Ekşi Duyuru

Öğrenmek istediğim şu, diyelim biriyle flört döneminde karışık bir durumdasınız, karşılıklı alınganlık, gurur vs. var. Bu yüzden karşı tarafın hikayelerine instagramdan bakmayıp (görmesin diye tabii ki) başka sitelerden bakma durumunuz oluyor mu (hani tripli olsanız da karşı tarafın neler yaptığını merak ettiğinizi varsayalım, sonuçta hâlâ hoşlanıyorsunuz)?

Sorum daha çok erkeklere, biz kadın milletinin bu stalk olaylarına hâkim olduğuna eminim zaten sfghsfgdg. Yani 2 soru:

1) Instagram hikayelerini anonim şekilde görebileceğiniz websitesi/uygulamaların varlığından haberdar mısınız?

2) Bu site/uygulamaları kullanıyor musunuz yukarda bahsettiğim durumlarda?

Sevgiler.

sb.

uzmanları sahaya alalım.

1 yıl kadar evli kalmış
yurtdışına gideceği icin evlenen (partnerinin işi gereği gitmesi gerekirken beyin de gitmesi gerekecek tabii, expat sözleşmesi gibi) ancak şartlar bozulduğu için gidemeyen ve tüm bu süreçlerde de evlilik tamamen sorunlu hale geldiği için boşanan çocuksuz er kişisi var elimizde.

diğer tarafta kendi hayatını yaşamış, işinde gücünde, âşık olmanın eşiğinde hanım kişisi var.

böyle ilişkilerin yürüme şansı nedir? evlilik fikri için çok erken daha tabii ama kadın kısmı onunla ilk tanıştığından beri, onun doğru eşi olduğunu hissediyor hep içinde.

yaşlar 40E 31K

yalnızlık, işsizlik (iş kurmaya karar verdim, müşteri nasıl bulucam diye düşünüyorum şimdi de), covid-19, ekonominin iyice kötüye gidişi derken iyice psikolojim bozuldu, kendimi hiç iyi hissetmiyorum.

sizde durumlar nasıl?

hakkında ne düşünüyorsunuz?

Doğumgünüme en sevdiğim filmi izleyerek ve ardından birkaç yıldız kayması görerek girdim. Bence güzel oldu, ben tatmin oldum :)
Tebriklerinizi kabul ediyor ve şimdiden teşekkür ediyorum ^^

Edit: Hediye almak isteyen olursa bunu buraya bırakıyorum www.saatvesaat.com.tr

Eski dosttan düşman olmaz.

Eski dosttan düşman olmaz selamımızı verir verilen selamı havada bırakmayız

demek ne demek?

uzmanları piste alalım.

Şimdi benim hesabım gizli. 300 takipçim var. Bir foto paylaştığımda max. 80-100 kişi beğeniyor. Genelde yorum gelmiyor. Hikayelerimi max 170-200 kişi izliyor. Mesela bir anket yaptığımda, max 5-10 kişi katılıyor.

Bu bilgiler ışığında;
1- Çok gereksiz kişiler var bunları şutlamalı mıyım?

2- Bu oranlar çok saçma değil mi? 300 adamdan yarısı kesin paylaşımımı görüyor ama ancak onun yarısı beğeniyor. Yada hikayeyi izlemeyenler instagram mı kullanmıyor, benim hikayelerimi mi gizlemiş?

3- Siz böyle bir durumda nasıl bir aksiyon alırdınız?

4- Bu konu hakkında her türlü yoruma açığım

Beni çok seven biri var. 40 gün önce tanıştık. Herşey çok hızlı ilerledi, ikinci buluşmadan sonra beraberdik. Fakat anladım ki bizim birlikteliğimiz çeşitli sebeplerden yürümeyecek, içimden bir ses onu görünce sürekli "hayır" diyor. (Çok baskıcı, bazen paranoya derecesinde kıskanç, alıngan. Siyasi görüş olarak benim nefret ettiğim meşhur siyasetçiye hayran, ki benim hayran olduğum tek siyasetçi Atatürk, bunun tersi olan ve ülkenin bana göre boynuna çöken adama hayran. İçki seviyor, bence içince karakteri değişiyor. Içince 5 bira içiyor mesela, ben içki içmediğimden bu miktar normal mi bilmiyorum. Ne zaman içse kavga ediyoruz. Parasız ve iki kez boşanmış olmasını, bir kızı olmasını, benim hiç evlenmemiş olmamı saymıyorum, ayıp diye. )

Bana sürekli karıcığım diyor. Neden diyor anlamıyorum. Benden de ona "kocacığım" dememi istiyor. Hiç böyle birşey görmemiştim filmlerde filan gördüğüm için anlamlandıramıyorum. Hemen evlenmek istiyo nedense? Fakat işin komiği:

Ben neden ayrılmak istediğimi söyleyemiyorum, çekiniyorum.. Bana bunu sorsalar "söyle gitsin manyak mısın" derim ama ben yapamıyorum. Galiba bana bu kadar değer veren birini kaybetmek istemiyorum, sonra beni seven çıkmaz diye düşünüyorum galiba. Ama biliyorum ki yürümeyecek.

İmdat. Neler oluyor bana, işler iyice ciddiye binmeden nasıl çıkarım bu çukurdan.. Neden korkuyorum ki.

Sınırlarınızın ötesinde, kontrolünüz dışında, kudretinizin çok uzağında ama hayatınızı, duygularınızı, planlarınızı kökünden etkileyen, kronik sorun haline gelmiş, ne atlatabildiğiniz ne çözebildiğiniz, ağır poşetler gibi taşıdığınız, ne uyutan ne huzur veren duygusal yükler yüzünden.

Sağlıklı şekilde nasıl kurtulabilirim, ifade edebilirim?

Çok uzun zamandır kendim de dahil olmak üzere pek çok şeye, insana, duruma karşı içimde birikmiş muazzam bir öfke var ve ifade edemiyorum. Duygalarimi ifade etmeme olanak veren bir çevrede büyümedim, mesleğim dolayısıyla da insanlarla mesafeli olmak zorundayım. Açıkçası kizdigimi, sinirlendigimi, memnun olmadigimi nasıl ifade edebilirim hiç bilmiyorum. İçimden sürekli her şeye, herkese kufrermeye başladım, bir süredir de böyle. Boğuluyorum yani, hani rüyanda çığlık atmak istersin, sesin çıkmaz, öyleyim. İnsanlar yalnızca bende yarattıkları hasarı görüp beni mutsuz, asabi, uyumsuz olarak etiketliyor ama kimse altında fokur fokur kaynayan ve beni içten içe yiyip bitiren öfkeyi göremiyor.

Kimseyle bir alıp veremedigim yok, bana haksızlık yapmış, beni bastırmış insanları bile affediyorum ama öfkem geçmiyor.

Ne yapabilirim? Tedavi ol haricindeki tavsiyeler benim için değerli. Teşekkürler.

Bilmiyorum sadece benim çevremdekiler mi böyle ama bu durum tuhafıma gidiyor.

Çocukluğum zaten aile apartmanında geçti. Herkes herkesin her şeyini bilirdi. Kim nereye gidecek ne oldu vs.

Sonra mesela bir tanıdığım var. Evlendi, annesine çok ısrar etti onlar da evlerini satıp, onun oturduğu semte taşındılar. Kocasının hafta da bir gün izni var. Onu da eşinin ailesinin evinde geçiriyor. Tatile mi gidilecek birlikte gidiyorlar.

Yine bir tanıdığım var. Evlenince aile apartmanında oturmaya başladı. Sürekli kaynanasıyla iç içe. Eşinden çok kaynanasını görüyor sanırım. Bir diğeri ailesinden farklı şehirde yaşıyor. Ama annesi beş altı ay yanında duruyor senede.

Bir diğerinin eşi iş için seyahate gittiği zaman eşini ailesinin yanına bırakıyor sonra da gelip alıyor falan. Bunlar sizce de fazla iç içe durumlar değil mi? Sadece bana mı düşüncesi bile boğucu geliyor merak ediyorum.

neler olabilir sizce bunlar? elbette her şey karaktere göre değişir ama yine de sormak istedim, fikirlerinizi merak ettim.

22 yaşındayım. iyi bir devlet üniversitesi mezunuyum ama bana sorarsanız boş bir insanım, çünkü herhangi bir alanda gelişmeye başlamaya karar verince o alanda çok iyi insanlar görmek beni nedense aşırı derecede sinir ediyor.
Hele de o insanlar o alana 22 yaşından önce başladılarsa tamam diyorum, ben bu alanda başarılı olamayacağım. misal biriyle sırtüstü yüzme anlamında yarışacak olsam ve o bu alanda benden daha tecrübeli olsa tamam yenildim diyorum. birçok alanda kendimi geliştirmeye bu yüzden başlayamadım. misal gitar çalacağım ama benden çok iyi gitar çalan biriyle karşılaşsam, hele de yaşı bana yakınsa ve diğer birçok alanda da benden iyiyse kıskançlık krizine giriyorum. tanıştığım biri benden yakışıklıysa mesela tamam diyorum dünyanın en çirkini benim. çocukluğumda bir turnuvada benden yaşça büyük bir kıza elenip derece alamadım diye satrancı bıraktım düşünün.
Sizce ne yapmalıyım?

Evlilikte para işlerini nasıl yönetiyorsunuz? Hala alışamadım. İkimizinde ayrı hesabı var. O parayı yatırım amaçlı nasıl değerlendireceğine herkes kendisi karar veriyor. Eve pahalı bir eşya alınacağı zaman “Kim ödeyecek” kısmında biraz gerginlik oluyor. Şakayla karışık bana ödetiyor falan. İşe girmeden önce onun kartından harcama yapıyordum ama kendimi özgür hissetmiyordum. İstediğim şeyleri almaya çekiniyordum. Hatta hiç unutmuyorum arkadaşlarıyla gezerken pahalı bir takıcı dükkanına gitmiştik. Arkadaşının eşi çok merak ediyormuş ve bir şeyler satın almak için içeri girdiler. Onlar içeri girince ben de beğenirsem satın alabilir miyim diye sormuştum. Hayır demişti. Baya bozulmuştum çok içimde kalmıştı. Onun parasını harcadığım için gereksiz gördüğü şeylere harcama yapmama izin vermiyordu. İhtiyacım olan şeylere müdahale etmiyordu.

İşe başlayınca bu konuda çok rahatladım. Neye ne kadar harcama yaptığıma karışmıyor. Para biriktirirken yatırım için öneride bulunuyor. Ama gerisine karışmıyor. Ben hala maddi konuda kendimi güvende hissedemiyorum. Araba aldığımızda çok birikmiş param yoktu. %20lik kısmına destek olabilmiştim. O arabayı bizim değil onun arabası olarak düşünmekten kendimi alamıyorum. İşe yeni girdiğim zamanlarda artık senin paranı harcıyoruz muhabbetleri yapıyordu. Dışarıda yaptığımız harcamalarda hadi sen öde bakalım diyip bana ödetiyordu. Bu tavırlarına çok sinir oluyordum. Biraz da sen para harcamaya alış diyordu. Bir süre sonra bu şekilde davranmayı bıraktı.

Sanki bişey olsa ortada bizim paramız değil senin paran benim param konusu olacak ve anlaşamayacakmışız gibi geliyor. Evliyiz biz, böyle düşünmem çok yanlış diyorum. Kendime kızıyorum. Ama içten içe bir güvensizlik...

çok saçma değil mi? isteme, söz, nişan vs. atlatılmış ve son raddeye gelinip evlenilmiş işte hâlâ neyin tamamı? nerede tamamlanıyoruz?

Er kişiyim baştan belirteyim,
Aşırı garibime giden tavırlar görmeye başladım yakın zamanda artık ben mi yeni fark ediyorum bilmiyorum.

- Evlenme arifesinde arkadaşım var, herifin tek derdi ukraynaya gitsemde bar bar gezip önüme gelenle kırıştırsam. Bu laflarını duyana kadar melek gibi çocuk derdim. Kızla 6 yıllık ilişkisi var. Abi diyorum niye evleniyorsun o zaman, ya diyor bu kadar yaşanmışlık var alışmışlık var bu saatten sonra bidaha nasıl bulucam böylesini.
- Ev sahibimin evliliğine 1 gün var. 1 gün ya. Herif geldi, alkolü alınca döküldü. Abi şu kızı ayarladım şöyle yapıcam böyle edicem. Ulan yarın düğünün var be kitapsız diyemedim tabi.
- Evlenmiş tonla arkadaşım var, hepsinin cebinde 2. bir tuşlu telefon. Eşten gizli yapılan tonla kaçamak, eşlerinin yüzlerine nasıl bakıyorlar merak ediyorum. Çocuğu olan var. Birini çektim sordum, yüzüne yüzüne ulan dedim sen utanmıyor musun eşin hamile olacak bide. Verdiği cevap evlen sen de anlarsın. Ulan ben bekarım senin kadar zamparalık peşinde koşmuyorum.
- En bombasını yakın zamanda duydum. Evlenme arifesinde çok zengin bir arkadaşım var, çocuk aldatmayı marifet zannediyor. Ne kadar efendi bi çocuktu halbuki lisede, ya kızların falan yüzüne bakmaya çekinen bir adamdı. İşin acı tarafı kız bunun farkında defalarca kez yakalanmasına rağmen parası için gözardı ediyor. Çocuğa neden böyle yapıyorsun abi sana yakışıyor mu diyorum neden evleniyorsun o zaman diyorum. Cevap benim böyle aldatmamı başka kadın çekmez oluyor, he bide seviyormuş ?
- Yakın zamanda hanım hanımcık diye bildiğim bir arkadaşım evlendi, çocuk hali vakti yerinde iyi kazanıyor vs. aman allahım neler duyayım bu mutasıp çiftin erkek tarafı taş üstünde taş bırakmıyormuş, kız da yine yukardaki örnekte olduğu gibi hediyelere, değerli eşyalara boğulup göz ardı ediyormuş (direk sahibi olduğu iş yeri ortağından dinledim)

Bunlar ciddi ilişkisi olan taraflar, birde bekar arkadaşlar var.

Önceden futbol, siyaset, ekonomi geyiği dönerdi masalarda. Şimdi kimi arasam kimin halini hatrını sorsam iş dönüp dolaşıp buraya geliyor. Abi şuna şöyle yaptım kanka buna böyle yaptım moruk 3 günde 3 kızla rekora çıktım vs.

Derdim kimseyi yargılamak değil (evliler hariç), ama bu adamlar böyle değildi, en azından yakın zamana kadar böyle değillerdi. Yaşça büyük gösterdiğim için kendimden önceki jenerasyonla da çok vakit geçiririm, hiçkimseden böyle şeyler duymuyorum. Evliliğinden mutsuz olduğunu dile getirenler bile var ama hiçbirinin cebinde 2. tuşlu telefon yok. Mesele bu 90 sonrası doğanlarda.
Acaba böyle şeyler hep vardı dile getirilmesi mi normalleşti ?

Merhaba arkadaşlar,

Bazen güzel rüyalar görüyorum ama uyandığımda keşke görmeseydim diyorum. Çünkü öyle bir şeyin olma ihtimali bazen çok uzak geliyor. Bir de yaşattıkları gerçeklik algısı yüzünden uyanıp öyle bir şeyin olmadığını görmek sahip olduğunuz çok önemli bir şeyi kaybetmiş gibi hissettiriyor. Kaç gün etkisinden kurtulamıyorum.

Çoook uzun zamandır bu durum böyle, senelerdir yani, o kadar uzun. Artık moralimi bozmaya başladı. Sanki evren bana mesaj yolluyor asla bunları yaşayamayacaksın, o yüzden rüyalarda yaşa diye. Bilmiyorum belki de geçenlerde açtığım bir duyuruda arkadaşlardan birinin söylediği gibi drama queene bağladım. Ama rüyalardan kurtulma imkanım olsaydı kesinlikle kurtulurdum.

Siz ne düşünüyorsunuz? Gerçek olma ihtimali düşük olan bir şeye rüyanızda sahip olsaydınız nasıl hissedersiniz veya canınızı acıtan rüyalar görüyor musunuz? Görüyorsanız memnun musunuz değil misiniz? Gerek idealistik bir şey, gerek duygusal bir şey veya bir eşya, her şey olabilir. Teşekkür ederim.

Sürekli "içimde sıkıntı var, yarın bir şey olacak" gibi şeyler söyleyen, ''seninle şu kişinin kavga edeceği bana rüyamda söylendi" diyen ve insan olduğumuz için eninde sonunda kavga edince de kırk gün "ben demiştim" diye anlatıp duran, sürekli rüyalarının çıktığından bahseden anne... Rüyalarının çıktığı falan yok ama o küçücük şeyleri kendisine yorup çıktığına inanıyor ve sürekli bunlardan bahsediyor. Müge Anlı'ya çıkan Gülizar olayı sonrası artık çok rahatsız olmaya başladım. Az önce de geldi yine aynı şeyleri diyerek. Neymiş, eski sevgilimle ayrılacağımı rüyasında ona söylemişler. Zaten ayrılacağımız muhtemeldi. O arada bir işe girip çıkmıştım. Diyor ki; ''o işte çok mutsuz olacağını gördüm, biliyordum''. Mutsuz değildim diyorum, sadece başka bir işle meşgul olduğum için çıktım. Ben her şeyi biliyorum diye dolanıyor evin içinde. Ne yapmak lazım bilmiyorum. Evde bu konudan sürekli tartışma çıkıyor.

kafanıza takılan veya problem olarak gördügünüz ne varsa bazen yardim almak için bazen de yalnızca iç dökmek için ona anlatır mısınız? yoksa sevgiliniz / eşiniz olmasına rağmen kendi içinizde tuttuğunuz veya başka insanlara anlattiginiz sıkıntılarınız var mi?

anlatmiyorsaniz ya da anlatamiyorsaniz bunun sebepleri nelerdir?

not: gündelik iş sorunları bu konunun dışındadır.

Arkadaslar olay su dedemden bi arazi miras kaldi. Dayimlar, teyzemler, annem derken toplam 7 kisi mirasçı. Ortaklar arasi uyusmazlik var ortakligin giderilmesi davasi açilacak. Annem istiyo ki arsamin kensime ait kisminin tapusu olsun gidip duvar cekiyim orda bos dursun. Bi sey ekip bicmiycez, ev filan yapmiycaz cunku diger mirascilarla kavgaliyiz. Herkes birbiriyle kavgali. Anneme dusen payin ederi 30 bin lira. Annemin istedigi sekilde dava acsak duvar ordurtsek 15 20 bin cebimizden gidicek. Arsayi satmasini istiyoruz alici bir mirasci var. Cunku dedigim gibi ev yapma tarla gibi kullanma durumumuz yok akrabalar les gibi insanlar selam vermiyoruz gorsek birbirimize. Ama annem dedemden kalan son sey diye satmak istemiyor. Tamamen duygusal nedenle cebimizden 20 bin ciksin mi? Boyle bi paramiz da yok nakit. Belki birikimden bozdurulacak baska sey icin ayirdigimiz ya da kredi cekilecek. Bence sacma ama annemin kalbini de kirmak istemiyorum gunlerdir konuşuyoruz cok üzülüyor satilma fikrine. Ne yapmali ya :/ bu arada hukuki bilgi istemiyorum arkadaslar. Tesekkurler

Benimle birlikte bir kişiyi daha rezil ettim yine çok fazla insana. Şu an çok kötü hissediyorum kendimi. Allah aşkına bir şey söyleyin :( Böyle çok kötü bir şey olunca, içimize çok büyük bir şey oturunca ne yapıyorduk? Nasıl sakinleşiyorduk?

bu ara sizi daraltan, adeta ruhunuzu mengeneyle sıkıştıran neler var?

açılışı yapayım: bana bağımlı bir canlı olmasının üzerime yüklediği baskıdan daraldım.

buluşmaya geç kaldım. yetişemedim de zaten. "seni düşünmekten yoruldum" yazmış. bu mesajla neyi ifade etmek istedi?

not motorla gittim ama motor yavasti. 125 cc ile olmuyormus.

Merhaba. Nişanlım ve kayınvalidemle birlikte dün bir eve bakmaya gittik. Ev 5+1, epey geniş. Bazı odaları çalışma odası/atölye vs yapmak istediğimizden bize makul gelmişti. Büyüklüğüne göre epey uygun fiyatlı, aynı fiyata 3+1 evler de var. Bu yüzden değerlendirmek istedik. Kayınvalidem de evi beğendi gibi, ama daha sonra ev hakkında konuşurken "çocuk olunca ben her gün gelirim" gibi bir şey söyledi, ben de "biz türkiye'de kaldığımız sürede çocuk yapmayız muhtemelen diye düşünmüştük ama" dedim.

Yurtdışına gitmeyi planladığımızdan birkaç senelik oturmak için ev almayı planlıyoruz. sonra kayınvalidem "ben o konu kapandı sanmıştım, yine mi kanada meselesi" dedi. kendisi biraz milliyetçi bir insan, ülkeyi terk etmek istememizi doğru bulmuyor. ordan tartışma çıktı, "ne zaman kanada'ya gideceğiniz belli değil, o zamana kadar çok geç olur çocuk için" dedi. yaş ilerledikçe riskli bir iş olduğundan, gençken yapmak gerektiğinden filan bahsetti. Şu anda 25 yaşındayım ve 30 yaşından önce çocuk yapmayı düşünmüyordum zaten. sonra "çocuk yapmayacaksanız o kadar büyük ev almanızın ne anlamı var?" dedi. paranın bir kısmını o vereceği için konuyu orda kapattık ama şimdi tekrar aklıma takıldı benim, emin olamıyorum. Türkiye'de çocuk yapmak, gereğinden fazla büyük ev almak vs, bütün bu konularda ne düşünüyorsunuz?

Sağlık sorunu olmadığını varsayalım. İstedikleri gibi gezip tozmak,hobilerine vakit ve para ayırabilmek,gelecek kaygısı taşımamak
vs. Zaman zaman sıkıntı anları herkesin olabilir tabi. Ben genel bir izlenim olarak soruyorum daha çok.

Arabayı damat sürüyor. Onun annesi mi önde oturmalı sizce, yoksa eşi/nişanlısı/sevgilisi mi?

Geleneksel insanlar değiliz, nişanlım öne otur diyor ama ben öne oturunca kendimi saygısızlık yapmış gibi hissediyorum. Sizce ne olmalı?

1.ilişkisi nasıl olur sizce? bunu ikiden bağımsız cevaplayın lütfen.

Şimdi buna bağlı 2. soruyu soracağım:

er kişisi 2 yıl önce bir müddet sevgili olduğu biriyle evlenmiş kısa sürede boşanmış. evlendiği hatun bundan 3 yaş büyük, 11 yaşında da kızı var başkasından.

evlilik konusuyla ilgili, hem sevgili olmadığımız hem de haddim olmadığı için, "özel hayatın" diyerek konuyu kapattım.

yorumlarınızı bekliyorum.

sırf onu sevdiğiniz için ilişki yaşadığınız oldu mu hiç? Başta sevmeme ama tanıdıkça hoşlanmaya başlama gibi. Erkekler için fiziği çok da iyi olmayan bir kadınla ya da kadınlar için çok kilolu bir erkekle gibi gibi.

Günlük tutmak, aklına gelen sakalari not almak (yapanlar var), çok sinirlendiğinde sinirlendigin kişiye yollayamayacagin mektuplar yazmak ya da formel şekliyle öykü, şiir yazmak gibi.

tekrar yaşayacaksiniz. bu hangi gün olurdu? tikler gelecek.

bunun tecrübe edilmiş en sorunsuz yolu nedir
eşim bir süre çalışmayacak
harçlık verir gibi davranmak istemiyorum

benim aklıma gelenler

-banka ortak hesapta çift cep tel girilebiliyor mu, online alışverişte sms şifrelerle uğraşmamak için

-maaşı çek evde sakla nakit kullan

-maaş/2 herkes kendi hesabına

hızlıca düşününce aklıma bunlar geldi

Whatsapp ta yakin ya da uzak biriyle tartışmak olabilir, sosyal medyada tanımadığıniz insanlara laf anlatmak olabilir. Gelen mesajlara cevap vermek olabilir.

Eskiden uzun uzun tartisirdim, sonra sağlıklı bir tartışmayı yürütecek sağduyu ve bilgi birikimine sahip olmadigimi, isin acı tarafı çoğunlukla karşımdaki insanın bu anlamda benden de beter durumda olduğunu fark ettim. Beni o karmaşanın içinden çekip alacak direkt ve çoğunlukla kaba addedilen basit birkaç şey söyleyip ortamdan ayrılıyorum artık. Sabahtan beri beni görüşmeye ikna etmeye çalışan bir tip vardı mesela. "İlgilenmiyorum" dedim. Adam sinirlenmeye başladı, "Bu sadece sevisme teklifi değil, arkadaş da olabiliriz" falan dedi. Niyetinin arkadaş kazanmak olduğunu sanmıyorum dedim. Son koz olarak psikolojimi analize girişti, "Çok kırılmışsin, ofkelisin. Ama bunların nedeni ben değilim" dedi. Beni analiz ederek yorma kendini, dedim. Devam etti örtük ikna çabalarına. Vaktim olacak gibi değil, düşündüğümü direkt söyledim. "Bence çok sıkıcısin" dedim. Bayağı saldırdı, yüzeysel, donuk zekalı olduğumu belirtti, kendisinin akademik ve entelektüel birikiminin yanina bile yaklasamazmisim. Cevap vermedim.

Siz bu işi nereye kadar götürüyorsunuz? Sonunda tatmin olmuş hissediyor musunuz?

sertap erener- iyileşiyorum gibi. buyrunuz

sb.

yoksa sadece benim takıldığım bir olay mı?1000 takipçili bi hesaptansa 400 takipçili bi hesapla konusmak daha iyi geliyor mesela.

birkaç gün önce benzer bir duyuru açmıştım, hastanede çalışan hoşlandığım kız ile ilgili. en ufak bir girişimim olamadı. bir yıldır pideci dükkanımız var, her gün 12 saat -öğlen 11 gece 11- dükkanda olmak zorunda kalıyorum. bayram boyunca açmadık, bir iki dostumla görüşünce fark ettim. gençliğin dilini unutmuşum (veya artık saçma geliyor). belki yaştan (25) ötürüdür. bilmiyorum ama gerçek şu ki müşterilerimiz genelde orta yaşlı ve erkek. zaman geçtikçe onların düşünce yapısında düşünmeye alışıyorsun. genç bir kızla muhabbet kurmayı tamamen unuttum, zaten dükkan öncesinde de pek normal kız arkadaşım yoktu. bir süre daha bu hayatı yaşamak zorundayım ama sosyalliğimden de geri kalmak istemiyorum. bu yaşlarda ne beyin ne vücut kaldırabiliyor yalnızlığı. ne önerirsiniz?

yiyip bitiriyor. dayanamıyorum. bir ilacı bir çaresi yok mu ya?

Bunu vadeden uygulamalar profilimize kimin baktığını gerçekten gösteriyor mu? Seni engelleyenler vs. bölümleri de var. Böyle bir şey mümkün mü? Mümkünse kötü.

çoğu kişiye göre çok ilkel bir durum olabilir bu, ben de pek böyle bir durumda kalmamıştım açıkçası. ama çok uzun zamandır bumerang gibi dönen bi iletişim var. aylarca kopuluyor ve baştan baştan bi iletişim, dolaylı çaba yaşanıyor.

karşıdan engellemesini rica etmiştim bunların olmaması için ama engellemedi. inanın niye bilmiyorum, taciz edecek kadar bile mesaj attım engellesin diye. çünkü bu tekrar tekrar iletişime geçiş durumu benim de sinirlerimi alt üst etmişti.

ben kendim engelledim artık. sizce bu karşı taraf için net bir mesaj olur mu? hiç gitmez bitmez nasıl olsa orada gibi baktığınız bi insanın sizi hattına kadar engellemesi bir şeylerin artık dank etmesini sağlar mıydı?

Başlığın içinde "adult film" tabiri geçtiği için umarım silinmez bu duyurum. Az önce bir podcast dinledim, Amerika'da yaşayan bir komedyene insanlar başlarından gecen ve çözüm getiremedikleri mevzuları danisiyorlar. Adamın biri de şey yazmış: Üç aylık gayet güzel ilerleyen bir ilişkisi varmış, kız çok tatlı, aklı başında gorunuyormus. Çok da güzel ve nazikmis. Her şey mukemmelmis yani. Sonra bir gün adam kızın daha önce bir süre adult filmlerde oynadığını öğreniyor. Kiza soruyor ve kız utanarak "Evet oynadım" diyor. Adam sebebini soruyor ve kız "Bir şeyler hissetmek istedim" diyor. Adam düşünüyor taşınıyor, bu durumu kaldiramadigi icin kızdan ayrılıyor. Sonrasında kendini çok kötü gissettigi için bahsettiğim komedyene "Doğru mu yaptım?" diye soruyor.

Burada dikkatimi çeken geçmişte yapılan ve toplumun büyük çoğunluğu tarafından telafisi olmayan bir hata olarak görülen birtakım eylemlerin kişileri toplum dışına itmekte bu kadar organize ve kolektif bir şekilde kullanılması. Podcasti yayınlayan komedyen ortalamanın üzerinde bir entelektüel birikime sahip olduğunu düşündüğüm biri, takipçileri yine aynı şekilde. Ama hem komedyenin yorumunda hem de video altına yazılanlarda tavizsiz bir aforoz halı gördüm ben. Hafif şoke etti beni.

Siz ne yapardınız? "Şu yapılmalı" gibi bir kodu var mı bu durumun?

twitter.com
Nasıl ya bu kadar şehvetli olabiliyor mu ?

Bu işlerden hiç anlamıyorum. Yardım bekliyorum. Biraz ünlümsü gitarist bir adam var. Ben bu adamla tanışmak istiyorum. Arkadaşıyla işlettiği bir stüdyo var Beşiktaş'ta. Oraya gidip onunla daha yakın görüşebiliriz ama bunun için önce mesaj atmam lazım tabii. Durup dururken stüdyoya gidip tanışamam.

Bunun için nasıl bir yol izleyeyim? Adam uzun süredir radarımda ama takip etmiyorum. Aklıma gelenler şunlar:

1- Önce takip et, sonra mesaj at.
2- Takip et, 5-10 fotoğrafını arka arkaya beğen, mesaj at.
3- Takip etme, dümdüz mesaj at.

Daha önce hiç böyle bir şey yapmadığım için gerginim biraz. Ne söylemek lazım? Selam, merhaba yazarsam cevap vermez diye düşünüyorum. Başka yazanlar da vardır. 20 bine yakın takipçisi var. Direkt ''merhaba, uzun süredir sizinle ilgileniyorum, stüdyonuza gelip sizinle tanışayım diyorum'' benzeri bir şey yazmak daha mantıklı gibi. Biraz sabırsızım. Pat diye ilerlemek istiyorum galiba :d Ne önerirsiniz?

Fiziksel görünüsunuzu, seksapalitenizi baz alarak.

Ben umut vadeden bir 6 yım.

3 ay önce falan tanışmıştık. 1 ay işte gezdik tozduk vs ilişkiye başladık.
ben biraz kapana kısılmış ve baskı altında hissediyordum, geçer sandım ama geçmedi.
işte memleketine gitti sonra 1 aylığına, başlarda konuşuyorduk ama bir süre sonra ben yazmadım, o da yazmadı. 2 haftadır falan konuşmuyoruz.

böyle bitmesi de üzüyor, normal bir şekilde noktalamak istiyorum ama iş uzarsa diye de korkuyorum. böyle olması da üzüyor tabii bir anda.

ne yapsam, ne etsem? en azından bir özür mesajı yazmak istiyorum ama hiç de uzatasım yok.

danke.

Sb

Evet tam olarak bu. Aynı ortama nadiren denk geliyoruz. Bazen
çok yakın davranıyor. Bazen ise ben hiç yokmuşum gibi bakmıyor bile. Bu dengesiz tavırlar nedendir?

iyi geceler Güzin ablalarım.
amacım özel bir hastanenin hasta kayıtında çalışan bir hanımefendiyle tanışmak. yaklaşık 1 sene önce pideci dükkanı açtık, bu süre boyunca dükkanla uğraştığımdan sosyal ilişkilerim epey zayıfladı. ben de sizden tavsiye almaya geldim.
kendisi pide dükkanımızın olduğunu biliyor, birkaç defa broşür verdim ama paket olarak sipariş vermediğini söyledi. ben bornovadayım, o bucada. bu yıl içinde bir defa ayağımı bir defa da el bileğimi kırdım, üzerine annem de el bileğini kırınca ister istemez personel-müşteri ilişkisinden öte birkaç ayak üstü sohbet yaşadık.
aklıma ilk olarak kendisine yemek götürüp içine bir not iliştirmek geldi ama yemeği teslim aşamasında epey sıkıntı yaşayacağım için bu taktikten emin olamadım. sizden bu fikrimle ilgili de yorum almak istedim. mesela "ben sipariş vermedim" gibi bir tepki geldiğinde nasıl durumu çevirip oradan uzaklaşacağımı bilemedim :) bu arada kendisi oldukça güzel ve tatlı birisi. ben pek yanına yakışacak biri değilim

ben çok bunaldım. sizde ne var ne yok, ne iyi ne kötü bu sıralar?
sıkıntıdan trabzon alanya maçını izleyecek kadar düştüm valla.

geceniz güzel geçsin.

ben 28 yaş ♂, o 31 yaş ♀

ben gerçekçi bakıldığında herhangi birisinin ilgi duyma olasılığı olmayan pasif, fazla kilolu (bmi=33), kısa boylu, loser bir tipim.

o ortalama üstü güzellikte normal insan.

aynı işyerinde çalışıyoruz. 3 yıllık tanışıklık var.

hafif hoşlanma durumu var ama önceki (platonik) aşklarımda yaşadığım derin bağlılık hisleri yok.

bir hamle yapmalı mı, yoksa "lan sen önce bir aynaya bak" mı?