Ekşi Duyuru

2008 Yılında kaybettiğiniz 6 yıllık sevgilinizin aradan geçen onca zamana rağmen hala kabus olabiliyor olması.. ne yapmak gerek arkadaşlar? Kaza anını mütamadiyen yaşamak rüyalarınızda.. 24 yaşındaydım o kaza olduğunda ve sonrasında hayatımı bir kenara atıp hiç ettim. tekrardan başlamaya çalıştıkça dibe vurdum..ne dostlarım dediklerim kaldı yanımda ne arkadaşlar..tek başıma ilaç kullanmadan doktor görmeden aşmaya çalıştım hep..uzun süre kendi akrabalarımı bile görmedim aramadım sormadım..kapattıkça kapattım kendimi..yalnızlığa o kadar alışmışım ki artık mahalleden arkadaşlar geldiklerinde 1 saat bilemedin 2 saat sonra bunalmaya başlıyorum.. yalnızlığa kaçıyorum hep..tar,h tekerrürden ibaret derler ya birini sevmeye korktuğumdan değil sevdiklerimde oldu ama duvarı aşamadım bir türlü..ya yine ölüm gelirse diye. illaki öleceğiz bu hayatın sonu var illaki..ben kazayı gözlerimle gördüğüm orda olduğum ama çaresiz kaldığım içinmidir sizce?
o arkadaşlarının yanına gidicekti ben işe gidicektim.o arkadaşlarının yanına gidemedi ben işe gidemedim. onu dinleyip servise binmek için arkamı döndüm bir kaç metre uzaklaştıktan sonra sağlam bir fren sesi ile hayatımın bitiş düdüğü çaldı sanki..hali ile kızın aileside bende kendimi çok suçladım bu konuda.Konya ya gitti ben hiç gitmedim olurya kendimi gömerim oraya diye belkide.hayat mı beni yaşıyor benmi hayatı yaşıyorum bilemiyorum açıkçası.
hiç bir şey yapasım gelmiyor.. çalışıyordum işide bıraktım bi süredirde boşluktayım açıkçası.arabaların o ani fren sesleri bazen çığlık gibi geliyor bana..
yaş 32 erkek kişisi..yoksa geçmişe çok mu saplanmışımda çıkamıyorum bu korkulardan..

Herkese Hayırlı Cumalar..ALLAH kimseye yaşatmasın böyle bir an böyle bir gün...