun olduğunu belirlemek için de mikro düzeyde çalışmalara başladım. evde bir şeyler yetiştirme, yemek-meze yapma vs gibi uğraşlarım mevcut. bakalım ne olacak önümüzdeki yıllarda göreceğiz.

Gelecek yil bu zamanlar yapmanin hayalini kuruyorum. Belirli bi' miktar var kafamda hic de ucuk olmayan. Onu toparlarsam insallah yapacagim.

hırslı değil sizin kuşak, çünkü gerçek manada bir tehlikeyle karşı karşıya değilsiniz.

Öldürülme tehdidiniz yok, (Güneydoğu şehitler vb diyeceksin 1000 kişiyi geçmez yılda en kanlı zamanda bile) Aç kalma tehdidiniz yok, insanlık tarihinde gıdanın en bol ve ucuz olduğu devirde yaşıyoruz. Soğukta ölme tehdidi yok, en kötü koşulda bile aileler çocuklarına bakıyor evden atmıyor.

NE yani 1200lü yıllarda yaşayan bir köylü tarlasına aşık mıydı= veya 1800lerde günde 18 saat çalışan sanayi işçisi çok mu mutluydu?

İşi gücü bırakıp kaçmak çok afedersin göt ister. TOnla arkadaşım her hafta bahseder ama şu ana dek taşaklı bir şekilde işi gücü bırakıp doğaya geri dönen tek bir çift gördüm, onlarda zaten facebook fenomeni, haber filan oldular ama anca o ikisi var.

hayat cesaret ister, yapabilirsen yaparsın, becerirsen kral olursun. Olmazsa düz hayata ve şikayete devam.

90'lıyım. 7 göbek İstanbul'luyum. Başka şehir bilmezdim. Çift lisans bitirdim. Okul hayatım her zaman mükemmel oldu. İki yabancı dil biliyorum. Üniversite boyunca çalıştım. Üniversitenin hemen ardından da gerçek iş hayatına atıldım. Bi 3 yıl da öyle çalıştım. Oldukça parlak bir profil çiziyordum kurumsal hayatta ancak istediğimin bu olmadığını farketmem çok uzun sürmedi. Bu sebeple geçtiğimiz ay her şeyi bırakıp, tası tarağı toplayıp küçük bir şehre yerleştim. Şimdi arkadaşlarımızla bi cafe işletiyoruz. Ev-iş arası 3 dakika. Bi de minik bi motor aldık. Şimdilik her şey güzel, gökyüzü mavi ve ben mutluyum.

Karnımı doyurmak ve temiz hava almak dışında bu hayattan gerçekten fazla bir beklentim yok. Ancak bizim nesil hırssız olduğu kadar da maymun iştahlı. Eğer, istediğinin bu olduğuna eminsen ve imkanın varsa denemeden ölme derim. Güç seninle olsun!

kimden nereye kaçıyorsun diye de soruları devam ettirmek lazım o zaman. edecekler çünkü. nereye gidersen git kendinle gidiyorsun. tamam çok matah bir hayat yaşamıyoruz da hayatında ilgini çeken bir uğraşın yoksa işten kaçsan ne olacak? ha uğraşların var, hobin var, fikrin var da işten dolayı yapamıyorsan (ki bu bence genellikle bahane) o zaman bunu düşünebilirsin.

basit mevzular var. ihtiyaçlarımız için çalışıyoruz. bizden öncekiler evet bir işe daha çok saygı duyuyorlardı çünkü onlar için barınmak, aç olmamak vs vs gibi en temek ihtiyaçlar gerçekten lükstü. tatil dünyanın en zengin insanlarını yaptığı bir şeydi benim çocukluğumda bile, ki yaşım 30 benim de.

şimdi sen de ihtiyaçların için çalışıyorsun ama eskisi kadar hayati ihtiyaçlarımız yok bizim. çok iyi olmasa da barınma/eğitim/sağlık/yeme içme gibi temel ihtiyaçlarımızı karşılayabiliyoruz. fazlası ne olabilir? işte fazlası sensin. isteklerin yani. gezmek tozmak olabilir, keman olabilir, heykel olabilir, çapkınlık olabilir, birine bakma yükümlülüğü olabilir, sosysal projeler olabilir, politika olabilir, akademik kariyer olabilir vs vs vs.

arazi alıp işlesen dünyanda bir anda in to the wild'ın müzikleri mi çalacak sanıyorsun? bu şehirlilerdeki kaçıp gitme tribine bayılıyorum. 18 yaşıma kadar köyde yaşadım ben. gidin kalın bakalım bir anadolu köyünde 10 gün kalabiliyor musunuz. bir çoğu ahlaksız, cimri kokuşmuş insanlar. her pislik döner ama toplumda mide bulandırıcı bir ahlakçılık var.

kendi kendime heyecanlandım biraz kusura bakma:) ama değiştireceksen şimdiden değiştireceksin işte, ona göre planını hazırlığını yapıp, "gerçekten" ama gerçekten istediğin şeyi yapacaksın. kişisel gelişim nasıl bir ezber dayatmaysa, işi gücü bırakıp köye yerleşmek de aynı derecede ezber.

dedigini yaptim kactim avustralyaya yerlestim.

Büyük şehirlere alıştıktan sonra Anadolu'nun ücra bi köşesinde kendine yeni bi hayat kurmak çok zor ama ben insanların bu konuda desteklenmesi gerektiğini dusunuyorum. Hatta keşke buna yönelik bi devlet politikası olsa. Mesela 40 yasin altındaki aktif çalışan nüfus büyük şehirlerden göç konusunda teşvik edilse. İş, kalacak yer, kredi falan saglansa. Ne bileyim. Hem bu insanlar gittikleri yerlerin gelişimine, kalkınmasına katkı sağlar hem buyuksehirlerdeki yaşam şartları iyileştirilir, trafikten sağlık sistemine birçok sorun çözülür hem de insanlar daha kaliteli, mutlu yaşarlar. Bilmiyorum, belki çok afaki konuştum ama bence, cidden İstanbul gibi büyük şehirleri terketmeliyiz.

Kaçanlar burada
www.hayalimbiciftlik.com

şöyle ki evet çevremde böyle insanlar var. ama geriye dönmek istediklerinde bir dayanak var. örneğin ücretsiz izin alıyorlar devlet memuruysa ve 1 yıl sona geri dönebilirim kafası var. ya da ailesi bir ev vermiş, hiçbir şey olmadı kira param var diyo. ya da biliyor ki eninde sonunda bir gün miras kalacak. hiç yaşlandığımda ne yapacağımı o zaman gelince düşünürüm diye düşünen bir insan görmedim. yaa ne kadar rahat adam dediğim insanlarla yakın arkadaş olunca aslında güvendiği bir şeylerin olduğunu anlıyorum.

ayrıca bizim kuşağın kraldan çok kralcı olmaması hoşuma gidiyor.

olay biraz kiymet bilmekle alakali. su anki nesil kiymet bilmiyo. cunku her sey cok kolay elde ediliyor. cep telefonunun olmadigi 25 sene oncesini dusunsenize, sevgililer falan nasil haberlesip bulusuyordu? ugur melekenin de bununla ilgili bir yazisi vardi yanlis hatirlamiyorsam. babamin yasadiklarina bakiyorum mesela bir de kendiminkine. babam gaz lambasiyla ders calisirken, ben sinav sorularini googlea yazip muhtemelen cevabi anlamadan dersi geciyorum. yani olay bence zorluk gormedigimiz icin elde ettiklerimizin degerini anlamiyoruz, kiymet veremiyoruz.

he senin durumunda ne olur mesela, baska ulkelere gidebilirsin mesela, 1 sene bir ulkede 1 sene baska bir ulkede vs yasayabilirsin. illa daga cikacasin diye bir sey yok.

arazi işi plaza işinden daha zor
hem fabrikatör hem çiftçi kızıyım

olum var ya çok yakınım şu anda bu hayale, bir kaç parametre var onları kotarsam cennet gibi bi halde yaşıycam ama hem zaman hem emek gerekli.

1. si işimi daha hacimli bir hale getirmeliyim (çeviri)

2. si (opsiyonel) memur olup ailemin kırsaldaki evinde yaşama olasılığım var.


ama dediğim gibi hem emek hem zaman. para değil. şükür para var. b.k gibi (qızlar selam)

_MErhaba anonymice bey nasılsınız?
_meeee ...baaaaaa...meeeee
_anonymice bey? merhaba
_gulüm yannıs geldin sen.


kısaca yapmacıklıktan uzak... sinir stresten uzak... b.k beyinli patrondan uzak bir yer hayalim. şansım yaver giderse gerçekleştirecceğim inşallah.

@la noix arti 1
arazi, tarim, ciftlik isleri hakikaten filmlerdeki gibi kolay degil. cocuk bakmak gibi dusun. onlarca inege bakiyorsun, sabahtan aksama kadar beslemek zorunda oldugun, asisiydi, pisliklerinin temizlenmesiydi, sagilmasiydi, satilmasiydi vs derken hayatin onlar oluyor. kuzenim hayvancilik yapan esinden bu yuzden bosandi, adam hayvanlardan kafasini kaldiramiyordu ki esiyle ilgilensin.

@ cilekli krep arti 1
ben de tezek gibi avustralyaya gittim ama benim durum daha net degil, kalici da olmayabilirim. neden cunku kaybedecek bir seyim yok. donersem isim garanti, fena da bir is degil, miras vs durumlari da var. o yuzden kisiden kisiye de cok degisiyor.

22 yasinda mühendislik okuyorum.

hayalim 40indan sonra yaylaya cikip, odun kesip soba yakmak, birkac meyve agaci, sebze yetistirip coban köpegim, kümes hayvanlarimla takilmak. sevgilim haric insanlarla iletisime gecmemek, internet haricinde ben istemedikce kimsenin bana ulasamamasi. ahsap atölyesi kurmak bahcenin bir kenarina, kuyu, solar panel vs ile ugrasip kendi kendine yeten, ufak bir yer. söyle kendi yaptigin cardagin kenarinda oturup varendadan uyaklarini sarkitmak, ava cikmak, hikelara cikip dönmemek, civardaki dereye, göle girmek soguk soguk. daglarin manzarasi, sabah ayazi, kus sesleri, bir de pikap alacaksin, odunlari tasimaya, kasaba merkezinden yiyecek icecek ihtiyacini arada bir halletmeye. belki diresta gibi bir youtube kanali kurar, ya da peterin dip it kanali gibi bir yan hobi gelistiririm. ya da ne bileyim, ufak bir lathe alirim atölyeye, ufak heykel falan yontarim. resim cizerim. kafa dinlerim ya.

bu motivasyonum. muhtemelen yalan olacak, muhtemelen kendi kendime bunlari yapabilecek enerjimin oldugu yaslarda, bunu yapacak param, stabil bir hayatim olmayacak. dünya degisecek, ekonomik parametreler zart zurt.

ama beni oraya gömün.

duyuru, vasiyetimdir.

İnsan faktörünün olduğu her yerde mutsuzluk olacaktır, az olacaktır çok olacaktır ama illaki olacaktır ve o can sıkılacaktır. her türlü pislik rekabet cahillik her yerde var.

Dahili meddah biraz anlatmaya çalışmış, köyde doğmuş büyümüş birisiyim. Yani eken biçen bir ailenin çocuğu olarak.. çıldırdığım zamanlar çok oldu o insanlar yüzünden. şimdi aynı sıkıntıyı kocaman şirkette çalışan insanlar yaşatıyor. Yani bu işin sonu yok. Önemli olan minimize etmek, şartları olabildiğince iyi hale getirmek... güzel bir hayat dilerim.

plaza yasamina alternatif niye hep ciflik yasantisi goruluyo ki? bir suru alternatif yasam tarzi var. mark wahlberg'in sniper filmini izleyip etkilenmeyen var mi? o da bi tarz, illa köyde bahce bostan isleriyle ugrasmak gerekmiyor. onu isteyene de saygi duyarim da gercekten sıkıcı be.

baska bir alternatif (bkz: esteban vihaio) tipi hayat tarzi olabilir. dogu avrupa'da kebabci acmak olabilir. avustralya'da elma toplamak olabilir. sirt cantasiyla hostellerde kala kala dunyayi gezmek olabilir. ki bu bu bati avrupa kulturunde cok yaygindir(lise ya da uni mezuniyetinden sonra). ne bileyim, sinirsiz alternatif var. ama bunu masa basindan bulmak da zor gibi. insanlar gercekten napmak istediklerine karar vermek icin yola cikiyolar iste sirt cantasini alip. cekilecek cile mi dersen bence degil.

ben bi sahil kentinde yasamak isterdim.