anonymice
şu filmi : http://www.izlemeyedeger.com/silver-linings-playbook.html izlerken gözlemlediğim kadarıyla pek eğlenceli bişi diil, jimi hendrix'in manic depression'u gibi şiirsel bişi de diil.Bunla yaşayanlar nasıl yaşıyor ya?
şu filmi : www.izlemeyedeger.com izlerken gözlemlediğim kadarıyla pek eğlenceli bişi diil, jimi hendrix'in manic depression'u gibi şiirsel bişi de diil.
Bunla yaşayanlar nasıl yaşıyor ya?
Bunla yaşayanlar nasıl yaşıyor ya?
0
Almanyada tanıştığım bir kız vardı, ilk tanıştığımızda sabah akşam arayıp birşeyler yapalım diye darlıyordu, iş çıkışı yorgunluğuyla yemek hazırlayıp gece 5e kadar içip muhabbet edip doğru düzgün dinlenmeden işe geliyordu, sonra haftasonu arabasıyla biyerlere gidiyorduk falan. sonra bipolar olduğunu söyledi, yakında depresif dönemim gelicek diye uyardı, ama bu kadar büyük bi değişiklik olacağını tahmin etmiyordum, kız resmen yerçekimi 5 katına çıkmış gibi ağırlaştı, işe gidemiyordu, raporu olduğundan neyseki iş konusunda sorun yaşamıyordu ama türkiyede biri bu hastalıkla nası başa çıkar bilemiyorum. ben daha çok duygusal dalgalanma tarzı birşey sanıyordum ama resmen 6 uyumayıp 6 ay yatakta kalıyordu falan. çok zor.
0
eğitim sistemi süper ötesi olduğundan lise, üniversite okurken sorun olmuyor tr'de. sonrasında -özellikle özel sektörde- iş bulamıyorlar. ailelerinin ekonomik durumlarına ve mahalle baskısına göre bi kere evlenip boşanıyorlar. tedavi görürlerse akademik ortamlarda dişleri dökülene kadar takılabilirler, yine eğitim sistemi süper ötesi olduğundan. ama hiçbir zaman -cosby show'daki gibi- normal bir hayat süremiyorlar.
0
arkadaşım çırılçıplak ege taraflarında ormanda yaşamak istemişti, susuzluktan ölmeden önce bir bota el sallayarak kurtulmuştu. o kadar diyeyyim sana. şimdi ilaç etkisinde ve utanmadan anlatabiliyor bunları.
0
Birçok yazar, şair,özellikle ressamın, bu hastalık sebebiyle en verimli dönemlerini geçirdikleri düşünülüyor. Ben de lisansın son senesinde bir arkadaşımda olduğunu öğrendiğimizde incelemeye başlamıştım. Bir gün final öncesi arkadaşlarım beni çalıştırırken o kadar hızlı konuşuyordu ki farkedilmeyecek gibi değildi. Ondan birkaç gün sonra başka bir dersin finali vardı. Sabah o kadar ağlıyordu ki hayatımda böyle bir şey görmemiştim. Ondan sonra öğrendik zaten hastalığını. Hemen ailesi çağırıldı hastaneye yatırıldı. Ama son dönemlerde sürekli tuhaf konuşmalar yapıyordu arkadaşları hakkında daha öncesinde görmediğimiz şekilde davranıyordu özel hayatında. Böyleyken böyle. Umarım şimdi daha iyidir ama bu hastalık önce aile sonra onunla birlikte hayatını geçireceği herkesi etkiliyor o yüzden pek de eğlenceli olduğu söylenemez bence.
0
