Sadece Suriye'de değil dünyanın her yanında her an böyle şeyler oluyor. Çok fazla düşünmemeye çalış. Öteki türlü kendinden ve insanlık nefret eder durursun.

daha dün akşam general butt naked ve liberya'yla ilgili bi belgesel izledim. şöyle ki, herif savaştan önce askerlerine cesaret versin diye küçük çocukların kalbini çıkarıp, dilimleyip askerlerine yediriyomuş. tecavüze uğrayan kadınların oranı %70 ve bunların yarısı 12 yaş altı falan. elektrik yok. her yerde çöp dağları. ne yiyolar hiç bilmiyorum.

yani dünyada bundan kötüsü de var. hep vardı, hep olacak maalesef. aklımızı kaçırmadık. aksine, bunları görmediğimiz için aklımızı kaçırmıyoruz.

Kurtulis savasi zamaninda da biz pek farkli bir yasam surmedik. Hatta aile buyuklerimiz kucuk yaslarda aclikla bogustuklari icin hayatlarinin geri kalanlarinda fazla fazla yemek yemislerdir. @der meister in dedigi gibi bundan kotusu de var ve sadece bu videoya boyle saatlerce aglamak da vicdanini rahatlattigin duygusal masturbasyondur bana gore.

Bir de nerede yasadiginizi merak ettim, ulkedeki asgari ucretten, aclik sinirinin altinda yasayan milyonlarca vatandasimizdan ve ekmek fiyatlarindan haberiniz var mi?


O insanlara ulastirmaya claisilan yardimlar da genelde o videodaki ihtiyaci olanlara degil de baskalarina gidiyor. Google larsan nereye gittigine ulasabilirsin.

Orta doğu ile ilgili gündemi bir kaç yıldır çok yakından takip etmeye çalışıyorum. İstemeden de olsa sizin de bahsettiğiniz gibi bundan çok daha kötü görüntüleri de ne yazık ki gördüm.
Belki de çok duygusal bir şekilde yazdım yeterince iyi ifade edemedim. İki tarafın çatışma içinde olup birbirini hiddetle katletmesini , veya karşılıklı oluşmuş bir nefretin vahşete dönüşmesini bir şekilde doğru veya yanlış bir nenden sonuç ilişkisine bağlayabiliyorum. Ancak gerçekten söylenenler doğruysa bir ülke yöneticisinin insanları açlığa mahkum ederek yavaş yavaş öldürmesini ve bunu isyankar diyerek kendi vatandaşlarına, çocuklara yapmasını gerçekten anlayamıyorum.

@scars dont fade, nerede yaşadığımı sormuşsunuz. Bu ülkedeyim. Ve açlığın, yokluğun ne olduğunu çok iyi bilerek doğu anadoluda büyümüş bir insanım. Ancak yoksulluk ve bu durumu ben aynı tarafa koyamıyorum. Amacım bir tartışmaya girmek değil. Ancak Suriye'deki kriz ile ilgili uzun süredir dünya gündemini takip ediyorum. Elimden geldiğince güvendiğim yardım kuruluşlarına destek olmaya çalışıyorum. Umarım bu görüntü beni etkilediği kadar başka insanları da tetikler. Bir şekilde bu abluka ortadan kalkar. Zira etrafı kuşatılmış insanlara hiç yardım ulaşamadığını görmek çok tahrip edici.

bilmiyorum beni hiç etkilemedi.

esad askerlerinin mi? ohooo.

dünyanın çivisi çıktı evet ve farklı kaynaklara ihtiyaç duymazsanız çıkmaya devam edecek. bu çocuğa üzülmemek için psikopat olmak lazım. ama bu çocuğu neden üzdüklerine dair atıyorum 3 fikir varsa nedenini bilmeden bu 3 fikirden birini seçmek, ona inanmak, inanmakla da yetinmek, yetinişinizin ise başkasının işine yaraması sizin sorumluğunuzdur.

oturup pc başında bu tür şeylere bakıp bakıp ağlamaktansa insan nedir, insan psikolojisi nedir, insan türünün tarihi nedir bunları araştırmakta fayda var.

her bir insanın içerisinde olan potansiyelin, şartların uygunlaşmasıyla birlikte dışa vurumunu izleyip izleyip ağlamak garip, aksine üzerine çalışılması gereken şeyler bunlar.

esad askeriymiş, ösöymüş deloloymuş über kazımmış vs isimlerin sıfatların hiç bir manası yok, oturulup üzerine konuşulması gereken şey tamamiyle ele alınarak 'insan', ağlamak yerine türünü tanımanı tavsiye ederim.

insanlık aynı anda aynı anlayışa eremez. türü tanımak bunu bilmeyi beraberinde getiriyor. bunu bildikten sonra hiçbir şeyin anında olmayacağını, her aşamanın nicelin nitele dönüşecek kadar birikmesiyle atlatıldığını kabul etmek geliyor. bunu kabul ettikten sonra kendi adımıza düşünmemiz ve araştırmamız gerektiği önem kazanıyor. bilsek ki suriye bayrağında 3 yıldız değil 2 yıldız var, gördüğümüz fotoğrafın yalan olduğunu anlarız ve sorular, sorulara cevap arayışı başlar. o zaman kimi desteklediğimizin bir sorumluluk olduğunu anlıyoruz. nerede var olduğumuz gerçeği de nicelden nitele dönüştüğü zaman bir etki oluşacak zira. yanlış yerde duracak bilinçsizliği kendimize reva gördüğümüz nokta umursamadığımızı da anlatan nokta. umursuyor muyuz? ağlayan umursuyordur. başlangıçta ağlamak önemli. diğer şeyler sonra geliyor. kişi ağlamanın işi çözmediğini bir noktada illa ki idrak edecek. kendi vicdanını rahatlatmaya yetecek kadar ağlayansa zaten umursamayan.

özetle, ağlamak da önemli, isimler de önemli. çünkü her olay bir deney, her deneyin doğru analizi bilgi havuzunu ve kavrayışı biraz daha geliştirmek, benzer bir olayı uzaktan tanıyabilecek kadar paternleri beyne asimile etmek demek. bunların hepsinin bir önemi var, bir rolü var.

Yeryüzünde bu tarz acılar çok fazla ve gerçekten de düşünmeye başladığımız zaman sanırım aklımızı kaçıracak noktaya geliriz. Ancak ne "Esad askerleri tarafından kuşatmış masum halk" argümanı, ne de videonun yayınlandığı Facebook sayfası beni ikna etmedi. Esad pirupak temizdir demiyorum ancak şu anda savaştığı kişilerin masun Türkmenler ya da çocuklar olmadığı çok net ortadadır.

Bir propaganda videosu olduğunu düşünüyorum.

Aynı duyguyu sende ne yaratıyor derseniz IŞİD tarafından kaçırılan ve köle olarak, eş olarak "pazarlanmaya" çalışılan Ezidi kadınları aklıma geliyor. Üzülmüyor, öfkeleniyorum. Çaresiz bir öfke işte.