Eskiden, (29 yaşındayım bu arada) evlilik kurumunu manasız bulurdum, aşkı serbestçe yaşayabilmek için atılan bir imza olduğunu düşünürdüm. Üniversitede, evlilik kurumunun tarafları ve çocuğu koruyan tarafını görünce evliliğin iyi bir seçenek olduğunu düşünmeye başladım.
Ama her daim olsa da olur, olmasa da olurdu nazarımda. Şu an sevgilimle birlikte yaşıyoruz, yalan yok babam gönül koydu bu duruma. Bir iki ağır laf edip yüzünü düşürmüşlüğü var.
Ben çocuğu evlenmeden de doğurur, on numara da yetiştiririm. Yetiştiririz. Benim için evlilik hem ana babanın gönlü olsun, hem de zaten birlikte yaşıyoruz, çocuk yapacağım adam da bu, o zaman neden evlenmeyelim ki düşüncesinin adı.
0