Ben bekarım ama şunu diyebilirim. kadin ve erkek biraz akıllarini kullanabililerse bir birilerinin doktoru da olabilirler.
evlilik degildir insani yaşlandiran. manevi eksiklik, maddi yoğunluk, geçim icin her seyi para odaklı görmek ve bunun icin harcanan insanüstü çaba (kanaatsizlik) vb. bir çok neden insanı yaşlandırır.
Bekarlık, kısa vadede insanı genç tutan bir unsur olarak görülse de uzun vadede toplumu yaşlandırır.

bence böyle değil. insanlar zaman geçtiği için yaşlanıyor, evlilikle alakası yok.
ama bu dediğim normal insanlar için. bazıları böyle çok hanım hanımcık oluyor ay artık ben evliyim hareketlerime dikkat ediyim daha ağırbaşlı olayım diyorlar. onlar zaten kategori dışı

Cicim ayları ve cicim olmayan aylar diye ayırıyorum o kısmı. Cicim aylarında birlikte çok yemek yeniyor, iki taraf da aşkını en iyi şekilde beslemek istiyor ve birlikte kilo alıyorlar, sonra "Amanın, ne olduk biz" deyip dikkat etmeye başlıyorlar. Bir "yeni evli kilosu" oluyor. İlk başta özene bezene, heyecanla, görkemle kurulan sofralar sonradan "Bu akşam ne yiyeceğiz"e, "Akşama ne var"a dönmeye başlıyor.

Cicim ayı kısmı geçtiğinde de (ya da bir 5-10 yıl devrildiğinde) değişim biraz evliliğe bağlı. Eğer çiftler çok da uyumlu değilse, birbirlerinin ömründen yemeye başlıyorlar. Bir taraf daha baskın, diğer taraf daha çekingen olabiliyor ya da bir taraf kendini yırtarken diğer taraf umursamaz olabiliyor, sakin kalabiliyor. Ezilen veya yırtınan taraf daha çabuk yaşlanıp hastalanıyor, erken ölüyor. Bu bazen psikolojik şiddet gören kadın tarafı bazen dırdır altında sinen erkek tarafı olabiliyor. Zaten onlar da erken yaşlarda kanserden, kalpten gidiyorlar. Buna kendimce "yasal yollardan eşinin katili olma" diyorum. Bir taraf neşeli ve genç görünüyor ve diğer taraf sessiz ve çökmüşse, orada bir yasal katillik olduğuna inanıyorum. Neyseki boşanma oranlarının artmasıyla, artık bu çiftlerin sayısı azaldı, millet birbirine katlanmak zorunda kalmıyor. Annelerimizin, babalarımızın neslinde daha yaygın bu evlilikler. Bazen huzursuz evin içinde iki taraf da birbirini yiyerek, genetik yapılarının ve zamanlarının ötesinde erken yaşlanabiliyorlar.

Çiftler uyumluysa, birbirlerine ömür katıyorlar. İki taraf da neşeli ve genç kalabiliyor. Genç çiftlerde daha çok görüyorum bunlardan. Biraz daha uzun süre genç görünümlü olabiliyorlar.

Doğumla anneler birkaç yaş yaşlanıyorlar genelde. Çocuk bakmanın getirdiği sorumluluk ve yorgunluk yüze oturuyor ama daha sonra toparlanabiliyorlar kendilerine bakmak isterlerse.

sta güzel açıklamış, en temel bilgi konusunda kendini geliştirmelisin öncelikle, mesela yıllar geçtikçe buruşuyoruz, göbeğimiz çıkabiliyor, eskisi kadar çevik olmuyoruz vs.

1990'da bisikletini vermedi diye komşu çocuğunu dövdükten sonra kapıdaki hanımeli çiçeğinden bal yiyen çocukken şimdi 31 yaşında girecek hafiften göbekli ama eskisinden daha yakışıklı bir adamım, evlenmek üzereyim, ama hepimizin sonunda gasilhane, pamuk ve toprak trio'su var, fazla şey yapmamak lazım.

evliliğin sorumluluk ve ilişki yükü ağır olduğu için yol açtığı stres ve gerektirdiği fizikî eforun muhakkak bir amortisman bedeli vardır. lâkin yalnızlığın, ailesizliğin zamanla yani yaş ilerledikçe hem fiziksel hem ruhsal tahribatının daha fazla olacağını kanaatindeyim. ilaveten genetik ve yaşama tarzının bu konuda başat aktörlerden olduğunu unutmamak lazım.

bir kere nasil her insan bir degilse her evlilik de bir degil. ben hayatimdaki en dogru kararlardan biri olarak hayat arkadasi secimimi goruyorum, yani bu kadar denk gelir bu soru ama daha bu sabah nasil bu insan beni kendimden iyi tanir diye dusunuyordum cunku ben bile ne istedigime, neye ihtiyacim olduguna emin degilken senin ihtiyacini hissedip yapan bir insan evladi var hayatinda, insan baska ne ister? yani bu bahsettigim olay da kendi kanimdan olan aile bireylerinin bile ayni onguruyu gosterememesi bence olayi ozetliyor. bence olay dogru insanlarin birbirini bulmasinda bitiyor, dogru insanla bu yola girildiginde zor olan hicbirsey yok, hayat eskisinden daha kolay, daha huzurlu, daha heyecanli. hem beraber gulebildiginiz, hem hep opmek istediginiz, hem derdinizi tasanizi paylastiginiz bir insan var yani yani basinizda, bu durum sizi nasil yaslandirabilir ki? zaten istatiksel olarak evlilik omur uzatiyor, ben sadece kendi deneyimimle bu bilgiyi pekistiriyorum. hayatlarindaki her kararlari soru isareti olan insanlar icin tabiiki evlilik karari verdigi kisi ve bu kuruma dair deneyimi de soru isaretleriyle doludur. boyle vakalarin kurban rolune kanmayiniz, bazi insanlar sadece zeki degil ve zaten urememeliler, henuz boyle bir sistem olmadigi icin dusunmeden evlenip, mutsuz bir hayat surup, baskalarini da dertleriyle mutsuz edip onlara yuk olup, bir de ustune kendi kotu evliliginin urunu hilkat garibesi cocuklar yetistiriyorlar.

evlilik standart bi surec degil, siz ve evlendiginiz kisi nasilsa, evlilik de oyle oluyor. evlendikten sonra dunyayi gezen de var, dizi manyagi olan da...

@babilbalığı, istisnalar değiştirmiyor geneli. çoğu kişi gözlemlediğim kadarıyla eski yaşantısına devam edemiyor. Para varsa başka olabilir tabi ama bu da istisna olur. Velhasıl evlenildiğinde hayata eklenti o kadar fazla oluyor olmalı ki hiçbir seye vakit kalmıyor olsun. bekarlık sultanlıktır lafı bundan mı çıktı ki?

evliyim bence gerçekten öyle. hem yıllar hem artan sorumluluklar insanları maddi manevi yıpratıyor malesef. çevremdeki 10 çiftten 9 u öyle. yaşlanmayanlar istisna.

Bilmiyorum. Ben gördüğümu, başımdan geçeni söylüyorum. Evlenmeden önce neysen evlendikten sonra da osun. Her gün evde oturup dizi ezberlemek de, eşinle gezip tozmak da senin elinde. Bizim öyle fazla bi kazancımız yok, bebek de var. Ama bunların hiçbiri sinemaya tiyatroya operaya haftasonu gezmeye de yazın hunharca tatil yapmaya da (erkek tarafı olarak) arkadaşlarla akşam içmesine de engel değil.

Çevremde iki türlü yaşayan da var. Evlilik bir karşı cins, bir de ev demek. Gerisi opsiyonel.

hormonlaaar...