Eylül ayında teyzemde çıktı 4. evre, kemiklere sıçramış.
Öncelikle internetten okuyup okuyup kendini perişan etme, ben yaptım. 2 gün aralıksız başka hiç bir şey yapmadan okuyup ağladım. Farklı şehirde olunca doğru dürüst bilgi de alamadım, neler neler canlandı, ne haldeydi benim zihnimde teyzem. 2 gün sonra annemle konuştuk "manyak mısın be sakin ol her şey yolunda" dedi. Doktoru çok yapıcı bir kadın, hasta-doktor ilişkisi önemli bu süreçte. Evre mevre takılmıyoruz tedaviye başlıyoruz, yapılması gerekenler belli deyip kemoterapiye başladılar. Haftada 1 kere olmak üzere 12 kur aldı, bu arada annem hep yanındaydı. Ne yediğini, ne içtiğini, ne kadar hareket ettiğini, kan değerlerini en baba hemşireye taş çıkartarak takip etti. Kemoterapinin tamamlanmasından 2 hafta sonra pet çekildi. Kemiklerdeki kanser %80 gerilemiş, memedeki kitle de 6cm'den 1cm'e ufalmış. Bundan 5 ay önce "Ameliyat mümkün değil, önce biraz ufaltmayı, temizlemeyi deneyeceğiz" denirken şu anda "Ameliyat gerekli olmayabilir, önce 2. peti bekleyelim" aşamasına geldik.
Sakin ol en iyisini düşün, şu an belli bile değilken sonuç olumsuz bile çıksa senin moralini çok çok yüksek tutman gerekiyor ki ona da güç verebilesin. Ben şahsen teyzeme maymunluk yapmayı bırakmıyorum. Birlikte gülüyoruz hastalığa. Radara takıldı, atlatıp tam gaz devam edecek sonuçta yaşamaya :)
0