Bende pek değerli bir arkadaşımın evinde minnacık bir kumbarası var, içinde sokakta bulduğu bozuk paralar. Asla harcamaz onları, bulduğunu kumbaraya atar. Sebebini sorduğumda "Karşıma çıkan para benim kısmetimdir, onu yerde bırakır, almaz isem kısmetime burun kıvırmış olur, karşıma çıkartılan şeyi küçümsemiş olurum. Evime koyup harcamıyorum ki evimin bereketi bol olsun." demişti.
Yine bir başka arkadaşım, yerde para mevzuu açıldığında " O benim kısmetimdir, alır, ihtiyacım yok ise evime alıp kabul ettikten sonra bırakırım ki, yüz çevirmiş olmayayım." demişti.
Ben bulursam bakarım sağa sola, yanımda yöremde sahibini göremez isem, helal eder umarım der ve alırım. Benim hediyemdir o, bu gözle bakıyorum. Düşüren insandan gideceği varmış o paranın, ben düşürdüğüm zaman da aynını düşünürüm.
0