Ekşi Duyuru

Selamlar,

Bugün doğum günüm ama kendimi çok mutsuz hissediyorum. Her sene doğum günüm yüzünden böyle oluyor :( niye bu kadar etkiliyor beni ya...
sizlerde durum nedir? Böyle hisseden tek kişi olmak istemiyorum.

Selamlar,

Uzun açıklamalı bir soru olacak. Sabrınız için şimdiden teşekkürler. Soruma yanıt verirken cinsiyet ve seçtiğiniz şıkkı yazarsanız çok sevinirim.

4 yıllık evliyiz. 1,5 yaşında bir kızımız var. 5 aydır boşanma konusunu ciddi ciddi düşünüyoruz. 2 aydır terapi görüyoruz ama neredeyse hiçbir şey değişmedi.

Eşimle kavga etmediğimiz zamanlarda güzel vakit geçiriyoruz ama bu zamanlar çok nadir. Çocuktan önce de böyleydi ama çocuktan sonra ikiye, üçe katlandı neredeyse. Kavgalarımızın sonunda artık sürekli boşanma davası açılıyor. İşin sıcaklığı geçince dava hemen kapanıyor.

Kavgalarımızın dört ana konusu var;

1- Eşimin benim kadar tertipli ve düzenli olmaması. Düzensiz demiyorum ama onun için öncelik keyif yapmak daha sonra ortalığı toplamak. Benim içinse tam tersi. Ortalık derli toplu olsun ki rahatça keyif yapabileyim. Bu zamanla biraz düzelse de hala onun dağınıklığını ben topluyorum. Ben de eskisi kadar şikayet etmiyorum artık. Bazı şeylere gözümü yumuyorum.
2- Çocuğumuz olmaya yakın kendi evimizi bırakıp eşimin annesinin yakınına, kiraya çıktık. Maksadımız doğum izni sonrası eşim çalışmaya başlayınca bakıcı tutmak yerine annesinin çocuğumuza bakmasıydı. Ama diğer torun yüzünden bu olmadı. Maddi durumumuz biraz daha iyileşince eşim ücretsiz izin aldı ve kızımıza kendimiz bakmaya devam ediyoruz. İzin bitince ne olacak belli değil. Şu an için çocuk bakmasını geçtim, eşime biraz daha fazla vakit ayırmasını istiyorum. Ama diğer kızı ve torun yüzünden o da olmuyor. Ben de taşınmamızın hiç bir mantığı kalmadığı için eleştirilerde bulunuyorum. Zaman zaman dozunu kaçırmış olabilirim. Ama bu kadar konuşmamın asıl sebebi eşim için üzülmem. Kendine daha fazla vakit ayırması için elimden geleni yapıyorum ve özellikle taşındığımız için annesinden de bunu bekliyorum. Üstüne bir de kiracıyla uğraşıyoruz.
3- Onun ve benim ailemdeki davranışlar. İkimizin de ailelerinde sevmediğimiz davranışlar var. Ben bunları eleştirip düzelmesini sağlamak istiyorum. Ama eleştirdiğim kişiyle de aramı bozmuyorum. Küsme huyum yok. Ama o benim ailemden birinin en ufak kusurunda hemen ipleri koparıyor. Bizimkilerde de suç yok demiyorum ama uzaktayız zaten. İdare edilebileceğini düşünüyorum. Eleştirsin ama küsmesin. Ben bizim taraftaki eleştirilen davranış ile ilgili konuşup düzeltmeye çalışıyorum. Ama eşimin ailesi hakkında en ufak eleştiri yüzünden kavga çıkıyor.
4- Arkadaşlar ve alkol. Bekarken daha sık dışarı çıkıp içkili ortamlara takılıyordum. Evlendikten sonra bunu azalttım. Çocuk olduktan sonra neredeyse ayda bire indi. Evlenmeden önce eşimle de çıkar, yer, içer, eğlenirdik. Arkadaşlarımla da hep beraber takılırdık. Evlendikten sonra çok istememeye başladı. Çocuk olduktan sonra ise gece hiç dışarı çıkmaz oldu. Kahvaltı ya da kısa ev oturması olursa tamam ama bar, meyhane filan yok. Hatta çocuğun düzeni bozulmasın diye evimize bile misafir kabul edemez olduk. Ben de sürekli çıkalım, edelim, evimize birileri gelsin demiyorum. Ama ayda bir de olsa çocuğun düzeni bir akşamlık bozuluversin. Gerekirse o akşam için çocuğu kayınvalideye bırakalım diyorum. Bu da bir ihtiyaç bence. Haa bunu söylerken çocuk bakmanın zorluğunu da bilerek söylüyorum. Yükün çoğunluğu eşimde olsa da çocuğu uyutmak, yemek yedirmek, altını değiştirmek vs. işleri elimden geldiğince ben de yapıyorum. Dışarı çıkma ya da eve arkadaş davet etmeyi konuşmaya başladığımızda konu alkole geliyor. Çakır keyif ya da sarhoş olduğumuzda rezil duruma düştüğümüzü, götümüzün başımızın oynadığını ve o yüzden çıkmak istemediğini söylüyor. Olan şey ise herhangi bir insanın sarhoş olduğunda yaptığı; Barda dans etmek, meyhanede şarkı söylemek, arkadaşına sarılıp halay çekmek, hoplayıp, zıplamak, gülmek, eğlenmek. Şimdiye kadar ara sıra kusma dışında kavga, dövüş vs. bir duruma düşmedik. Arkadaşlarımla erkek erkeğe çıkmama bir şey demiyor ama insan karı koca olarak da takılmak istiyor. Yılda bir kez bile olsa arkadaşlarımı eve davet etmek istediğimde, eğer içki varsa burası pavyon mu? Evli barklı adamsın diyor. Kendi arkadaşlarıyla takıldığımızda içilmesi o kadar sorun olmuyor. En son tartışmamızda dediği şu; "Ben istemediğim ortama girmek zorunda değilim. Benim sınırım bu." Bense insanın eşi için bazı şeylerde fedakarlık yapması gerektiğine inanıyorum. Ben de onun her arkadaşına/akrabasına bayılmıyorum. Ama bir yere gidilecekse ya da misafir gelecekse buyursunlar gelsinler diyorum. Arkadaşlarıyla planı varsa sorgusuz sualsiz katılıyorum. Ayrıca bu konuyu açtığımda ailemi alkol ve arkadaşa tercih ettiğimi söylüyor. Benimse öyle bir niyetim yok. Sadece eşimle arkadaşlarımı ortak bir paydada buluşturmaya çalışıyorum. Tabii ki öncelik her zaman eşim ve çocuğumda.

Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. Hadi 1 ve 2. maddeleri siktir et ama 3 ve 4 için dayanamıyorum artık. Ailem ve arkadaşlarım hakkında sürekli olumsuz düşünmesi ve onlarla görüşmek istememesi beni üzüyor. Bu yüzden sorunumun çözümünü iki şıkka indirdim. Siz ne yapardınız? Lütfen cinsiyet bilgisi ile yanıt verin.

A) Boşan gitsin. Böyle hayat geçmez. Kızın bu gergin ortamda büyümemiş olur hem.
B) Ufacık kızın var. Onun günahı ne? Bırak arkadaşlarınla ailenle samimi olmasın, çok görüşmesin. Nasıl olsa erkek erkeğe çıkabiliyormuşsun, buna şükret. Aile ve arkadaş konusuna gözünü yum ve evliliğine devam et.

bunları neden nasıl şekline nasıl getirebiliriz

aklınıza gelen örnekleri yazabilir misiniz

Bir ilişkim var, kendisi bu sene üniden mezun oldu ben de seneye olacağım, benim gelecek planlarım arasında mezuniyetten sonra çift vatandaşlığım olduğu için avrupa'ya yerleşme düşüncesi var. Kız arkadaşım ise mezun olduktan sonra bu yurtdışında yaşama düşünceme bozuluyor bunu bırakıp gitmek olarak görüyor ve onu planlarıma dahil etmediğim için, beraber hayal kurmadığım için suçluyor. Benim düşünceme göre, eğer türkiye içerisinde yaşamayı düşünürsem ben, beraber planlar yapılıp ona göre yaşanılabilir tabii ki ( evlilik için ikimiz de erken olduğunu düşünüyoruz ).

Fakat yurtdışı hayalim devreye girince onun gelmesi bana göre gelmesi çok çok zor olacacağı için, planlarımı bir yerde tek başıma kuruyorum ve mezun olduktan sonra direkt gitmek istediğimi ona söyledim, evlilik hariç de yurtdışında onunla birlikte yaşamamızın bir yolu yok gibi. Mezun olur olmaz evlenmek de istemiyorum kesinlikle, orda sonuçta bilmediğim bir hayata sıfırdan başlayacağım vs. Kendimi Türkiye’de de süründürmek istemiyorum. Sonuçta bunlar 1-2 sene sonrası, bunları konuşmayalım diyorum fakat yine de bozuluyor. İlişki içerisindeyken onu da dahil ettiğim bir gelecek planı yapmıyorum, o hayaller kuruyor mesela ama ben kuramıyorum o da bu yüzden bana sürekli ilişki bitecekmiş gibi davranıyorsun diyor. Çıkmaza girdik. Birlikte plan yapmamakla, hayatıma onu dahil etmemekle suçlanıyorum, siz ne düşünüyorsunuz ?

ne kadar surede cozuluyor ve unlike lamaya devam ediyorum. yani like lari geri alma. yasayan var mi?

Nasıl görüşüyorsunuz görüşüyorsanız? Maskenizi çıkarmadan mı vs vs?

görüşmüyorsanız ne zaman ne şartlarda görüşmeyi planlıyorsunuz?

Hayattaki haksızlıklarla nasıl başa çıkıyorsunuz? Örneğin, lisede zorbalık yapan kişilerin toplumsal açıdan kabul gören "iyi yerler"e gelmesi gibi durumları nasıl hazmediyorsunuz?

Gönül değil de mide işleri daha çok.

eşinizle tanıştıktan ne kadar süre sonra evlenmeye karar verip, evlendiniz?

tanıştıktan 5 sene sonra evlenmeye karar verip evlenen de var, ilişkinin 6. ayında evlenen de.

son zamanlarda ucundan duygusal düşünsem gözlerim doluyor. engel olamıyorum. yukarı bak diyorlar akmasın diye ama ona da bağışıklık kazandım sanırım. hel halta gözleri dolan bir ponçik olmak istemiyorum.
hep bir eksiklik, hep bir içi içine sığamama durumu.iyi şeyler yaşarken kısa zamanda içimde bir kara deliğin oluşacağı hissine bürünüp üzülmek. nereye kadar demek.
acı arsızı mıyım neyim?
her şey çok güzel aynı zamanda çok kötü.
bunu yazarken bile gözlerimden pcye pıt bir damlanın intiharı :(
çok sulugöz oldum be.

Herkesin benden cevap beklediği sorular var, cevap vermek zorundayım da, ama benim cevabım yok. Çok bunaldım, daraldım, köşeye sıkıştım. Bir çıkış yolum yok. Birkaç gecedir uykum kaçıyor, normalde kafamı koyduğum gibi deliksiz uyurum alarm çalana kadar.

Sizin de böyle cevapsız soruların altından kalkamadığınız durumlar oluyor mu? Böyle zamanlarda kafa rahatlatma yöntemleriniz neler?

Not: cevspsız sorularım işle ilgili ama dertleşme olduğu için gönül işine yazdım.

İşimin hem keyifli hem stresli tarafı bu cevapsız sorular. İlk defa olmuyor, sonuncu da olmayacak.

Edit: bu bir "işim çok stresli, ne yapayım?" sorusu değildir.

Bir arkadaşım var. Bazen sohbet olsun diye ya da iş yüzünden mesaj atıyor. Görünce cevap veriyorum birkaç dakika içinde ama o 1 saat sonra cevap veriyor. Her mesaj aralığı 1,5-2 saat. Sinir oluyorum buna. Söyledim birkaç kez. Görmüyorum dedi. Elinde telefon ve sürekli bildirim gidiyor yani nasıl görmüyor olabilir ki. Ayrıca arkadaşlarına hemen cevap veriyor. Ha beni önemsemiyor yazmıyor desem kendi mesaj atıyor sohbet etmek için genelde. Sıkılıyor desem daha ilk mesajlarda böyle durum. Merhaba yazıyor, merhaba yazıyorum ama nasılsın mesajı 2,5 saat sonra geliyor örneğin. Baya sinirlerimi bozuyor bu durum. Yerimde olsaydınız nasıl tepki verirdiniz?

bildim bileli her işte aceleciyim. bir an önce bitsin gitsin diye bakıyorum. sadece iş hayatında değil sosyalim de böyle. yaptığım hobileri bile zevk alarak, zamana yayarak yapamıyorum. mesela enstrüman çaldığımda her yeni ritm geçişimde zamana uymadan ritmi tamamlayıp geçiyorum, resim yapmak istediğimde hızlı hızlı çizip geçiyorum, yemek bile on dkdan fazla sürmüyor. keyif alarak uzun uzun bir şey yaptığımı hatırlamıyorum. sanki beni bekleyen bir şeyler var hep yetişmeye çalışıyorum gibi hissediyorum. birini bitirip diğerine geçmek gibi ama diğeri yok aslında.

Ne dersiniz nedir bu? biraz yavaşlamaya ihtiyacım var.

Hatun kişiyle konuşuyoruz tatlı tatlı şu an yeni tanışma aşamasındayız. Off çok sıkıldım nefes alamıyorum filan yazdı. Ben de bugün dayan yarın hürgeneraliz dedim. Hürgeneraliz ne filan yazdı. Ben de esprisine yazdım filan dedim üsteledi hürgeneral ne ya böyle bozdu yani beni. Espri kalitem bu düzeyde değil ama bazen sırf muhabbet dönsün diye de böyle saçma espri yapabiliyorum. Kıza açıkladım canım bi sus yazdı bildiğin bozuldum.Yazmadım bişey.Şimdi yazmış bazen yersiz esprsiler yapıyosun anlayamıyorum. Sinir oluyorum demiş. Böyle giderse ben şamaroğlanına dönerim. Yeri gelir kötü espri de yaparım abartmamak şartıyla. Ne diyosunuz nasıl bi tepki vermek lazım merak ettim düşüncelerinizi ?

Ölene kadar aslında hep o küçük çocuk muyuz?

Hani anasına bak kızını al lafına ne kadar uyuyorsunuz? Anneniz ile huyunuz karakteriniz ne kadar çok benziyor?

Edit:Arkadaşlar soruyu mu yanlış sordum acaba ama cevaplar şaşırttı. Yani mesela anneniz kincidir siz de kinci misiniz? Anneniz alıngandır siz de alıngan mısınız? Huydan bahsediyorum.

Sürekli tedirgin, diken üstünde, kontrolcü. Aşırı eleştirel ve gergin. Onun etrafindayken, yani aynı odadayken ya da sesini duyduğumda, yüzünü gördüğümde inanılmaz geriliyorum. Bütün hayat enerjim emiliyor. Kitleniyorum, derdimi de anlatamiyorum. Beni geriyorsun desem alınacak, ajite edecek. Başka türlü kendimi nasıl ifade edebilirim bilmiyorum. Sürekli hasta, geceleri kalkıp kusuyor arada gürültülü. Mide ilacı vereyim diyorum, benim var diyor, sakinleştirici vereyim diyorum, istemiyor. Hipokondriyak yani, mutsuz. Onu mutlu edecek, onla iletişim kuracak enerjiyi bulamıyorum kendimde. Etrafindayken ruhum çekiliyor. Nasıl iletişim kurarım annemle?

Ayrı eve çıkacak kadar para kazanmiyorum.

Teşekkürler.

Arkadaş önerilerinde görünen bir kadın cidden hoşuma gitti. Merhaba desem nasıl olur sizce?

hiç tarot falı baktırdınız mı veya baktırmayı aklınızdan geçirdiniz mi?

aslına bakarsanız, bir yakınım kendi kendine öğrenmeye çalışıyor ve bayağı da ilgili. ben daha gerçekçi biriyim o yüzden hiç dönüp bakmadım bile tarota veya diğer fallara ama insanların bundan para kazandığını duydum. siz ne düşünüyorsunuz, atışlar serbest.

Bugun 1 milyon dolarınız olsa nerede yaşardınız ? Bu paranın alım gücünü mukayese ettiğinizde Türkiyede bir çok şeyi yapabiliyorsunuz değil mi ?

1-Boğaz gören ev
2-Lüks araba
3-İyi kar getiren iş !

Siz napardınız ?

İyi bayramlar herkese..Kız kişisiyle instagram da ekleştik. Muhabbet ediyoruz.Ben muhabbeti kesiyorum. o sonradan napıyosun filan yazıyor muhabbet açıyor yani.Neyse bugün onu beğendiğimi ifade eden şeyler yazdım.Sonra o da beğendiysen o uğraşman lazım erkeksin biraz daha ilgi göster filan yazdı.Kedileri var bu kızın ben de espri olsun diye erkek kedilerinde kız kız kedilerle çok ilgileniyor mu yazdım.Saçmaydı farkındayım da biraz konuyu dağıtmak istedim.Sonra bu parladı ne alaka çok saçma söylediğin filan dedi.Konuştuğumuzdan beri ilk defa sağlam soğuk yaptı.
Sormak istediğim şu ben bu kıza onu beğendiğimi söylemeden önce neredeyse o bana yürüyordu.Beğendiğimi söyledikten sonra yokuş yaptı.Şu an ben kendimi sanki ona affettirmem gerekiyormuş gibi bir moda girdi. Kızı beğendim de kaybetmek istemem ama yani yokuş yapıyor sırf arkasından koşturmak için gibi geldi.Abla ve abiler bu konuda fikri olanlar kıza karşı kendimi ezdirmeden nasıl durumu toparlarım acaba?

bunlar farklı şeyler mi?

cinsellik bahsimevzu iken sevginin hatırlanmamasına herkes sıkıntısız olumlu gözle bakıyor mu?

sevgi cinselliği bozan bir şey mi?

araya fiziksel mesafe girmesi yüzünden arayı açtığınız arkadaşlarınızla arayı açmaya devam ediyor musunuz yoksa aklınıza geldikçe arayıp konuşur musunuz

benim aklıma geliyor 2-3 günde bir, sonra arasam buluşamıycaz etmiycez, eskisi gibi samimi olmayacak deyip vazgeçiyorum

sorum 30lu yaşlardakilere

sevgili bulma uygulamalarında yaş filtreleme yaparken kaç yaş üstü ve altını seçerseniz

Sizce bu biraz abartılmış bi klişe mi? Gerçekten güzel kıza bütün erkekleri kaptıran çirkin bir kız var mi? Sizce bu kızın derdi erkekler mi? Yoksa kızın ta kendisi mi?

Covid nedeniyle apar topar şutlandığım yurtta tüm kişisel eşyalarım kaldı ve odama başka birileri yerleştirildi moralim çok bozuk çünkü online dersler için daha yepisyeni aldığım ders kitabımı ve bilgisayarımı kulanmalıyım ama bilin bakalım nerede? 1 haftalığına yurttan evime gelmiştim ama geri dönemedim eğitime ara verilince. Haliyle bir pantolon bir tişörtle kalakaldım. Bilgisayar, pasaport, bilimum kişisel eşyam her şeyim kaldı... Biliyorum hayatta daha önemli şeyler var ama bugün de benim derdim bu. Buna bir teselli cümlesi olan var mı

birbirinden haberdar dahi olması ilginç olabilecek insanlar nasıl denk geliyor da ilişki yaşıyor?

tek ortak noktaları aynı devlete vatandaşlık bağı olan bu insanları hangi güç bir araya getiriyor?

her şey internetin başının altından mı çıkıyor yoksa?

yani ne bileyim bayram harçlık alma verme ilişkisine girse kimsenin neden demeyeceği yaş farkları olsun, lenin'e işte bakın sınıf farkı bu biz boşuna mı devrim yaptık dedirtecek farklar olsun.

bu benzemezler nasıl bir araya geliyor ve daha önemlisi bu ilişkiler nasıl ayakta kalabiliyor, en azından bir süre de olsa?
kafamda deli sorular.

gönül işi mi bu emin değilim, öyleyse modlar uygun yere taşırsa sevinirim.

karantinaya gireli yaklaşık üç ay oluyor. erkek arkadaşımla bu süredir görüşmedik ve süreç bizi bayağı yordu. son zamanlarda beni o kadar kırdı ki, hiç konuşmasak daha az üzülüyorum. bugün fark ettim, beni sevdiğini söylese de bunu hissetmiyorum artık. onu tekrar görmek istiyorum çünkü nasıl güzel ve huzurlu hissettiğimi unuttum. belki görünce iyi gelir, bilmiyorum. yine de çok zorlanıyorum. kendimi açıklamak ve onun söylecekelerini dinleyerek gönlümü rahatlatmak istiyorum, bir şey anlatmaya çalıştığımda ansızın savunmaya geçiyor ve derdimi anlatamamışken onu sakinleştirmeye çalışıyor buluyorum kendimi. gerçekten yoruldum. bir karar verelim ve sonrasında üzülelim istemiyorum. açıkçası üzülecek başta ama sonrasında umursayacak mı ondan da emin değilim.
keşke kalpsiz ya da umursamaz olsaydım ben de, daha rahat olurdu belki bir şeyler.
ne yapmam gerekiyor ? bir süre hiç görüşmeyelim mi ?

Yani başlık tam olarak hislerimi tercüme etmiyor ama demek istediğim şu ;
Benimle aynı sınıfı okumuş,kursa gitmiş bir tanışıklığım olmuş kişileri internetten araştırdığımda bir çoğu hakim savcı olmuş isimleri protokol listelerinden, bazıları öğretmen olmuş hatta okul müdürü olmuş.

Ben bunları görünce kendimi değersiz hissettim biraz. Ben ise bir devlet kurumunda çalışan biriyim. Hani bakarsan çok şükür aç kalmıyoruz asgari ücret üzerinde bir maaşımız var ama çoook üzerinde de değil.

Mesela sadece bu değil mesela benden daha düşük maaş alan özel sektör çalışanları kendini sosyal çevreye çok iyi pazarlıyor. Sanki lüks hayatı yaşıyorlar gibi. Bunları görünce de minnoş kalbim çok mutsuz oluyor :(

Neden böyle sizce ?

Anne sütünün faydaları bir yana bir de anne bebek emzirme ilişkisinin aradaki sevgi,şefkat ve güven bağına çok güçlü bir etkisi olduğu bunun bebeğin yetişkinlik dönemini bile etkilediği söylenir.

Herhangi bir sebepten annesini emmemiş (sağlık, süt yetmemesi vs., annenin mama tercih etmesi vb.) olanlarınız var mı? Varsa annenizle bugün ilişkiniz nasıl? Geçmişte nasıldı?

Şefkat gören çocuklar mıydınız?

sadece yaz için değil, ta aralık ayına kadar varsayın..

"ne olur ne olmaz, corona yaşandı bu sene gitmeyeyim" diyecek misiniz?
yoksa gidecek misiniz?

yarın seyahat yasağı kalktı ve uçuşlar açıldı olarak kabul edin.

normalde de geliyordur ama gece x5 falan oluyor mu?

Neler yapacaksınız 4 gün boyunca? Var mı önerileriniz ?

Şimdi 4 sene önce lise sonda görüp hoşlandığım ama tanışma fırsatı yakalayamadığım bir kız vardı. Zaten ilişki konularında pek cesaretli olduğum söylenemez. Seneler sonra geçenlerde kızın instagram profili önüme düştü. Ben de takip isteği atayım dedim attım ardından takipleştik. Takipleştikten birkaç gün sonra bir fotosunu beğenip ilk adımı dm den merhaba diyerek attım.

Tabi tanışıklığımız olmadıgından hatırlamadı beni sınıfımı felan sordu öyle muhabbet başladı. Ben de kendisini lisedeyken gördüğümü tanışmak istediğimi ancak fırsat olmadığını bu yüzden tesadüfen profili görmemle eklediğimi söyledim. İyi denk gelmiş felan dedi sonra eski okulla ilgili konuştuk karşılıklı mevcut okuduğumuz okullarla ilgili sorular sorduk cevapladık derken bir kaç gün önce muhabbet tıkandı karşı tarafın “öyle işte” yazmasıyla son buldu. Görüldü attım öyle sonlandı muhabbet. Şimdi üzerinden birkaç gün geçti bir şey yazmadım ama muhabbeti açacak bir şeyler yazmalıyım.

Sizlerden tavsiye istiyorum. Kızdan gerçekten hoşlandığımı hissediyorum sevgilisi yok gibime geliyor Twitterını ve instasını gördüğüm kadarıyla. Niyetimi hemen belli etmeli miyim ya da tıkanan muhabbeti nasıl açmalıyım sizce?

not: ikimiz de aynı şehirde oturuyoruz şu an fakat üniversitesi farklı şehirde. Malum korona süreci güz dönemine kadar aynı şehirdeyiz. Güze kadar muhabbeti ilerletip buluşmak istiyorum sıkıntılı süreçler geçtikten sonra.

çok sevdim, 4 aydır tanışıyorduk ve 2 aydır harikaydık. 3 gün önce geçmişinden eski sevgilileriyle 2-3 anısını paylaştı özlemle, gülerek. ben de üzüldüm, tepki göstermedim ama üzüldüğümü belli ettim hepsinde. kızmıştım da. ben erkek tarafıyım.

3 gündür çok kötü hissediyormuş, bana söylemeden önce artık ölçüp tartma ihtiyacı hissediyormuş. ona iyi hissettirmiyormuşum, suçlu hissetmesine sebep olmuşum o tavırlarım yüzünden. kalp çarpıntısı başlamış. kendisini anlamıyormuşum. ben de üzgündüm ama biraz düşünüp unutacağım şeylerdi bunlar, geçerdi. nasıl hissedeceğini düşünemedim.

birlikte olmak istemiyorum dedi bugün ve bitirdi. konuştuk ama kararından kolay kolay vazgeçebilen biri değil. çok kararlıydı.

bitti mi şimdi?

Amacı ne bunların yavv? 3 gün kapalı, yarım gün açık, iki günde bir açık vsvs.

sb

erken evlenmis
erken anne/baba olmus diyorsunuz

evet, kisiden kisiye gore degisir ama belli bir yastan once de kisinin kim olduguna bakmaksizin erken / gec diyenler var bu konuda. sizin fikriniz nedir?

Arkadaşlar az önce twitterda gördüm de bi kadın kadınken erkek oluyor. Ama erkek olunca da gay oluyor. Bu saçma değil mi ya ? Cinsiyet değiştirme ameliyatının kriterlerinden biri de mevcut karşı cinse cinsel isteksizlik , hemcinsine istek duymak değil mi ? Ee kadın erkek olup gay olmuş nası oluyor bu iş. Linç etmeyin lütfen merak ettim sadece.

üç ay önce kız arkadaşımdan ayrıldıktan sonra bu işler bana göre değil galiba deyip tek gecelik ilişkilere yöneldim. 8-10 kişiyle falan takıldım. sonra bundan da sıkıldığımı ve artık ilişkilere daha ciddi bakmam gerektiğini düşündükten kısa bir süre sonra iki yeni kişiyle tanıştım. biriyle buluştuk ve bayağı iyi vakit geçirdik. hatta onda kaldım. bu sırada diğeri ile de konuşmaya devam ettim ve iki gün sonra onunla da buluştuk ve onunla da süper vakit geçirdim ve o da benim onda kalmamı istedi ve onda da kaldım.

şimdi ikisinden de hoşlandığımı düşünüyorum. ikisini de bir kenara atıp diğeriyle olasım gelmiyor. böyle bir durumda napıyorsunuz?

28-e
kızların yaşları bana yakın, eğer lazımsa ikisi de alman.

şimdi diyelim ki başında yakın olduğunuzu düşündüğünüz bir arkadaş grubu var. Ancak sonradan diğerleri daha yakın oluyorlar. Ayrı whatsapp grubu kuruyorlar, içlerinden birinin bir daveti oluyor ve sizi çağırmıyor. Siz buraya kadar onların sizi istemediğini anlamıyorsunuz sonrasında dışarıda kaldığınızı anlıyorsunuz ve uzaklaştığınızı düşünüyorsunuz. Ancak en başından beri sizden yardım istedikleri bir konu var. Sizde onlardan uzaklaştığınız halde devam ediyorlar. Bu yardım istekleri de tamamen onların sorumsuzluğundan kaynaklı olan bir şey ve başkalarından da yardım alabilirler ya da kendi başlarına yapabilirler ama siz bir kere alıştırdığınız için artık görev gibi oldu. Bu durumda artık benden bu konuda bir şey istememelerini nasıl söylemeliyim?

5 senedir tanıdığım, eski iş yerimden bir arkadaşım var. Çok iyi niyetli, görgülü ve kendini geliştirmiş bir arkadaş ama benim için fazla duygusal ve şiirsel. Hayat görüşümüz çoğu konuda aynı olsa bile duygusal biri olduğu için yükselerek yaşıyor çoğu şeyi. Bir kitap okuyor bi cümleden etkileniyor, bana atıyor mesela.

Bu adamın istanbul'daki en yakın hissettiği arkadaşı benim. Kültürel, felsefi konularda da benim düşüncelerime ve zevklerime saygı duyar. O yüzden kitaptı filmdi bunları paylaşacak ben varım bitek onun için. Bu yüzden normalde daha yakın olduğum arkadaşlarıma göstermediğim yakınlığı buna gösteriyordum. Karantinadan önce iş güç derken evdeyken konuşmazdık pek, dışarıda buluşurduk. Şimdi o da olmayınca iyice bana sardı bu. Boş olduğumuz neredeyse her an beraber film izleyelim, arıyım laflayalım diyor. Ben o kadar sevmiyorum insanlarla bu kadar iç içe olmayı, sadece onunla da ilgili bi durum değil.

Bu adamı kırmadan beni bu kadar "darlamamasını" nasıl sağlarım?
Bazen ghosting yaparak, bazen geç ve yarım ağızlı cevap vererek bunu çaktırmaya çalışıyorum ama olmuyor. Karantina öncesi kırılırdı böyle yapınca, ben ufak ufak gönlünü alırdım barışırdık. Şimdi ise anlamak istemiyor muhtemelen.

Şimdi bu soruyu başkası sorsa "al karşına anlat" derdim, yapılması gereken şey bu ama yapamam. Üzülür ve tavır koyar, hatta küser bir daha konuşmaz bile belki; öyle alıngan bir tip. 30 yaşında adam doğum gününü unutup ertesi gün kutladım diye trip atar mı ya :/
Ben onu böyle kabul ediyorum çok iyi bir insan ama ilişkimizi biraz daha benim de sıkılmayacağım tarzda yürütmek istiyorum, yoksa soğuyacağım cidden.

Bi akıl verir misiniz, nasıl daha net ama kırmadan çaktırabilirim, yapılabilir mi?

Sorum annelere,
31 yaşında bekarım, uzun bir ilişkim olmadı, buna bağlı olduğunu düşünüyorum ki çocuk isteğim de olmadı. Olmak zorunda da değil biliyorum. Fakat sizlerin tecrübelerinizi merak ediyorum.

Çocuk sahibi olmak her zaman hayalinizde mi vardı? Belli bir yaşta içgüdüsel olarak mı geldi? Doğru kişiyi bulunca mı geldi? Gerçekten dünyanın en güzel duygusu mu yoksa tam da değil mi? Kendi hayat tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Teşekkürler.

selamlar

3 haftadır işsizim ve evde mal gibi hayat yaşıyorum. üzerine 30 yaş krizi de eklendi. Coronadan bağımsız olarak, bir çemberde sıkışmış hissiyatı yaşıyorum. yapmaya çalıştığım şey sadece anda kalmak.

hayatım bitmiş gibi hissediyorum.

napmalı da geçse bunlar? boş boş duruyorum ne yapsam da dolsa bu boş geçen zamanalr...

kötü niyetli değilim, kimsenin kalbini kırmamaya çalışır ve nazik davranmaya özen gösteririm. prensip olarak herkesin alanlarına saygı duyuyorum. anlayamadığım şey, çevremde bazı insanların benle iletişimlerini net bir şekilde aniden sonlandırmaları. bahsettiklerim dünyanın en iyi arkadaşları olmasalar da, bu durum zaman zaman aklıma gelince üzülüyorum ve anlam veremiyorum.

neden böyle oluyor? farkında olmadan kırıcı mı davrandım diye çok düşünsem de yanıt bulamıyorum. belki de buna üzülmemem gerek fakat arada aklıma takılıyor işte.

size de böyle şeyler olur mu? nasıl hissedersiniz?

sürekli geçmişi düşünüp özlem duyanların depresyonda olduğu söylenir ya.

"ben hiç geçmişte yaşamıyorum, özlemiyorum." diyenler ne halde? çok mu mutlusunuz? nasıl bir his merak ediyorum.

Ya arakadaşlar bi el atın.
Yeni farkettiğim bir şey var. Sesim çok ince. ince teleden konuşuyorum.

Bu benim sesim.

(git: voca.ro)

bu da do re mi fa sol la si do

(git: voca.ro)

Bu ses tonu ince ses sizde tiksinme yabancılama uyandırıyor mu?

Örnek verebileceğiniz karizmatik sesli insanlar ya da alıştırmalar var mı?

Varsa örnek verseniz çok sevinirim.

Bu arada çok teşekkür ederim yorumlar için. Kendimi çok daha iyi hissettim.

birbirleriyle sevgili olduktan sonra mi, gorucu usulu tanisip bir iki gorusmeden sonra mi, uzaktan akrabalik iliskileriyle kucuk yerlerde hemen birbirleriyle evlendirilmeleri ile mi? nasil evlenmisler ve sizce evlilik nasil gidiyor / gitti? geriye donup baktiklarinda birbirlerini bir hata olarak goruyorlar midir? ya da belli etmeseler de birbirleriyle olmadan yapamazlar mi? ya da cok guzel bir iliskileri mi var? evet, buyrun sohbete.

Hiç bitemiyorum.

Salak biri değilimdir heralde. Herkesin attığına bakıyorum, elini tahmin etmeye çalışıyorum. Alabileceği şekilde atmıyorum.

Ciddi manada psikolojim bozuldu ama.

Gösterge bile mi gelmez. Bu arada eskiden böyle değildim. Son 2-3 haftadır böyle. 2 saatte 1 el açamıyorum ya da en fazla 1 el açabiliyorum o akşam.

Hayır bu nedir ya, bir insan bukdr mı şansız olur delireceğim. Artık dalga konusu oldum. Zeka olsa yapacağım. Ortak diyor ki gösterge bari aç, hayır sanki benim elimde. Artık son iki gecedir 1 er el açabiliyorum, ortağımla yeniliyoruz ki genelde aradaki fark onun bütün çabaları ile çok az oluyor, iyice moralmen bitiyorum.
Oynamamam gerek biliyorum. Ama belki bu akşam şans bana döner diyorum. Yok. Yok. yok.

Zekamdan şüphe etmeye başladım. Bir de sanırım evren benle dalga geçiyor.

Sadece bundan mutsuz olmak çok saçma evet. Ama yine de bu evrenin benle dalga geçtiği gerçeğini değiştirmiyor.

mümkünse bilimsel cevaplar arıyorum.

hayatımda hiç karşı cinsle bir gönül ilişkim olmadı. (32e) sanırım kimseye de aşık olmadım. hiç ilgi duymadım yani o konulara. birkaç teklifi reddettim hepsi o kadar. tüm aşk serüvenim budur. aşk konusunda şu 3 konuyu merak ediyorum:

1. ben aşık olmayı yıllardır ilk görüşte olan bir şey sanıyordum. sanki herkesin bir ruh eşi var, onla karşılaşınca otomatik kilitleniliyor gibi. iki kişinin aynı anda birbirine aşık olması imkansıza yakınken bu kadar kişi nasıl "birbirine aşık" olarak geziyor ortalıkta? çiftlerden biri kendini şartlandırıyor mu? mantık evliliğinden falan bahsetmiyorum.

2. erkeklerde "aşık olunan kişiye karşı şehvet duyamama" diye bir olay vaki oluyor bazen değil mi? bu evrime aykırı değil mi? yani aşık olursun, şehvet duyarsın ve soyun ürer. acaba erkeklerdeki bu durumun sebebi nedir? yoksa bu anlattığım aşık olma hali aslında aşk falan değil midir? bu durumda olan arkadaşlarım olmuştu. bende de önceki yıllarda çok güzel bulduğum kadınlara karşı bu hiş oluşmuştu.

3. aşık olmanın nasıl bir kimyası var? insanı depresyona mı sürüklüyor yoksa psikiyatrik olarak bir bug durumu mu? depresyondan ziyade tam aksi aşırı mutluluğa mı sürüklüyor? burada da insanların neler hissettiğinden ziyade bilimsel-tıbbi bir cevap arıyorum.

dinlediğiniz için çok teşekkür ederim.

1. seçenek: ailemin üst katında (çatı katı) gayet geniş, ferah, harika bir terası olan, istediğiniz gibi iç dizaynını değiştirebileceğiniz, üzerine faturaları alma, depozito, emlakçı haracı ve kira derdi olmayan istediğiniz zaman son ses müzik, sinema keyfi yapabileceğiniz, yaz akşamları terasta püfür püfür şarap keyfi yapabileceğiniz ev. tek sıkıntısı (benim gördüğüm) sevişme seslerinizin alt katta ananızın babanızın kulağında çınlayacak olması.

2. seçenek: aynı semtte, hatta aynı mahallede, aileye uzak, depozito, fatura işlemleri, emlakçı haracı vereceğiniz, ne idüğü belirsiz komşu riskleri olan, kira olduğu için bir çivi dahi çakamayacağınız ve muhtemelen yabancı gibi evde yaşayacağınız, azıcık müziği açsan "birader bebek uyuyor" diye kapında bitme ihtimali olan alt komşulu ev. şayet bu ev tutulursa kira 1.seçenekteki evden gelecek. yani kira yok gibi düşünebilirsiniz.

sizin tercihiniz ne olurdu? cinsiyet belirtirseniz çok makbule geçer.

erkeğim.