[]
Psikolojik Destek Arayışları
İyi pazarlar güzel insanlar..
Ben 17 yaşında hayata adımlarını sağlam atma girişiminde olan bir gencim...
Tüm türk gençliğinin geçtiği bu yoldan bende geçme aşamasındayım deneyimin adı öss..
Yavaş yavaş hislerimi içinde bulunduğum psikolojik durumu sizlere anlatmaya ve yardım istemeye çalışacağım şuanda türkiye içerisinde yerinin iyi olduğuna emin olduğum bir anadolu öğretmen lisesinde okuyorum ve öss hazırlıklarım içerisinde boğulma noktasına geldim.Yaz başından bu güne kadar yaptığım hiç bir plan olmadı, tutmadı ve yeni planlar yapmakta güçlük çekiyorum beynim bana oyun oynarcasına yoruyo bedenimi açıkcası bilmiyorum ve sadece bu yoldan geçmiş olan sizlerden kendim için özenli cümleler olmasalar bile hislerinizi paylaşmanızı rica ediyorum.
Liselere giriş sınavında gayet iyi bir başarı göstermiş bir insandım lise hayatımda o kadar kötü bir şekilde geçmedi fakat şuanda girdiğim 3 denemedede 500 kişilik bir toplulukta 60-70-90'larda seyir eylemekteyim bu deneme sınavlarına göre sınıf belirlendiğinden dolayı kendimi bulunmak istediğim ortama ve hocalara bir türlü sokamadım.Psikolojim bozuldu. Örnek veriyorum şuanda okulda ki bütün arkadaşlarım 1. derece bir sınıftayken ben 3. derece bir sınıftayım bana acır gibi baktıklarını düşünmeye başladım yapamadıklarını soruları bile bana sormaktan kaçınır gibi davranıyolar kısacası adam gibi bi değerim bile kalmadı sanki..
Eminim şuanda içinde bulunduğum duruma bazılarınız hafif hafif gülümseyerek hayatta insanların ne dertleri var sen nelerle uğraşıp canını sıkıyosun diyebilirsiniz haklısınızda eski ben olsam kendime aynı şeyleri söylerdim fakat gururum incindi sanırım önemli olan denemelerde değil giriceğim ygs ve lys sınavları fakat şuanda bu moral bozukluğu motivasyon eksikliğiyle dersleride bırakmış durumdayım eski azmimi şevkimide yitirdim yazdıklarımı bu noktaya kadar okuduysanız eğer şunu bilmenizi isterim ki hayata karşı şükranını her zaman sunmuş bir insanım ben fakat şuanda napmam gerek içinde bulunduğum bu durumdan nasıl kurtulmalıyım bilmiyorum lütfen tecrübelerinizi benimle paylaşın..
Ben 17 yaşında hayata adımlarını sağlam atma girişiminde olan bir gencim...
Tüm türk gençliğinin geçtiği bu yoldan bende geçme aşamasındayım deneyimin adı öss..
Yavaş yavaş hislerimi içinde bulunduğum psikolojik durumu sizlere anlatmaya ve yardım istemeye çalışacağım şuanda türkiye içerisinde yerinin iyi olduğuna emin olduğum bir anadolu öğretmen lisesinde okuyorum ve öss hazırlıklarım içerisinde boğulma noktasına geldim.Yaz başından bu güne kadar yaptığım hiç bir plan olmadı, tutmadı ve yeni planlar yapmakta güçlük çekiyorum beynim bana oyun oynarcasına yoruyo bedenimi açıkcası bilmiyorum ve sadece bu yoldan geçmiş olan sizlerden kendim için özenli cümleler olmasalar bile hislerinizi paylaşmanızı rica ediyorum.
Liselere giriş sınavında gayet iyi bir başarı göstermiş bir insandım lise hayatımda o kadar kötü bir şekilde geçmedi fakat şuanda girdiğim 3 denemedede 500 kişilik bir toplulukta 60-70-90'larda seyir eylemekteyim bu deneme sınavlarına göre sınıf belirlendiğinden dolayı kendimi bulunmak istediğim ortama ve hocalara bir türlü sokamadım.Psikolojim bozuldu. Örnek veriyorum şuanda okulda ki bütün arkadaşlarım 1. derece bir sınıftayken ben 3. derece bir sınıftayım bana acır gibi baktıklarını düşünmeye başladım yapamadıklarını soruları bile bana sormaktan kaçınır gibi davranıyolar kısacası adam gibi bi değerim bile kalmadı sanki..
Eminim şuanda içinde bulunduğum duruma bazılarınız hafif hafif gülümseyerek hayatta insanların ne dertleri var sen nelerle uğraşıp canını sıkıyosun diyebilirsiniz haklısınızda eski ben olsam kendime aynı şeyleri söylerdim fakat gururum incindi sanırım önemli olan denemelerde değil giriceğim ygs ve lys sınavları fakat şuanda bu moral bozukluğu motivasyon eksikliğiyle dersleride bırakmış durumdayım eski azmimi şevkimide yitirdim yazdıklarımı bu noktaya kadar okuduysanız eğer şunu bilmenizi isterim ki hayata karşı şükranını her zaman sunmuş bir insanım ben fakat şuanda napmam gerek içinde bulunduğum bu durumdan nasıl kurtulmalıyım bilmiyorum lütfen tecrübelerinizi benimle paylaşın..
varsa okulundaki bir rehber hocaya bu konuyu danışabilirsin.
rahat ol kimsenin ne düşündüğü pek önemli değil, kendi hayatını sen yaşayacaksın onlar değil.
şu andan sonra değiştirme şansın yok ise, yapabileceğin birşey yok ise bu durumun geçici olduğunu en kısa zamanda kabullen ve yapman gerekenlere odaklan.
tavrından anladığım kadarıyla zaten herşeyin farkındasın. herşeyin farkında olan insan uzaktan yardım etmek zordur. fark etmemiş olsan mesela burdan birisi sana yol gösterebilir öremediğin bir noktayı işaret edebilir. ama şu anda kimse seni buradan ikna edemez veya düşüncelerini değiştiremez.
bu konuda dışarıdan yardım beklemek aslında bir kaçış olabilir. zaten ne yapman gerektiğinin farkındasındır ama yapmak istemiyosundur, zor geliyodur mesela o zaman kaçış için herşeyi denersin. ama bunu yapma.
son olarak seni kurtaracak sihirli bi değnek veya söz yok. bunu en kısa zamanda anlayıp kabullenip kafanı toplaman ve yoluna devam etmen gerektiğini görmelisin.
rahat ol kimsenin ne düşündüğü pek önemli değil, kendi hayatını sen yaşayacaksın onlar değil.
şu andan sonra değiştirme şansın yok ise, yapabileceğin birşey yok ise bu durumun geçici olduğunu en kısa zamanda kabullen ve yapman gerekenlere odaklan.
tavrından anladığım kadarıyla zaten herşeyin farkındasın. herşeyin farkında olan insan uzaktan yardım etmek zordur. fark etmemiş olsan mesela burdan birisi sana yol gösterebilir öremediğin bir noktayı işaret edebilir. ama şu anda kimse seni buradan ikna edemez veya düşüncelerini değiştiremez.
bu konuda dışarıdan yardım beklemek aslında bir kaçış olabilir. zaten ne yapman gerektiğinin farkındasındır ama yapmak istemiyosundur, zor geliyodur mesela o zaman kaçış için herşeyi denersin. ama bunu yapma.
son olarak seni kurtaracak sihirli bi değnek veya söz yok. bunu en kısa zamanda anlayıp kabullenip kafanı toplaman ve yoluna devam etmen gerektiğini görmelisin.
- orpheus
(25.10.09 15:12:06)
10 sınıflı bir dersanede 8. sınıftaydım. bütün arkadaşlarım 1 ya da 2'deydi. hocalarım kaliteli değildi vs. bir sınav sonra 2. sınıfa çıktım, bir dahakine 1'deydim. kendi senemin öss 1. falan arkadaşımdı. hatta sonlara doğru kapışmaya başlamıştık (o hep geçiyordu tabi eheh) sonra da öss'de en yüksek puanla öğrenci alan okullardan birini kazandım. sonuç olarak şu anki sınıfının hiçbir önemi yok. bu arada türkiye 20.si de 5. sınıftan çıktı yani senenin sonunda kaçıncı sınıfta olduğun bile belirleyici olmaz bazen.
- dark horse (25.10.09 16:05:25)
"bana acır gibi baktıklarını düşünmeye başladım "
"adam gibi bi değerim bile kalmadı sanki.."
25 kişilik sınıfta tek dersaneye gitmeyendim millet bana vebalı gibi bakıyordu bırak soru sormayı ben sorduğumda takmıyorlardı bi yere gelemez geleceğin işçisi gözüyke bakıyolardı, hocaların garip garip soruları vardı vs.
sonuçta çoğunu geçtim öss de, insanın değerini a5 kağıdı üzerinde ki rakamlar belirleyemez ki.
"adam gibi bi değerim bile kalmadı sanki.."
25 kişilik sınıfta tek dersaneye gitmeyendim millet bana vebalı gibi bakıyordu bırak soru sormayı ben sorduğumda takmıyorlardı bi yere gelemez geleceğin işçisi gözüyke bakıyolardı, hocaların garip garip soruları vardı vs.
sonuçta çoğunu geçtim öss de, insanın değerini a5 kağıdı üzerinde ki rakamlar belirleyemez ki.
- tyrarcx (25.10.09 16:59:25 ~ 17:01:00)
önemli olan bu olumsuzlukları avantaja çevirmek değil mi?
hırs aslında o kadar da kötü birşey değildir.
zamanını endişelenmeye ayıracakğına, kaç tane soru çözersin, henüz başı öss nin.
konu çalış, üstüne test çöz, madem kapasiten var, lise sınavında göstermişsin potansiyelini,
endişelenerek harcama zamanını ve kendini.
lütfen.
hırs aslında o kadar da kötü birşey değildir.
zamanını endişelenmeye ayıracakğına, kaç tane soru çözersin, henüz başı öss nin.
konu çalış, üstüne test çöz, madem kapasiten var, lise sınavında göstermişsin potansiyelini,
endişelenerek harcama zamanını ve kendini.
lütfen.
- ben sen o (25.10.09 21:33:29)
1
