anne ya da kadın değilim ama öyle uygun zaman araya sıkıştıralım gibi bir olay değil bebek. Her bakımdan maddi manevi ilgi her şeyi sağlamanız gerekiyor, ayrıca 27 çok erken hazır değilseniz 35e kadar yolu var rahat. Psikoloji de çok önemli

Yas ilerledikce sabir tukenebiliyor. Bir de sen 50 60 yasina gelceksin hala cocuk okutcan büyütcen falan ohoo. 25 35 arasi cocuk sahibi olmak bu sebepten ideal. Gencligin enerjisi lazim cocuk bakmaya.

Tum bunlarin yaninda, sirf olsun ya da yasi geldi diye yapılacak bir sey de degil cocuk.

27 yasinda taze anneyim, 30dan once ikinciyi de yapip aradan cikarmak istiyorum :) ama oyle yapmak icin yapilacak sey degil. Hazir olmak onemli. Yalniz gercekten bi yastan sonra tolerans azaliyor, bir de bazi seylerden feragat etmek zorlasiyor

Toplumumuzda diğer insanların ne diyeceğine yönelik bir baskı var. Kültürel baskı da denebilir mahalle baskısı da denebilir. İlk çocuğu yapsan susacaklar mı sanıyorsun, neden ikincisi yok diyecekler, sonra daha gençsin üçüncüyü de yap diyecekler. İnsanlar hiç susmaz. Sen hazır olduğun zamanı bekle.

Araba alsan, yenisini al derler; ev alsan, yazlık ev de alın derler; insanlar boş boş konuşur da konuşur.

çocuk yapınca hayatını ona adaman gerekiyor. part time yapılacak bir iş değil. özellikle ilk yıllar. gerçekten çok istemiyorsan neden yapasın ki? hiçbir getirisi olmayacak olan bir yatırım gibi gör çocuk yapmayı. sürekli emek ve para harcaman gerekecek. karşılığı ne? koca bir hiç.

ben 27 yaşındayım daha evlenemeye karar veremedim be. ne çocuğu :/

Yapmak zorunda mısın ki bunu sor kendine

bence esas 30dan önce yapmamak lazım. o zamana kadar hayatını yaşayıp sonra belli bir olgunluğa geldikten sonra yapmak lazım diye düşünüyorum. 31 yaşında hamile kaldım ben mesela tam zamanıydı herşeyi yaşadım bi olgunluk geldi öyle hamile kaldım daha önce hiç içimden anne olmak gelmiyordu. 30 yaş geç bi yaş değil. bi kaç sene sonra ikinciyi de yaparız heralde öyle büyüyüp giderler.

olay etraf ne der korkusu vs. değil. ortada baskı falan da yok. gerçekten annelerin fikrini merak ettim. hakikaten tahammül eşiği düştüğü için daha mı zor vs. diye. hepinize çok teşekkürler :))

Çok ciddi bir sorumluluk.
Kısa ve net.

20'lerin başlarında ve 37 yaşında anne oldum.
ilk iki doğum çok kolaydı 37 de kaslar o kadar kuvvatli değildi ilk ikisine oranla biraz daha zorlandım. bir ara doğum durdu öyle kaldım masada, doktor göbeğimi gıdıklamasa kimbilir ne kadar daha bekleyecektik öyle:)

hepsinin okul, hastalık, park, tiyatro, sinema, gezme tozma vs aynı oranda ilgilendim. 3. de yaş ileri, efor yetmeme gibi durum olmadı. hatta 3. paten kaymak istedi ona öğretmek için önce ben öğrendim, sonra şöle yap böyle yap diye taktikler bile verdim.

ilk ikisinde bilinçli değildim. çocuk yetiştirme konusunda o zamana kadar duyduklarım vardı, annelerin tavsiyeleri oluyordu. ama yeterli gelmiyordu. her an onlar olmuyordu ya da bazı konularda eski kalıyorlardı. kundak gibi, yüzükoyun yatırma gibi. oldukça fazla kaynaktan araştırma yaptım, kendimi geliştirmeye çalıştım. ama bence tecrübenin yerini hiç biri tutmamış. 3. de deneyimliydim, daha az hata yaptım, daha bilerek yaptım.

son birkaç yıla kadar ileri yaşta çocuk sahibi olmanın çocuk için daha iyi olacağını düşünüyordum. şimdi küçüğüm 18 yaşında. onun evlendiğini, çocuk sahibi olduğunu görebilecek miyim bilmiyorum. bana ihtiyacı olduğunda mesela bi on-onbeş yıl sonra fiziksel ve mental olarak ona destek olabilecek miyim emin değilim. hastalık nedeniyle ölümü bi kenara koyarsam, ben elden ayaktan düşünce tam onun en güzel zamanları olacak. hayatını mı yaşayacak beni mi düşünecek... falan filan.

yani; doğum veya ilk zamanlar için ileri yaşta çocuk sahibi olmanın fazla farkı yok ancak daha sonrası için endişeler baş gösteriyor. bana göre çok gecikmemekte fayda var.