Özel sektörde, eğer bulunduğunuz kurum size statü veya birtakım başka avantajlar sağlamıyorsa, sadık olmak zorunda değilsiniz. Onlar sizi para getirdikçe tutarlar, eskisi kadar ya da yeni gelecek bir kişi kadar işe yaramadığınız anda kaç yıllık çalışan olduğunuza bakmazlar bile. Bu yüzden, bir fırsat gördüğünüzde atlamak normal. Kurumlar zaten işçi sadakatini sağlayabilmek ve işçi devir oranını düşürebilmek için "görünüşte" yırtınıyorlar. Uygulamada tam tersini görseniz bile, stratejik toplantılarda "Nasıl çalışan sadakati sağlarız" deyip, bir gün sonra kendilerine dönüyorlar. Bu bir gönül işi değildir, para ve diğer avantajlar işi tamamen. Birtakım çalışmalar diyor ki, insanlar para ve sosyal normları karşılaştırdığında sosyal normları üstün tutuyorlar. Bu nedenle, kurumsal olabilen firmalar da çalışan sadakatini sağlayabilmek için işin hissedilen kısmını para değil de, sosyal normlar üzerine oturtmaya çalışıyorlar. Örneğin, sosyal sorumluluk projeleri bir firmanın müşteri gözünde parasal normlardan çıkarak sosyal normlar üzerinden oynamaya başladığının en net göstergesi. Bunun çalışan versiyonu da var; piknikler, geziler, vb. gibi şeylerle çalışanların sosyal normları üstüne oynayabiliyorlar. Örneğin, Robert Koleji bunu başarması ile ünlüdür. Özel bir okul olmasına rağmen 20-30 yıllık öğretmenleri vardır; öğretmenlerin orayı bırakması için başka bir yerden bayağı yüksek para istemektedir; çünkü orada işte değil, evde hissetmektedirler. Öğretmenlerin ayrılma oranı diğer okullara göre çok çok azdır. İşi para değil, sosyal bir ortam olarak görürler. Bu da okul yönetiminin başarısıdır.
Bu adamın durumunda ise nasıl zıplayıp sıçradığını bilmiyoruz, belki daha önceden tanıdıkları vardı ve "Biraz tecrübelen, öyle gel" dediler adama. Belki de kendisi başardı.
Daldan dala'nın şöyle bir dezavantajı var; bir işveren olsam ve önüme 3 yılda 4 iş değiştirmiş biri gelse "Bu bende de durmaz ki, niye yatırım yapayım" derim. Bunun istisnası ise yükselmeler. Bu adam dandik firmalarda dolandıysa, ben de kurumsal bir firmanın İK'sı isem, o zaman kabul edilebilir. "Bu adam ait olduğu yeri aramış" dersin. Ancak, senin düzeyindeki firmalarda fır döndüyse ve o kişi bir superstar değilse yatırım yapmazsın, çünkü geçmişi güven vermiyor. Adamın bundan sonraki işi bu kadar hızlı olamayabilir.
Sektörüne bağlı olarak değişmekle birlikte, bir işte geçirilmesi beklenen ortalama süre 2 yıldır. 2 yılda yükselme olmazsa çalışanlar genelde gitmeye meyilli olurlar. Çünkü sosyal normların üzerinden seni kazanmamışsa, bu iş tamamen para ve daha iyisini verene gitmekte bir sorun yok. Bu yüzden de, herhangi bir firmaya sadık olmak zorunda değilsin.
0