üzerinde tam bozukluk vardir, gece gec bir vakitte eve dönüyorsundur. terin, yorgunlugun üzerine, sisen bogazin, bir yudum su arayisiyla etrafa baktirir.
uzaklarda bir isik, otomatin isigi, karanlikta bir sinekmissin gibi kendine ceker seni.
cepleri yoklarsin, tam gereken bozukluk vardir yaninda. kimse yoktur, sessizlik yirtilir attigin her bozukluk makine tarafindan yutulurken.
5 daha. bir 10luk vardir onu da atarsin. cebindeki son para, tamamlayacak ve sana su aldiracak olan para, attigin 5lik asagi düser. bir hata oldu diye düsünür, tekrar atarsin. birkac saniyelik umudun metale carpan bozuklukla tekrar kaybolur.
makine o bozuklugu kabul etmemektedir bir sekilde. o umutsuzluk ani, cebini, cantani her yerini dibine kadar arayip baska bir bozukluk bulamama anidir. rejecte basar, parani geri alirsin.
1,5 saatlik eve dönüs yolculugunda yutkundukca, cebindeki bozukluklari singirdatirsin.
0