İspanyol sineması çok ilginç. Bir yandan Türkiye'deki gibi Hollywood'dan aparma senaryolu filmler varken bir yandan, bir yandan da Almodovar gibi özgün yetenekler var. En çok Iciar Bollain'i seviyorum.
Bir ara Danimarka filmlerinden izliyordum ama festivalde "Antidepresan Kuşağı"nda 3 tane Danimarka filmi izlemiştim. İki filmden ağlaya ağlaya, bir filmden de "Hayat ne kadar boş" diye karamsar bir şekilde çıktım. Filmin biri çok feci bir intihar ile başladı zaten. Sonradan şans verip bir iki film daha izledim, bana uygun olmadığına karar verdim.
0